Primary school

In de vroege ochtend op naar de primary school. Natuurlijk doen we alles te voet en heb ik moeite met het bergop snelwandelen in deze warmte. Na een eindje stiefelen waren we aangekomen bij de school. Dat gebouw is een school? Ik dacht toch echt dat we bij de gevangenis waren aangekomen. De directeur wenste me meer dan welkom en liet me een van de klassen zien. Klas 7, ook hier werd het i’m fine and how are you riedeltje opgezegd en kon vervolgens iedereen weer gaan zitten. Op de grond wel te verstaan. Een leeg gebouw met een bankje voor de leraar en een schoolbord. Ze zitten met misschien wel 100 in een lokaal en delen de 5 boeken die er te vinden zijn. Bizar om dit te zien. We gingen verder naar

de oudsten. Klas 8. Die zijn dus 14 of 15 en zien er al zo volwassen uit. Dat is weer het voordeel als je vanaf dat je kunt lopen je eigen gang kan en moet gaan. De kleintjes, klas 1 en 2, zitten buiten, in het zand onder de boom. De eerste klas bestond zelfs uit 270 leerlingen. Deze waren opgesplitst in twee groepen maar mocht er maar een lerares aanwezig zijn dan was het haar taak ze alle 270 op zich te nemen. Wat leer je dan? En erger nog, waarom zijn deze kinderen allemaal blij? Ze lachen, hebben plezier, zijn geïnteresseerd en erg vriendelijk. Ja, dit opent wel eventjes je ogen. Ik kan het gewoon niet beschrijven wat voor gevoel je daar bij krijgt. Een van de oudere klassen vroeg aan Mozes (de assistent manager van Benson die met me mee was om de primary te bezoeken) of dat hij met mij mocht praten. Uh hallo, duh! Maar goed, hij was zeer correct in zijn Engels en zei dat hij blij was dat ik er was. Ik probeerde wat foto’s te maken maar het was een groot

gekkenhuis. Ze kijken me allemaal aan en willen allemaal voor aan staan op de foto. In de pauze voelde ik me eventjes een beroemdheid. Ik, die witte met de camera. Ze waren allemaal in de achtervolging en sprongen tegen me aan. Mozes vond dat we moesten vluchten dus gingen we in een klaslokaal zitten tot de pauze voorbij was. Ze stonden met zijn alle voor het open gat van de traliedeur en gaven vooral niet op. Wat een ervaring. Ik tekende nog even in het 'visitersbook' en de ochtend zat er alweer op. Het was ondertussen pas 10 uur en ik had het gevoel dat de dag al voorbij was. Op de terugweg liepen we langs Mozes huis. Het stenen gebouw (wat voor hier mega luxe is volgens mij) zag er prima uit. Het was verdeeld in een aantal slaapkamertjes en de huiskamer was de slaapkamer van hem en zijn vrouw. In een van de kamertjes vond ik een miniminimens van een paar weken oud en ik smolt. Vanwege een zieke thuis gingen we maar snel weer door en

kwamen we in de pauze aan bij FloJa. Op dinsdag blijft mijn favoriete klasje voor het afternoon programma dus na de Sima met vis en ei en groenten (volgens mij was het feest?! al kon niemand uitleggen waarom we drie dingen hadden ipv de normalen een.) zat ik op een afstandje de spelende mini’s te bewonderen. Benson heeft me de namenlijsten laten zien en ik mocht ze allemaal opnoemen tot dat het foutloos was. Serieus he, SDKFJSDKFJSDKFJSDF of LSJDKGDFFKSDFMDFG ofzoiets, manmanman. Ik deed nog een stukje van de les mee daaadeeedidodu en de dag zat er alweer op. Floor en Jan zijn ondertussen terug van hun tripje in Mzuzu. Nadat ze rustig hebben uitgepakt ga ik er eventjes iets drinken en eens bijkletsen over
de bevindingen.