Happy mothersday

Gisteren was het Moederdag! Alweer een holiday en alweer is iedereen vrij. Ze feesten hier wat af. Omdat het geen school was had ik mijn ontbijt om 8 uur ipv 7. Het is ten slotte feest! Tijdens mijn ontbijt kwam de manager voorbij met de geit. Dit beest heeft een mini geit dus moet veel gras eten voor de melk. Hij was samen met de geit onderweg naar het gras, maar mevrouw de geit had hier niet zo’n zin in. Met zijn kapotte slipper in de hand sleepte hij de geit de heuvel af terwijl die mini er achteraan huppelde. Oke daar had je dus bij moeten zijn. Nu ben ik er ook meteen achter waar het spreekwoord vandaan komt: 'vooruit met de geit'. Hahaha! In de omgeving is buiten de tomaten en ui eigenlijk weinig tot niks te krijgen dus besloot ik op deze vrije dag maar eens op zoek te gaan naar wat variatie. Ik voel mezelf zo verwend als ik dit schrijf, maar mijn maag snakt gewoon naar groenten en fruit of in ieder geval iets gezonds en iets met smaak. Ik pakte de bus naar Koronga. De ‘grote’ stad nog net iets verder (dik uur met de bus) in het noorden. Het was een dik uurtje rijden met de mini bus en na dat er twee mij hadden laten staan (ik stond volgens mij niet op de juiste plek of ik deed iets fout ofzo) stopte de derde.

Als je in de bus kijkt heb je zo toch echt het gevoel dat ie meer dan vol zit, maar oke. Ik frommelde me tussen het staande volk en hing met een halve bil op een bankje. Rechtop zitten was geen optie dus ik hing naar voor tussen de billen van de man voor me. Top. Na een kwartiertje stapte er iemand uit en kreeg ik een betere plek. Ik zat, fijn. Ik klaag verder niet hoor, alleen maar om aan te geven hoe het gaat enzo. Het valt me op dat hier in het noorden van Malawi en dus het armste deel ook weinig mensen Engels spreken. Het mooie is wel dat ze hele verhalen in hun taal gaan vertellen en dat ik dan maar in het Nederlands reageer: ‘ik versta je echt niet hoor’ of ‘oke ik ook van jou’ of ‘lul anders gewoon even lekker verder’. Uiteraard zeg ik dit met een lach en iedereen lacht altijd vriendelijk terug. Vaak hebben we de grootste lol om uhm joost mag het weten. In het heette busje, de man achter mij kon een paar zinnen. Hij vroeg hoe het ging, hoe ik etc, maar als ik iets terug vroeg keek ie bedenkelijk en zat zijn Engelse woordenschat er al weer op. Eenmaal aangekomen in Koronga liep ik een soort van rondje door de stad. Ik verbaasde me hoe klein het was en hoopte dat er in ieder geval een supermarket zou zitten. Ik keek binnen in de winkeltjes wat voor souvenirs ik kon scoren, maar met de ‘troep’ die ze hier verkopen kan ik thuis helemaal niemand blij maken. Alles is oud en vies en ziet er uit of dat het al gebruikt is. Ook was er een hele straat vol barbecues, lekker zou je zeggen maar helaas. Ik stond er weer

van te kijken. Kippenpoten maar dan ook echt de poot en gekke organen waarvan ik niet kon achterhalen wat het daadwerkelijk was. Nadat ik 38 fietstaxi’s had afgewezen en eentje mij vriendelijk de weg naar de supermarkt wees besloot ik die 100 meter maar gewoon te voet te doen. Dit was echter niet helemaal wat ik bedoelde. Hier verkochten ze servies, make-up, schoenen, lampen. Uhm zie het als de Action, maar dan anders. Ik kocht voor een dure 4 euro een paar leuke slippertjes en ging verder op zoek naar wat eten. De man die links zei en rechts wees stuurde me in ieder geval de goede kant op en ik ging naar binnen daar waar de meeste bedelaars voor de deur stonden. Daar moet toch iets te halen zijn dacht ik. Ja hoor, voer! Ik kocht wat blikken met gekke groenten, knoflook, brood, vruchtensap, cola, koekjes en chips. Mijn hele boodschappenmandje zat vol en dat was ook de rede dat iedereen me aan keek. De meeste kochten 1 ding en kwamen met kleine muntjes en briefjes aanzetten. Nadat iedereen me een fijne

Moederdag had gewenst, want tja ik ben tenslotte al 21 en er hadden al makkelijk 5 mini Inge’s rond kunnen lopen, ging ik terug naar de busjes en zocht de volste die richting Mzuzu ging. Omdat ik wit ben en er nog plaats voorin was kreeg ik die en zat ik mooi op de meest luxe plek van de bus te wachten tot het proppen achter me voorbij was en we konden vertrekken. Ik zat te genieten van de rit en voor ik het wist waren we terug bij Ngara Admarc. Ik sleepte mijn boodschappen naar mijn hut, deed een wasje, zwaaide naar de moeders die in het meer genoten van hun moederdag, at brood met soep, las nog een hoofdstuk en ging weer op tijd naar bed. Vandaag was een dag waarvan er nog veel zullen volgen. Ik ontbeet toast met tomaat en ei, maakte wat foto’s tijdens de les, werd heel de pauze achtervolgd door al mijn nieuwe vrienden, at, sliep een klein uurtje in de pauze en probeerde nog wat kindjes de klinkers en de vormen te schrijven/tekenen. Dat slapen in de pauze was eigenlijk niet gepland maar ik was om half 12 alweer dood op. Die mini’s zijn echt ontzettend vermoeiend en dan vooral omdat ik het gevoel heb te moeten helpen als er iets aan de hand is, te corrigeren als er weer een loopt te meppen (dat doen ze hier namelijk continu) en ook buiten het stiekem fotograferen nog mee te dansen tijdens te dansles en te assisteren bij de schrijflessen. Sinds kort is slaan hier strafbaar in Malawi, maar je merkt gewoon dat ze er mee worden opgevoed en met slaan bedoel ik ook niet die zachtaardige tikjes die ik vroeger misschien ooit heb gegeven toen

ik ruzie had. Ze leren nu langzaam mijn naam (Inge blijft toch wel erg moeilijk in het Engels) dus vanaf vandaag is de rust gone. Benson (de manager) had een verrassing voor me. Een bordje met twee visjes, recht uit het meer gevangen. Ik was blij dat ik ze mee kreeg naar mijn hutje en dat ik stiekem daar de kop niet hoefde op te eten. Het is natuurlijk super lief dat ze hun eten delen en ik heb ook zitten smullen van mijn vissies maar ik kan dat echt niet met alles er op en der aan zoals zijn doen op eten, helaas. Later vanavond at ik nog wat rijst en was ik blij dat ik eindelijk die viezigheid van me af kon wassen. Het is zo’n 40 graden hier dus naast mijn eigen zweet zit ik ook vol met het zweet van 86 mini’s en dan heb ik het nog niet eens over al het snot, kwijl, eten, zand, beesten en weet ik het wat er allemaal nog meer aan me
wordt afgeveegd.