Busje komt zo

Wat lag mijn bedje heerlijk, nu word ik op een vreemde plek altijd vaak wakker 's nachts, maar deze keer draaide ik me wel extra lekker om. Tot het moment dat er op de deur werd gebonkt. Ik ben zijn naam vergeten. Hij stond met een rijk gevuld dienblad op de mat. Ontbijt! Omdat mijn buurvrouw vegetarisch is en vroeg om een fruitontbijt had ik ook gezegd dat ik dat wilde. Ik kreeg toast met kaas, tomaat, banaan, sinaasappel, peer, appel, aardbeien, yoghurtje, thee en juice. Wauw! Het was ontzettend lekker, hier smaakt fruit ook echt naar fruit ipv water. Na de allerbeste aardbei ooit gegeten leek het me een goed plan om te gaan slapen. Na nog een paar uurtjes te hebben bijgetankt kon ik er tegenaan en ging ik op pad voor een buskaartje voor de volgende dag. Na een korte wandeling door het losse zand kwam ik bij de mall. Voor 12,5 euro had ik een buskaart voor een paar honderd kilometer. Ik haalde een nieuwe simkaart en zocht een bank waar ik geen visa voor nodig had. Je betaalt hier met Kwacha, 500 Kwacha is 1 euro. Het hoogste brief je is 1000 dus 2 euro en je kunt maximaal 80 euro pinnen. Bizar met hoeveel briefjes je dan rond loopt. Met wat boodschapjes ging ik terug naar de lodge.

Hier had ik plotseling ontdekt dat er een zwembad was waar ik natuurlijk ook even gebruik van moest maken. Tussen de blaadjes en de andere viezigheid dreef ik fijn in het afkoelende water. Nu heb ik een app die een foto maakt als je fluit wat natuurlijk ideaal is als je alleen bent, ik floot wat af! Totdat de waakhond plots een kijkje kwam nemen naar deze fluitende witte mafkees, oepsie! Na opnieuw een heerlijke warme douche was het etenstijd. Ik had een soepje met brood gehaald en ben vervolgens de hele avond bezig geweest met het niet werkende internet om mijn blogje online te zetten van de dag daarvoor. Na weer een prima nachtje slapen stond de volgende lieverd met het ontbijtje aan de deur. Het zijn allemaal van die schattige verlegen mannetjes die heel gedienstig inclusief schort naar je staan te smilen. Ik verplichtte mezelf om te eten want ik had een lange reis voor de boeg. Tussen het eten door nam ik nog een warme douche en pakte ik mijn koffer in. Ik belde een verblijf in Mzuzu en ze hadden plek, ideaal. Clara (de

eigenaresse van Ellis) bracht me als vriendendienst naar de bus. De kleine, ik denk chinees, stond met mijn koffer van 30 kilo te hannessen, oke daar had je bij moeten zijn. Toen ik uitstapte bij de bus vroeg ze of ze een foto van me mocht maken. Ze had haar schoonmoeder over mij verteld, maar die had me niet gezien en ik ben zo mooi dus ze moest me zien. Uhm? Oke?! Een beetje moeilijk lachte ik naar de camera en heb vervolgens ook een foto van haar gemaakt, omdat het kan! Daar stond ik dan met mijn grote roze koffer en twee flinke rugzakken pal in de zon te wachten op de bus. Het was 11 uur en de bus zou om 12 uur komen, maar het mevrouwtje achter de balie wilde dat ik er een uur eerder was.. Daar kwam de bus, eindelijk! Nadat ik bijna mijn koffer in de bak had gelegd vroeg iemand waar de bus heen ging en bleek hij niet naar Mzuzu te gaan. Oke, ik dacht dat er maar een bus was, maar dat had ik uiteraard verkeerd gedacht. Wachten. De volgende bus was ook al niet voor Mzuzu. Ondertussen was het 1 uur en ja hoor daar kwam de bus aan. Iedereen rende naar de ingang en liet zijn bagage staan. Deze Hollander deed dat niet en legde eerste haar koffer in de bus om vervolgens achteraan aan te sluiten. Ik nam plaats naast een jonge man, mijn knieën paste niet tussen de stoel en de kopsteun zat bij mijn schouderbladen. Dit zouden een lange 4 uur worden (uiteindelijk 6). Daar gingen we dan, op naar Mzuzu. Leuke naam eigenlijk. Op de tv waren clips te zien, Afrikaanse muziek, dansjes ect. Het was geweldig om te zien en ik was hard aan het proberen om niet in de lach te schieten. Geweldig! Na het eerste uur stapte mijn buurman uit en kreeg ik een nieuwe, hij had al een uur moeten staan en was volgens mij zeer blij dat hij kon gaan zitten. Hij plofte op de stoel en ook hij paste niet helemaal tussen de stoelen. Zijn naam was Night, Night parkeerde zijn knieën op mijn plaats en ik frommelde me benen richting het gangpad. Night hield wel van een praatje. Helaas was dat maar half engels en ontzettend zacht maar hij heeft me de rest van de reis verteld waar we waren en wat er te zien was. Zoals de olifantenrots, jaja hij lijkt echt op een olifant, als je fantasie heb. We kwamen meerdere bosbranden tegen, dat vond ik echt mega vreemd trouwens. Brand? En niemand die daar ook maar van opkijkt? Oke dan zal het wel normaal zijn. Nadat ik samen met de rest van de bus naar de prachtige zonsondergang had gekeken en opnieuw genoot van de Afrikaanse muziekjes waren we eindelijk in Mzuzu. Night regelde een veel te dure taxi voor me en voordat ik het wist was ik bij Pine Tree. Een Engelse man met een Malawiaanse mevrouw. Ze was ontzettend aardig, praatte de oren van mijn kop, gaf me een rood wijntje en kookte fish and chips. Ik heb een schoon bedje en een eigen badkamer. De ventilator heb ik uit het restaurant meegenomen en verder ziet alles er zeg maar net niet af uit, maar ik heb niks te klagen hierzo. Mijn buikje is meer dan rond en het wijntje was na 1,5 maand ook extra lekker!