Mini mensjes

Maandagochtend om 7 uur zat ik aan het ontbijt. Nu is ontbijten voor mij sowieso al een beetje een dingetje en zeker op die tijd. Ik at een gekookt eitje en tomaat op toast en ik denk dat dit de komende weken mijn ontbijt zal zijn. Ondertussen liep er een zwijntje over het strand met haar jongen en toen ik klaar was stelde Floor mij voor in de klassen. De kinderen dreunen allemaal een verplichte ‘i’m fine and how are you’ op en mochten weer gaan zitten. Echt Afrika! Floor en Jan zijn er voor een weekje tussenuit om dingen te regelen in Mzuzu. Ik sloot aan in een klasje en keek alleen een beetje mee hoe dat er les wordt gegeven en hoe de dag hier eigenlijk in elkaar zit. Als het ontbijt klaar is worden de bordjes

binnen gebracht en uitgestald op tafel. De mini mensjes gaan allemaal tegen de muur op de grond zitten en krijgen vervolgens allemaal een bordje met maïspap. Het is me uitgelegd dat ze op de grond eten omdat ze dit gewend zijn en daardoor minder morsen dan op tafel. Eten is een soort van wedstrijd, wie als eerste zijn bordje leeg heeft zit ook als eerste op de schommel. Na het ontbijt is er pauze en spelen we een half uurtje/ 3 kwartier buiten. Of de kinderen spelen zelf of er worden wat spelletjes verzonnen door de begeleiders die vervolgens niet helemaal werken, omdat het met zoveel kindjes vaak iets te lastig is om daar structuur in te krijgen. Na de pauze gaat de les weer verder en wordt het abc of de getallen weer opgedreund. Om, ik geloof, half 12 is het tijd voor de lunch en dan komen de bordjes (klinkt als) Sima het lokaal in. Sima is gemaakt van maïsmeel met water. Het ziet er uit als deeg en er zit eigenlijk niet echt smaak aan. Bij de Sima wordt iedere dag iets anders gegeten, gisteren was het iets van groenblad en vandaag ei met tomaat. Gisteren ben ik tijdens het eten gegaan en heb ik 's middags weer bij de buren gegeten. Fish and chips. Ik prikte haast in het oog en toen was ik toch wel een beetje klaar met het ontleden van de vis. Er lagen wat boeken in mijn lodge dus ben in de eerste alvast begonnen, in de hangmat, aan het meer. Het was vervolgens snel donker en buiten het feit dat je niks meer ziet is het vanwege de muggen ook best wel aan te raden om naar binnen te gaan. Voor je het weet is het bedtijd en lig je lekker zwetend tussen de lakens. Marielle heeft hier al twee keer eerder vrijwilligerswerk gedaan en is nu terug in het land. Ze kwam voor 2 nachtjes bij FloJa om te kijken naar het project en de mensen van hier weer te zien. Gisterenavond al eventjes gekletst en vanochtend gezellig samen ontbeten. Voor mij ideaal om iemand hier te hebben die ook ooit is gestart zonder enige ervaring mbt Afrika en het project. Ze kon me alles vertellen over hoe het hier in zijn werk gaat en ik kon een beetje afkijken hoe zij vandaag hulp bood bij de lessen ect. Ook heb ik via haar nog wat tips gekregen over Malawi en wat er allemaal nog meer te zien is. Voor de lunchpauze hadden we nog een lesje dansen of muziek ofzo. Er werd een CD opgezet en de meeste van de mini's deden hun dansje. De een stond met zijn broek op zijn knieën met zijn kontje te schudden terwijl de andere flink met zijn heupen aan het draaien was. Het zit de mini's echt in het bloed, ik kan me niet voorstellen dat ik vroeger zo heftig en misschien ook wel uhm noem het maar een beetje sexy heb gedanst. Het was echt een fantastisch gezicht! Vanmiddag bij de lunch heb ik meegegeten met de Sima en ei/tomaat. Dit eet je uiteraard met je handen en dat is toch wel een beetje wennen. Je kneed het deeg en dat doop je vervolgens in de sap van de ei/tomaat en pakt het samen om het vervolgens zonder knoeien in je mond te stoppen. Ik had mijn halve bordje leeg en dit vond ik voor de eerste keer eigenlijk al best knap. Na de lunch geven ze nog les aan kinderen die naar de basisschool zijn gegaan en daar het eerste jaar nog van terugkomen voor wat extra’s en een aantal die van de ochtend blijft hangen dit verschilt volgens mij per dag wie dat zijn. We gingen de cijfers oefenen en na het opzeggen kwam ook het schrijven aan bot. De een kan al 1 t/m 10 schrijven en de ander haakt af na de 1. Ik hielp wat mee en schreef samen met de mini’s. Ik ben stiekem een beetje fan van Ronald, Ronald en ik oefende samen de 2 en dit was een hele opgave. Na de getallen gingen we kleien. Tja hun gingen kleien. Sommige wisten niet wat ze met het stukje kneedbare spul aan moesten. Terwijl ik me aan het bedenken was wat ik zou kunnen kleien en dit uit kwam op een sneeuwpop leek het me toch maar beter om dit niet te doen. Ondertussen kwamen er al wat creaties uit en buiten dat het meeste zeer abstract was waren er ook een aantal die potten en van die stampers hadden gemaakt. Leuk om te zien hoe iemand uit Afrika toch net even wat anders denkt dan wij. Een mannetje had zelfs een hele voorraad kano’s gebouwd en had wat mij betreft zo de zee op gekund voor een visje. Ze leren hier de S is voor Spider dus ik denk dat ga ik kleien. Dit was een goed idee en ik had zo een hoop mini’s die ook een spider wilde hebben. Ik hielp ze een voor een en zorgde dat ze het zelfde maakte als ik. Twee bolletjes en 4 lange poten wat uiteindelijk een spinnetje zou worden. Ronald was netjes achteraan aangesloten en toen hij aan de beurt was had ik meteen door dat kleien meer zijn ding was dan cijfers. Hij deed me nauwkeurig en snel na en we hadden in no time allebei ons spinnetje in elkaar zitten. Hij was niet meer te stoppen en ging vrolijk door met het proces zonder ook maar iets van hulp. Hij was de eerste die er ook nog iets van had onthouden en had voor ik het wist zijn tweede spin in elkaar zitten. Het was prachtig om te zien! Als je aan het kleien bent vliegt de tijd en het was zo half 4 en tijd voor de mini’s om naar huis te gaan. Ik zwaaide goodbye en bladerde nog even in het Malawi-boek dat ik van Marielle
mocht lenen.