Hiking

Gisteren was ik zoals gewoonlijk weer erg vroeg wakker, kwart voor 4. Ach met dat mooie uitzicht is dat helemaal niet zo’n probleem hoor. Om half 5 ging ik uit bed om wat foto’s te maken bij zonsopgang. Je moet zo ontzettend snel zijn, bizar hoe snel de zon zich verplaatst. Ik deed meteen een klein rondje Mushroom Farm voor de kijkers thuis en genoot van de rust nu niemand nog echt ontwaakt was. Toen ik me had omgekleed bestelde ik een kopje thee met bananenbrood en genoot samen met mijn medereizigers van het ontbijt. We besloten om met zijn allen naar Livingstonia te lopen. Livingstonia is het stadje boven op de berg. Darren (31), Christine (29), Bob (26) , Aaron (30) en ik (21) liepen en soms

klauterden de berg op. Vanwaar die leeftijd? Om even aan te geven waarom dat ze mij baby noemen. Aardig hea? Dus, ik genoot van het uitzicht terwijl ik snakte naar adem. Jezus wat is het warm en hoog en stijl, maar het is prachtig. Je kijkt zo de berg af, over het meer, naar de bergen van Tanzania. Eenmaal boven aangekomen dronken we wat in een barretje met zoals gewoonlijk geen keus en bezochten daarna de kerk. De kerk is niet bijzonder maar vergeleken met de gemiddelde kerk hier lijkt het in ieder geval op een kerk. De kerkmeneer nam ons mee in de toren van de kerk en na een klim langs de klok genoten we opnieuw van het uitzicht. Natuur is best mooi eigenlijk! Ik kocht een mini houten souvenir voor om mijn nek en we namen nog een kijkje op de markt. Tomaten en bananen in overvloed. We dronken wat en liepen terug richting Mushroom. Deze keer pakten we niet de short cut en liepen we ietsie gemakkelijker via de ‘grote’weg. Eenmaal bij het

restaurantje lag ik met verzuurde benen op het niet comfortabele betonnen bankje. Te veel zon! Ik werkte met moeite mijn chips en salad naar binnen die overigens wel lekker smaakten en strikte me veters voor het laatste stukje wandelen. Een mooie en gezellig dag, maar wat was ik blij terug te zijn. Zere beentjes en hoofdpijn van de zon. Ach dat hoort er bij en we klagen niet! Na een heerlijke, welverdiende douche at ik nog wat toast en dronk ik een warme chocomelk. Volgens mij praat ik veel over eten maar dat komt, omdat ik eten echt waardeer. Ik hou van eten, dat zoiezo, maar nu het allemaal niet zo vanzelfsprekend is geniet je toch vele malen meer. Volgens mij was iedereen afgebrand en we gingen allemaal op tijd naar bed. Het was tenslotte alweer vroeg dag vandaag. Om 6 uur zouden we terug de berg afgaan. Ik was weer voor mijn wekker wakker, genoot eventjes van het uitzicht waar ik ondertussen alweer bijna gewend aan was. Pakte mijn veel te grote (wel vol overigens) koffer in en we waren klaar om te gaan. Maddy van Mushroom wilde ons tegen betaling naar beneden brengen en dat was top. Beter dan wachten tot er misschien ooit eens een truck langs komt. Ik kon meerijden met onze Bob en Aaron naar Mzuzu. Zo veel aangenamer dan in de minibus. Luxe en top! Aaron hielp me bij de immigratie. Mijn visum was al verlopen en deze stommerd had daar natuurlijk niet aan gedacht. We vertelden dat ik Malaria had en dat ik niet met mijn paspoort langs kon komen blablabla en ik hoefde niet eens extra te

betalen en kreeg mijn stempel. Hoera ook dat was weer geregeld en no worries. Ik kan gewoon Malawi verlaten de 21e. (AAAAA DAT IS AL BIJNA!) Aaron dropte me bij het gedeelde taxi ding en deze zou me naar Nkhata Bay brengen. Ik had geregeld dat hij mij zou afzetten bij de Mayoka Village Beach Lodge, wat een naam, dus was ik mooi op mijn bestemming. Ja hoor, ze hebben plek en ik kreeg kamertje nummero 4. Een grote kamer met een voor hier prima bed, prachtig uitzicht over the lake, een eigen verandaatje, zelfs een ventilator. Zojuist heerlijk geluncht, een broodje kip en nu zit ik even mijn foto’s te ordenen en blogje te typen (er was namelijk alleen stroom voor mijn phonie bij Mushroom).