Natuurlijk werd ik voor dat mijn wekker ging wakker gebeld door Seedy. Thanks mate. Met heel veel, echt heel veel, moeite kreeg ik mijn koffer dicht. Voller dan vol plus mijn eigen kussen is natuurlijk not very good. Maargoed de laatste goodbye to Barry en ik kon vertrekken. In het donker door de lege straten van Gambia richting de airport.
6:00 Aangekomen op de airport, niemand te zien, alleen één slapende bewaker.
6:30 Nog steeds hetzelfde
6:45 Ik hoor een vliegtuig landen, soort van hoop
7:00 Twee poetsers aka hoopje zand vegen van links naar recht
7:10 Still nobody
7:25 Deze beste man kan me vertellen dat er helemaal geen vlucht van Gambia Bird vertrekt. Dankjewel kerel. Na 1,5 uur zitten wachten was hij de eerste die dit mij kon vertellen?! Hij stuurde me naar het hoofdkantoor dat natuurlijk een eind rijden van het vliegveld af zit. Oké, dan zakt de moed wel even in je schoenen. Flink over de zeik richting het hoofdkantoor wat natuurlijk pas een uur later open ging. Chill. D-reizen is gebeld en wilde mij bereiken wat niet heel erg makkelijk is met het bereik hierzo. Toen de beste vrouw arriveerde wist ze meteen wat het probleem was en zei me dat ik morgen vroeg kan vliegen. Ticket ging ze regelen. Na dat ze dat had gedaan en ik in een steenkoud gebouw met veel te veel airco’s zat te wachten was de wifi niet goed genoeg om het ticket te printen dus vroeg ze of ik nog iets wat langer wilde wachten. Ik had geen keus. Na een tijdje zei ze dat het mogelijk was met het zelfde ticket van vandaag, morgen te vliegen. Dus laten we dat maar geloven en laten we hopen dat ik morgen niet weer opnieuw voor niks op het vliegveld sta. Henk vroeg zich af of dat ik hem niet kon missen. Ik mocht nog mooi een nachtje in mijn ‘eigen’ bed slapen. Vanmiddag ben ik weer bij het luxe hotel geweest met het mooie zwembad. Inclusief een beetje wifi, alleen genoeg bereik voor whatsapp dus een middagje oude foto’s en filmpjes terug kijken en even met de gedachten in Nederland. Na wat muziekjes en fijne bediening kwam Seedy me halen. Na een lekker prutje wat Samboe had gemaakt gingen we op weg voor een mini pizza. Voor 10 minuutjes langs een vriend van Seedy omdat zijn raam niet open gaat en hij kan vanaf binnen de deur niet openen. Na dat meneer ‘de vriend’ 3 kwartier heeft lopen sleutelen werkt het nu nog niet. Gelukkig was het raam nu in ieder geval dicht ipv open want het regent pijpenstelen. Nadat ik van uit de auto mijn pizza had geregeld en de laatste dalassies had gepind zit ik nu eindelijk met een koude pizza tonijn in de lodge. Geen honger. Mega veel slaap!