November?!

Hoewel het in Nederland ook nog steeds 20 graden is stond ik er toch wel even drie keer van te kijken dat het vandaag toch echt al November is. Het is winter maar voor mij is het nog steeds hartje zomer. Het was vandaag 37 graden in de schaduw en dat met een meer voor de deur voelt toch wel echt eventjes als vakantie. Gisteren was ik gestart op het schooltje waarna Moses me vertelde over de cowmarket. Dat moet ik natuurlijk gezien hebben en toen ik net onderweg was kwam hij me achterna, omdat hij uiteraard wel met me mee wilde. Zo kon hij mooi uitleggen wat er gebeurde en had hij stiekem zelf ook een uitje. Toen we de op de hoofdweg aankwamen stond er een wagentje stil en wij konden mooi een stukje meerijden. Dat is hoe het hier werkt. Er stonden ontzettend veel koeien in alle verschillende soorten, kleuren en grootte en er waren een hele hoop kijkers. Mensen hebben vaak niets beters te doen en het is gezellig bij elkaar. Het was een soort veiling, de koe werd net zo lang geslagen tot dat hij door het smalle stukje liep in een soort weeg ding en na het wegen kon je nog mooi even naar hem kijken en bieden. Er waren maar 3 serieuze kopers dus de prijzen waren niet heel

hoog. Er werd dus weinig verkocht, maar het was interessant om te zien hoe het allemaal in zijn werk ging. Ik kon mooi wat foto’s maken en buiten dat iedereen naar de koeien keek trok ook ik uiteraard bekijks. Toen de veiling was afgelopen en bijna alle koeien door het poortje waren geweest konden we terug naar FloJa. Het was ondertussen al middagpauze en na het eten volgde ik als gewoonlijk weer de les en in de kleine pauze voetbalde ik met de mannen. Voetballen is een mannen sport en dat doen vrouwen niet. Aan ons de taak te laten zien dat dat best wel kan! Geen spectaculaire Halloween avond voor mij, maar mooi op tijd naar bed. Ik zat om 7 uur aan het ontbijt en nadat ik een uurtje in het busje had gezeten was ik tussen half 9 en 9 uur alweer in Karonga. De big city nja big. Ik heb er mezelf tot half 2 vermaakt dus dat is een hele tijd. Toen ik zelf wat over de markt was gelopen en iedereen me had bekeken dacht ik dat het beter was een gids te zoeken. Ik ging naar een shopje en dronk wat. De man was zeer

vriendelijk en we kletste over Malawi en Nederland. Ze zijn allemaal heel geïnteresseerd, leuk is dat! Ik vroeg of hij iemand kende die een beetje Engels sprak en met me mee kon gaan over de markt en soms kon regelen dat ik een foto kon maken. Hij verliet zijn shop en kwam terug met zijn neefje. Morris sprak verrassend goed Engels en was ontzettend enthousiast! Hij liet wat leuke plekjes zien en kende wat mensen die graag op de foto wilden. Iedereen die hij aansprak was vrolijk en soms vroeg ik of ik een foto kon maken en zelfs dan kreeg hij het voor elkaar. Prachtige samenwerking! Het was gezellig en ontzettend aardig dat hij mij wilde helpen en toen we terug kwamen bij zijn shop, waar hij tijdelijk vervanging voor had gevonden, wilde hij graag mijn naam en email zodat ie me kon facebooken. Ik gaf hem 1000 kwacha en hij wilde het eigenlijk niet aannemen, dat is nieuw! Na aandringen bedankte hij me en ik hem en ging ik terug naar de shop waar ik

begon. Ik dronk wat en zei dat ik zelf nog een rondje ging doen. Zijn zoon kon wel mee haha, oke daar gingen we weer! Zijn zoon zei dat hij Engels sprak maar was te verlegen om iets tegen me te zeggen. Hij kreeg het ook niet echt voor elkaar bij de mensen die hij aansprak op de markt dus heel soepel ging deze ronde niet. Ach we maken er het beste van dacht ik en ik keek wat rond naar souvenirs. Hij liet me wat andere steegjes zien dan mijn vorige gids dus ondertussen had ik al een klein ideetje over hoe de markt in elkaar zit. Denk aan steegjes en kleine open plekken. Overal staan, zitten, hangen mensen en of ze nu een shop hebben of een plasticje op de grond ze zijn allemaal hetzelfde. Ik zei dat ik genoeg had gezien en we liepen terug naar zijn vader. Ze namen de 1000 kwacha snel aan en bedankte me hartelijk. De 3e ronde ging ik alleen. Nu moest ik het toch wel zelf kunnen en ik wilde ook nog wat kopen eigenlijk. Ik kocht wat dingetjes die ik nog niet wil vertellen nu en probeerde op die manier ook wat foto’s te maken. Als je al iets koopt heb je een voorsprong natuurlijk. Ik was eigenlijk onderweg naar de restaurantjes om een kijkje te nemen of er misschien iets te eten viel wat er een beetje uhm veilig uit zag. Er zat een oudere vrouw op de grond, niet goed verzorgd en leek of dat het een soort van zwerver was. Nu is dat hier lastig te zeggen eigenlijk maar oke. Een vrouw vroeg me een foto te maken van haar want dat vond ze leuk en een andere man zei dat het zijn vrouw was. Goed gelovig liep ik die kant op en ging door mijn

knieën. Lees dit aub zonder te lachen!! De vrouw sprong op en rende, ja ik bedoel echt rennen, me achterna met een dikke stok die ze vast had (dezelfde als die ik zag bij de koemarkt gisteren). Het volk trok de kinderen naar binnen en maakte dat ze uit te weg kwamen. Ze konden maar niet stoppen met lachen en het was uiteraard voor hen een prachtige show. Ik had genoeg van de markt en nadat ik had gepind voor de komende weken (je kunt bijna nergens pinnen hier) ging ik langs de supermarkt. Kocht wat mij de laatste keer goed bevallen was en met een flinke lading kwam ik buiten. Het brood moest nog gebakken worden dus ik ging terug naar mijn wel bekende shop. Dronk iets en maakte een kado voor Moses. Tandpasta, Zeep, Bodylotion, Aanmaak siroop, thee, lucifers, pindakaas en brood. Zal het snel proberen af te geven omdat ik vond dat ik hem toch moest bedankten voor de gastvrijheid vorige week en de verdere hulp. Zo had ik mooi de

beste man van de shop ook wat laten verdienen en was het ondertussen weer tijd om te vertrekken. Ik haalde de twee broden op en ging naar het busje. Die timing was niet helemaal top. Ik werd achter in het busje gepropt en kon met geen mogelijkheid zitten. Er is geen plek voor je benen, ik had 3 tassen en twee gloeiend hete broden op schoot en ging zowat dood van de kniepijn. Een ontzettend lang uur verder waren we bij Ngara Admarc en was ik heel blij dat iedereen uitstapte zodat ik vooruit kon ipv de normale ‘kruip maar door de laad klep heen’ methode. Omdat Jan en Floor me zo zielig alleen vonden nodigde ze me uit voor een borrel en zaten we lekker met het uitzicht op het strand te genieten van een biertje. Stiekem hebben we het best wel goed hoor! Het is voort bijna een wekelijks skype uurtje met pap en mam en na weer goed bijgepraat te hebben kan ik nu mooi richting mijn bedje. Afgewerkt!