Mzuzu

Ik heb weer een dagje rondkijken en uitzoeken gepland vandaag. Maar nog belangrijker, eerst heerlijk uitslapen! Dat is gelukt, nadat ik mezelf nog 38x had omgedraaid was het toch echt tijd om eens iets actiefs te doen. Mijn engels gaat eigenlijk best prima. Verrassend goed in vergelijking met wat ik had verwacht. Nu is Paul een Engelsman en dit was het eerste moment dat ik echt even dacht uuuuuuhm, wauw! Ik vroeg Charity en Paul wat ik kon zien in Mzuzu. Als je een lodge opent in een stad neem ik toch aan dat je iets hebt om aan te prijzen? Dat was echter niet helemaal waar maar ik waagde het er op en ging te voet. Ja te voet richting de stad. Ik had zo lang geslapen dat ik geen ontbijt op had en liep lekker onvoorbereid op mijn toffe schoentjes en zonder water in de middagzon. Maar goed met de gedachte nemen een taxi nemen kan altijd nog liep ik aardig door. Alles is hier heuvelachtig en daardoor heb je na het beklimmen van de heuvel overal een erg mooi uitzicht over zowel de natuur als de kleine huisjes en soort van dorpjes. Volgens Paul deed ik er driekwartier over en was het alleen maar rechtdoor. Nadat ik qua minuten op de helft was en al meerdere malen mensen aan de kant van de weg had zien zitten leek dit mij ook een top plan. Ik settelde mezelf onder een

boom en genoot even van de schaduw. Ik at een mentos-strawberry snoepje en kon er weer tegen aan. Het werd steeds meer stad. Ik kreeg zo het gevoel dat ik er was. Er waren zelfs gebouwen van steen met geschilderde reclames. Ik vond een supermarket leverde mijn tas in en met een zakje chips en wat drinken stond ik snel weer buiten. Mijn hele leven afgeven aan het meneertje bij de ingang vertrouw ik niet helemaal ofzo. Ik probeerde wat fietstaxi’s te vragen naar de weg en of ze me anders konden brengen maar ik vond er geen die engels kon of die ook maar probeerde me te begrijpen. Het leek me zo leuk. Achter op de fiets met een zacht kussentje onder je billen. Ik probeerde wat plekken waar ze vermoedelijk engels zouden spreken en de man van de bank wees me de weg. Ik kwam bij het marktje en nam snel een kijkje door de smalle steegjes. Smal is dan ook echt smal, als er een tegen ligger is dan heb je een probleem en moet een van de twee zich even in het marktkraampje worstelen. Nu heb ik de verkeerde kleur om over de markt te lopen dus ik koos een snel lopende meneer uit en volgde die of dat ik er bij hoorde. Na het stadje 3x gezien te hebben besloot ik terug te lopen. Na iedere heuvel dacht ik dat ik er bij de volgende zou zijn maar niks was minder waar. Een blaar en drie rustpauzes verder was ik blij terug te zijn en heb ik even op bed van de ventilator genoten. Zojuist heb ik een chicken lasagne besteld en nu zit ik onder het genot van een Fanta te bloggen en stiekem met een rommelend buikje te wachten.