No worries

Toen ik gisteren opstond was mijn buikje niet zo in zijn hum. Na vele toilet bezoeken, waar over ik verder niet in details zal treden, gingen we toch maar verder met onze planning van de dag. Op naar Kartung, daar waar papa 9 jaar geleden is verbleven om te kijken wat er nog van over is. Na een (met een zere buikje) hele verre autorit en wat zoeken kwamen we bij de ‘lodge/camping’ aan. Hier was, na papa’s zeggen, weinig van over. Nu is hij gesloten, maar volgens wat local’s is dit tijdelijk. Natuurlijk blijf ik met mijn Cura-Haviana’s in de modder steken en trok ik me slipper kapot, waardoor we in het dorp opzoek gingen naar een nieuw paar. Deze mooie stappers kocht ik voor 70 euro cent hah. Toen we genoten

van een kleine break kwam een hele groep kinderen op ons af. Ze vroegen allemaal of ik een foto wilde maken wat ik ook maar heb gedaan. Het was prachtig om te zien hoe blij ze waren wanneer ze zichzelf terug zagen op het beeld. Seedy kocht een zak lolly’s en zei de kinders dat wanneer ze een lolly hadden ze moesten vertrekken. Dit dezen ze trouw en waren erg blij met hun zabbelding. Uiteraard lokte dit zo’n beetje heel de buurt en kwamen er broertjes/zusjes vriendjes/vriendinnetjes en iedereen die ook maar hoorde van de lolly ook naar ons om een exemplaar te scoren. Sommige slimmeriken kwamen natuurlijk ook twee keer. Nadat we deze schattige mini mensjes van ons hadden 'afgeslagen' gingen we op zoek naar Mr. Fixer! Hij heeft vast ook een normale naam maar zo noemde papa hem 9 jaar geleden en zo stond hij ook in het dorp bekend. Aan The Gambia River wat de grens is tussen Gambia en Senegal vonden we de plek waar hij zou moeten zijn. Mr. Fixer zat op het water dus konden wij van een drankje genieten en wachten tot hij terug zou komen. Tijdens het wachten werden we vermaakt door een of andere locale noem het band, waarvan de een een groot rond ding bespeelt van hout de ander schut met zakjes pitten en vergeet uiteraard niet de koelkastdrummer en de colafles triangel. Na een tijdje kwam Mr. Fixer richting land en wachtte Seedy hem op om hem te verrassen met de komst van papa. Wanneer hij papa zag stond hij te kijken of hij water zag branden en duurde het even voor het duidelijk was wie deze Mr. Konoba (Mr. BigBally) was. Het was mooi om te zien hoe blij de beste man was. 100 knuffels verder nodigde hij ons uit om een stukje te varen. Mijn buik sprong en gat in de lucht zo blij hij was op het water te mogen… Maar natuurlijk sla je zo’n uitnodiging niet af en gingen we de rivier op. We zaten in een zelf gemaakte boot aka uitgeholde katoenboom en stopte op de helft van de tocht op het strand van Senegal. Na een stukje door de bush bush vonden we een aangespoelde vis. Het was Mr. Fixer zijn gelukkigste dag ever. Na een kleine strand chillings gingen we terug naar het restaurant van een vriend van Fixer waar onze vriend de gevonden vis voor ons ging klaar maken (juichende buik again). Hij had flink zijn best gedaan voor ons en de fish and chips waren super. Mr. Fixer en twee andere oude bekende komen zondag richting ons verblijf voor een dinner waar papa ze voor heeft uitgenodigd. Super leuk! Toen de lucht donker begon te worden en de eerste druppel viel zijn we terug gereden naar onze lodge. Het is bijzonder om te zien hoe gelukkig deze mensen zijn terwijl er geen geld is (de taxi rit van 1 euro p.p voor zondag betaalt natuurlijk papa). Ik en mijn buikkie waren blij terug te zijn en heb mooi een stukje despicable me 2 gekeken en vooral lang geslapen. Vandaag gaat het nog niet top en heb heel wat uurtjes in bed doorgebracht. Slapen is momenteel het fijnst, maar het gaat gelukkig de goede kant op. Laten we zeggen ‘another African experience’.