JOTMS 2.0

Gisteren ochtend ging ik opnieuw terug naar het schooltje. Ik hoopte dat de kleine mensjes nu een beetje gewend waren aan deze vreemde dan is het iets makkelijker om foto’s te maken. Ik deed weer hetzelfde rondje als de dag er voor en wist nu waar ik op moest letten. Toen ik bij een van de jongste groepen kwam en zo’n beetje ieder kind aan het huilen was had ik de taak op me genomen om eens een einde te maken aan dit gejank. Eigenlijk vooral uit eigenbelang! Na wat foto’s van de verbaasde gezichtjes liet ik zien wat ik gemaakt had. De hele kudde ging in waggelpas in de achtervolging. Ik had er ineens een hoop nieuwe vrienden bij en ze keken verwonderd naar hun zelf op het schermpje. Ik wil ook zo’n klein mensje! (na overleg zijn we tot de conclusie gekomen dat dat geen optie is dus (schoon)ouders no worries.) Toen ik onder het genot van (voor de verandering) kip en rijst mijn foto’s aan het bewerken was kwam Benjamin mijn kamer schoonmaken. Fris bedje, gestofzuigd, gedweild, vuil weggegooid, ramen gezeemd, luchtverfrisser gespoten. Ideaal zo’n vent. Ik voelde me een echte blanke toen ik op de grond zat ‘te kijken’ hoe hij hier bezig was, maar ieder zijn werk. Na een

middag foto’s bewerken, laden, wachten ect. Wilde ik ze opsturen maar uiteraard was er geen stroom dus geen WiFi. De enige chille, lichte en coole plek is op dat moment mijn kamertje. Na wat niksen belde Anthony me op of dat ik mee ging op bezoek bij zijn zoon. Patrick woont bij zijn school ergens 1,5 uur rijden hier vandaan. Dit wist ik echter pas achteraf. Ik ging mee en zat van achter het autoraam naar de stad en de lichtjes te kijken (daar waar wel stroom is). Het was een lange zit maar uiteindelijk stapte Patrick in de auto en reden we nog een stukje verder naar de school. We keken naar de zee, vraag me niet waarom, hij studeert iets van hoe heet dat, marinier ofzo. Nadat Patrick zo ongeveer een kwartiertje in de auto had gezeten, kreeg hij volgens mij wat eten, geld en wat zakjes water en vertrok. Oké dat was het? Diep van binnen kwam ik niet meer bij en snapte niet waarom we hier nu precies heen waren gereden. Na een lange weg met moeilijke gesprekken over Ghana/ de regering was ik blij dat ik mijn bedje in kon. Top dat ik mee mag

doen met het leven van deze familie, maar het cultuurverschil is zo groot en hun uitleg is ook niet helemaal zoals wij gewend zijn. Ieder moment blijft een verrassing! Toen ik vanochtend, zoals iedere ochtend weer vroeg wakker was kon ik mooi op zoek naar wat WiFi om de foto’s op te sturen. Ik had met Benjamin afgesproken en toen alles eindelijk geladen was konden we vertrekken. Waarheen wist ik niet precies, gardens zei hij. Met de taxi gingen we naar Bie of dat je het zo schrijft weet ik niet, maar zo klonk het. Onderweg genoot ik van het mooie uitzicht over de stad en de drukte van het op staat levende volk. Ik luisterde naar de onverstaanbare radio en het enige woord wat ik wel kon volgen was Ebola. De tuin, het was een groot bomenpark met weet ik veel hoeveel verschillende bomen. Een gids vertelde ons alles over de vrucht, de schors, de medische werking ect. Na heel wat indrukwekkende exemplaren gezien te hebben en een hoop informatie verder had hij ook nog een rij met speciale bomen die

geplant waren door speciale mensen. Meestal had ik geen idee over wie het nu precies ging maar knikte ik maar mee met wat hij zei. We besloten om de bus terug te pakken zodat ik het verschil kon zien. Het is een busje zo groot als een volkswagenbusje met +/- 23 zitplaatsen. Het was een hele ervaring, maar vond het eigenlijk wel knus en gezellig. Een kerel zorgt dat het busje vol komt en gebaart en roept de hele weg naar buiten. Hij neemt ook het geld aan en dit is tevens ook zijn opstapje voordat hij chauffeur wordt. Ik wilde wat anders eten dan rijst met kip en kwam terecht bij Peter Pan. Dit is geen grap, zo heet de tent. Een rare fastfood tent met kip, pizza en spaghetti. Ik koos voor spaghetti en nu ik er weer over praat proef ik weer hoe slecht dat hij was. Ik had een menu, dat wil zeggen friet en drinken. Friet bij de spaghetti. Ik snap wel waarom dat dat is, dan heb je in ieder geval de friet nog! Er staat een druk weekend op de planning dus de rest van de avond heb ik op bed met een boek, laptop en mijn kussensloop doorgebracht.