Another week of summer

Terwijl het voor mij nog steeds zomer is, is het in Nederland al herfstvakantie, maf. Ik zou een zakje chocoladepepernoten nu echt wel heel hard kunnen waarderen eigenlijk! Maar dus, en toen was het alweer zondag. Zondag is een rustdag. Dat heb ik ondertussen al geleerd en daar kan ik mezelf prima aan aanpassen. Niks op de planning en we zien wel wat de dag brengt. Ik laadde mijn blogje, maakte een zelfportretje op de rotsblok, waste wat shirtjes, keek een filmpje en ik denk dat dat het eigenlijk wel weer was. Prima. Van een pakje soep, knoflook en tomaten probeerde ik een sausje voor mijn spaghetti te maken en dat was uhm laten we zeggen te eten. Deze maandag was een normaal dagje op de school. Ik liep wat rond en maakte wat foto’s. Focuste me vandaag ook een beetje op de keuken en leerde wat Afrikaanse manieren van koken. Rijst schoonmaken, maïspap maken. Ik proefde een stukje cake wat lekkerder klinkt dan dat het is en ik roerde in de mega pannen. Och en mijn mini Ronald! Hij ziet niet goed en er is volgens mij iets meer met zijn ogen aan de hand maar niemand kan het echt uitleggen. Hij is in het ziekenhuis geweest en daar hebben ze gezegd dat hij geen bonen meer mag eten. Reden onbekend. Wat stond er vandaag op het menu, juist, bonen! Ronald wilde maar

niet gaan zitten voor het eten en hij zei iets in het Chichewa waarop ik nog langer aandrong dat hij moest gaan zitten wat hier klinkt als kallapassie. Wat bleek, hij mocht geen bonen dus kreeg hij geen eten dus ging hij niet zitten. Hij ging in zijn eentje alvast buiten spelen. Ik vroeg aan de leraar of hij niks anders kon krijgen en een reactie kreeg ik eigenlijk niet. Verder naar de keuken. Ik legde het uit, vroeg of er iets voor hem was, ze keken elkaar aan brabbelde iets en vergaten dat ik er stond. Maar ik geef natuurlijk niet op. Met een beetje aandringen vroeg ik het nog een keer en had bijna de neiging om zelf maar een ei ofzo te bakken. Ze keken niet heel vriendelijk dus of het gewaardeerd werd wat ik deed weet ik niet, maar ik kreeg een bordje rijst. (Rijst is luxe, de mensen die hier werken krijgen het 3x per week als ontbijt) Terwijl de eerste mini’s alweer klaar waren met eten nam Ronald met zijn bordje rijst plaats. Hij at en iedereen keek jaloers naar zijn bordje. Nu is een lege maag hier wel een beetje normaal, maar ik kan niet tegen oneerlijkheid. De selfies zijn ook in Malawi erg gewild. Ze kijken vol bewondering naar zichzelf en gillen alles bij elkaar. Ondertussen ben ik best wel een vertrouwenspersoon geworden en is er al een aantal die met hele verhalen naar me toe komen. Meestal is mijn reactie ‘ik versta je niet schat’ en dan lachen we samen. Dat heb ik van mama. Heerlijk als jij ze en zij jou niet kunnen verstaan! Ohja nog een klein hoogtepuntje van vandaag. De biggen op het strand. Ik ben er dol op!