De avond van tevoren hadden we een tour geboekt met zonsopgang vanuit de bergen met uitzicht op de Borobudur en de Merapi. Daarnaast een bezoekje aan de Borobudur en een bezoekje aan de Prambanan. Beide hele bekende boeddhistische tempels, waarvan de Prambanan de grootste is van de wereld. Aangezien de zon tussen 5 en 6 opkomt en we nog wel een stukje moesten rijden om op het uitkijkpunt te komen, moesten we om 3 uur s’ nachts opstaan. Naast ons zaten in het busje nog ongeveer 5 andere mensen. Waarvan er 4 de zonsopkomst gingen bekijken vanaf de Borobudur. Aangezien deze tour een stuk duurder was, hadden wij ervoor gekozen om de zonsopkomst op 5 km afstand van de tempel te bekijken. Daar aangekomen hadden we heel mooi uitzicht op de Merapi vulkaan (en nog een andere vulkaan waar ik de naam niet van weet). De Merapi is de meest actieve vulkaan van Indonesië, we konden zelfs rook uit de vulkaan zien komen. Omdat het nog zo donker was konden we de Borobudur nog niet echt zien. We zagen een mooie beginnende rode lucht met hier en daar nog wat sterren aan de hemel. Omdat we in een dal keken zagen we overal tussen de bomen mist hangen. Het was als een wolkenbedje. Toen het wat lichter werd zagen we duidelijk de contouren van de Borobudur. Het was best bewolkt, dus we waren achteraf blij dat we niet de dure tour hadden gekozen, dat was waarschijnlijk een teleurstelling geweest. De zon bleef vrij lang achter de Merapi verscholen dus we hebben de zon niet letterlijk op zien komen. Maar dat was niet erg, het uitzicht werd er niet minder op.

Om 6 uur moesten we weer terug zijn bij het busje. Die bracht ons vervolgens naar de tempel. Het was heel erg druk. Hele hordes werden met bussen bij de tempel afgezet. Het leken allemaal schoolkinderen te zijn, ze hadden allemaal precies dezelfde kleding aan. Toen ik voor de tempel stond kreeg ik hem al niet meer op de foto omdat hij zo groot was. Van tevoren hadden we zelf informatie opgezocht. Dus toen wist ik al dat de tempel bestond uit negen lagen. Op de lagere verdiepingen staan stoepa’s (belvormige beelden) die geruite gaten hebben, dit staat symbool voor een onzekere weg/bestemming, de bovenste stoepa’s hebben vierkante/horizontale gaten, dit betekent dat de weg duidelijk is en het geloof stevig. Helemaal bovenop de tempel bevindt zich één grote stoepa, hier is de hele tempel omheen gebouwd. Op elke etage kon ik helemaal om de tempel heen lopen. Vanuit alle 4 de kanten waren trappen waarmee je naar boven kon klimmen. Op de lagere etages waren de muren aan beide kanten bekleed met beeldhouwwerk. Echt prachtig!! Helemaal boven aangekomen wemelde het van de Indonesiërs. Ik ben niet heel lang boven geweest want we werden elke minuut ‘’aangevallen’’. Het was lastig om gewoon te genieten en te kijken. Alle mensen die daar stonden wilde met ons op de foto. Ik heb alle foto’s afgewezen, ik vond het belangrijk dat ik zelf kon genieten.