Vandaag had ik een dagje op de afdeling fysiotherapie. De afdeling bestond uit een lange, smalle ruimte met een aantal bedden op een rijtje, deze werden van elkaar gescheiden door gordijntjes. Langs de gordijntjes was er dan nog een smalle ruimte om te lopen. Er was geen fatsoenlijke airco, maar wel ventilatoren. Het was heel druk, bij binnenkomst stond er al een hele rij mensen te wachten. Ze hadden een systeem met nummers, dus iedereen wilde natuurlijk het vlotst aan de beurt zijn. Ik heb niet claustrofobisch, maar in die ruimte had ik er toch aardig vaak last van. Ik werd aangesproken door een administratief medewerker, die blijkbaar al een keer eerder mij had aangesproken, maar ik herkende haar niet. Het was een beetje ongemakkelijk want ik begon terug te praten alsof ik wist waar ze het over had. Later vroeg ze me of we na stage samen bij Tekodeko wat konden gaan drinken. Die middag was het ontzettend gezellig, ik heb twee uur met haar gepraat. Ze kon wel lachen om het feit dat ik haar helemaal niet herkende. Ze vertelde me dat haar officiële naam Putria is, maar dat mensen haar ook vaak noemen bij haar doopnaam ''Abigail''. Ze beloofde me dat ze binnenkort martabak zou komen brengen. Een soort hartig taartje dat ze hier graag als lekkernij eten.