Mijn dagboek

Eenmaal op de bodem van Jakarta geland, op een nogal hobbelende en angstaanjagende manier, liepen we gelijk tegen de klap van de hitte in. Het ophalen van de bagage ging vrij makkelijk. Het zoeken van het juiste vervoer naar Gambir was wat lastiger. Gelukkig schoot een vriendelijke indo ons te hulp. We namen voor 40.000 rupiah (2,51 euro) per persoon de bus. We maakte toen ook voor het eerst kennis met het verkeer. Heel veel scooters, constant getoeter, eigenlijk om niks, volgens mij vinden ze dat gewoon leuk. Ze rijden niet altijd binnen de lijnen van de weg, maar rijden een beetje half half. Toen we op het station kwamen moesten we taxi nemen naar het hotel. Er kwamen verschillende mannen een aanbod doen. De prijs was 100.000 rupiah voor een ritje van drie minuten, we vonden het eigenlijk te veel, maar waren te moe om iets anders te zoeken. 's avonds toen we weer wat tot rust waren gekomen zijn we opzoek gegaan naar een restaurant, we hebben ons eigenlijk gewoon ergens naar binnen laten lokken. Er werd gelijk thee geserveerd en het personeel nam stiekem foto's van ons. We werden uitgenodigd in de keuken en konden daar een maaltijd kiezen. Ik koos kip-curry, dit was te doen als ik na elke hap een hap rijst nam en een slok thee. Het was erg pittig. We kregen er een soort hondenbakje bij met water, daar moesten we onze handen in wassen.

n.bisschop

63 chapters

16 Apr 2020

Aangekomen in indoland

March 29, 2019

|

Indonesië

Eenmaal op de bodem van Jakarta geland, op een nogal hobbelende en angstaanjagende manier, liepen we gelijk tegen de klap van de hitte in. Het ophalen van de bagage ging vrij makkelijk. Het zoeken van het juiste vervoer naar Gambir was wat lastiger. Gelukkig schoot een vriendelijke indo ons te hulp. We namen voor 40.000 rupiah (2,51 euro) per persoon de bus. We maakte toen ook voor het eerst kennis met het verkeer. Heel veel scooters, constant getoeter, eigenlijk om niks, volgens mij vinden ze dat gewoon leuk. Ze rijden niet altijd binnen de lijnen van de weg, maar rijden een beetje half half. Toen we op het station kwamen moesten we taxi nemen naar het hotel. Er kwamen verschillende mannen een aanbod doen. De prijs was 100.000 rupiah voor een ritje van drie minuten, we vonden het eigenlijk te veel, maar waren te moe om iets anders te zoeken. 's avonds toen we weer wat tot rust waren gekomen zijn we opzoek gegaan naar een restaurant, we hebben ons eigenlijk gewoon ergens naar binnen laten lokken. Er werd gelijk thee geserveerd en het personeel nam stiekem foto's van ons. We werden uitgenodigd in de keuken en konden daar een maaltijd kiezen. Ik koos kip-curry, dit was te doen als ik na elke hap een hap rijst nam en een slok thee. Het was erg pittig. We kregen er een soort hondenbakje bij met water, daar moesten we onze handen in wassen.

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2024 Travel Diaries. All rights reserved.