Voor eerste paasdag hadden we een mooi plan bedacht. We hadden op Google een soort mangrove park gevonden met een strand in de buurt. Het leek ons leuk om daar n dagje door te brengen. Het was niet zo ver van het guesthouse, maar lag wel een beetje afgelegen. De auto mocht maar tot een bepaald deel rijden. Daarna moesten we te voet verder en we wisten niet precies hoe ver het nog was. Het was bloedheet en we liepen allemaal op onze slippers. Na een tijdje lopen was ik er eigenlijk alweer een beetje klaar mee. Maarja, we waren al zo ver gekomen, dus toch maar even doorzetten. Onderweg kwam een scooter met een man en vrouw ons tegemoet. Ze stopte en vertelde dat we niet mochten zwemmen. Dus we dachten, dat is prima, dan gaan we wel gewoon lekker zonnen. Na weer ongeveer 10 minuten lopen werden we tegengehouden door drie militairen. Het strand en park waren volledig gesloten, we hadden het hele stuk voor niks gelopen. Heel fijn dat ze wel zo vriendelijk waren om ons met hun scooters terug te brengen. Het was wel een beetje een domper. Toen de taxi ons kwam halen (en dat zeg ik nu wel alsof het heel simpel is, maar het is altijd de vraag of iemand bereid is om je op te halen in zo’n afgelegen gebied) besloten we naar een ander strand te gaan. Daar liepen we eigenlijk de volgende teleurstelling tegemoet. Het was geen strand, alleen zee en rotsen, wat dor gras en een zwerm van dragonflies. Toch voor het idee maar even met een handdoekje op het harde gras gezeten, waar we binnen een korte tijd overmeesterd werden door de mieren. Na een half uurtje hebben we een taxi naar huis geboekt. De paassfeer zat er niet helemaal in vandaag geloof ik. Dat haal ik volgend jaar wel weer in.