We gingen nu naar het laatste en verste plateau. Hiervoor moesten we wel een stukje verder lopen. We moesten eerst een heel stuk over een brug. De gids vertelde ons dat we nu heel dicht bij een kade waren waar in 2002 een Engelsman was doodgebeten door een krokodil. Het was toen nog legaal om daar te zwemmen, daarna gold er een strikt verbod. Hij legde eerst wat uit over de geschiedenis. De stichting is opgericht door een Canadese vrouw die hier onderzoek had gedaan met nog twee andere onderzoekers. Zij was nu 73 en had nog steeds een huis hier in de jungle. We hebben best een tijdje moeten wachten bij het platform om de Orang Oetans te zien. Toen we daar aankwamen was het heel druk (door de toeristen). Wij hebben ongeveer 1,5 uur daar gezeten. Als je geduld hebt zie je veel mooiere dingen. Toen het rustiger werd kwamen er steeds meer Orang Oetans. Toen begon het hard te regenen, waardoor er een aantal op de vlucht gingen. Ze hebben een hekel aan regen. Op de weg terug over de brug werden we bezocht door een heleboel Makaay-aapjes. Een moeder en een baby zaten midden op het pad, wij moesten daarom wachten tot ze weggingen. Deze aapjes kunnen heel agressief worden als het ze niet zint. We kregen van tevoren ook hele duidelijke instructie om niet in de ogen te kijken, dit lokt agressiviteit uit. Ik vond het wel spannend dat ze zo dichtbij kwamen. Ze hebben hele scherpe tanden, zijn onvoorspelbaar en heel snel. Tijdens het wachten mochten we genieten van de apenshow. Kleintjes kwamen vanuit alle kanten aangerend. Ze sprongen van tak naar tak en bekeken dan vanuit de hoogte wat voor een wezens ze voor zich hadden. Een aapje boven me begon heel hard aan een tak te schudden, waardoor ik kletsnat werd, humor hebben ze zeker. Bij de boot verzamelde zich steeds meer aapjes, eentje was zo brutaal om op de boot te klimmen om wat eten te jatten. Toen ze met elkaar begonnen te vechten ben ik wel vrij snel de boot op gevlucht. S’ avonds hoopte onze gids dat we nog een avondwandeling konden maken. Dan hadden we kans op het zien van mooie vogels en spinnen, maar het regende zo hard dat we in plaats daarvan een film hebben gekeken. Het was een documentaire over een opvangcentrum voor olifanten in Afrika en over het opvangcentrum voor de Orang Oetans op Borneo. Heel mooi om te zien hoe die jonkies verzorgd worden.