Het afscheid was natuurlijk verdrietig. Ik had thuis al afscheid genomen van Jasper en op Schiphol van mama, papa en Joyce. We konden nog zwaaien vanaf het balkon tot we door de douane gingen. Ik had er echt heel veel zin in. De vlucht van Schiphol naar Qatar was goed te doen. Ik heb twee filmpjes gekeken, goed gegeten en lekker eventjes gelopen. De overstap in Qatar was niet zo lang, ik had wel honger dus ik kocht een broodje kip. We moesten nog oefenen met rekenen, maar kwamen er later achter dat ik voor dat broodje 8 euro betaald heb en het smaakte werkelijk nergens naar. De tweede vlucht was horror. We hebben heel veel last gehad van turbulentie, ik kon geen lekkere houding vinden om te slapen en ik werd al vrij snel misselijk. Toen we onze plaatsen gevonden hadden ontstond er ophef. Een Indonesische vrouw begon te roepen ''Blanca di sini, Blanca di sini''. Ons werd al snel duidelijk dat het om ons ging. Ze maakte aan de stewardess duidelijk dat ze niet bij ons wilde zitten en kreeg toen een andere plek. Een vrij bizarre situatie voor een land dat zo gastvrij en vriendelijk is.