Vandaag hadden we in de avond afgesproken om met de hele club Nederlanders in Semarang (en dat zijn er inmiddels wel 17 geloof ik) te gaan eten. Er waren twee nieuwe meiden in Semarang die vanavond voor het eerst mee zouden gaan. In de buurt van een van de winkelcentrums zit een straat waar allerlei eetkraampjes staan, we hadden gepland om hier wat te eten. Ik bestelde saté ayam met nasi putih. Het leuke aan die kraampjes is dat er voor iedereen wel wat bij zit en het maakt niet uit dat iedereen bij een ander kraampje besteld. We lieten het allemaal inpakken en gingen richting het park tegenover de kraampjes. Het park heet Simpang lima. Het ligt in het midden van een drukke straat en is omringd door allerlei lichtfietsen. Mijn wens was om een keer in zo’n lichtfiets te mogen zitten en vanavond was een hele geschikte avond. Eerst gingen we langs allerlei verschillende fietsen om te proberen de prijs naar beneden te krijgen, maar ze hadden natuurlijk onderling afgesproken dat iedereen dezelfde prijs zou aanhouden. Dus uiteindelijk gingen we maar weer terug naar de allereerste fiets. De bedoeling was om met vijf personen in de fiets te gaan, dit was best veel, maar dat kon nog makkelijk. Toen we allemaal plaats hadden genomen zaten we te wachten tot de verhuurder achter het stuur zou gaan zitten, maar dit gebeurde niet. Toen bleek dat we zelf moesten trappen. Dus één van ons ging afwisselend trappen. Zo fietste we het hele park rond. We hebben heel hard gelachen. De stellage was gammel en er ontstonden een aantal bijna aanrijdingen, maar het was heel leuk om een keer gedaan te hebben.