Mijn dagboek

Vandaag kregen we op de universiteit les in Bahasa. De studenten hadden zelf een powerpoint voor ons gemaakt met daarin veelvoorkomende termen die gebruikt worden in het ziekenhuis. Maar ook zinnen en woorden die in een normale conversatie kunnen worden gebruikt. Daarna gingen twee Indonesische studenten met elkaar een gesprek voeren in het Indonesisch. Dit was bijna niet te volgen. Ze hadden daarom bedacht dat wij Nederlandse studenten een gesprek moesten voeren in Bahasa. Ook dit was lastig. Ze hebben heel wat om ons kunnen lachen. In de middag hebben we lekker op de veranda gezeten van het koffiehuisje en hebben we een tijdschriftje gelezen. In de avond gingen we eten bij een vegan restaurant. Daar heb ik voor het eerst namaak vlees op. De verkoopster sprak goed Engels dus kon goed uitleggen wat pittig was en wat niet. Helaas kwam de eigenaar van het restaurant zich ermee bemoeien. Hij schepte spinazie voor me op waar ik de pepers in zag zitten. Op de vraag ''ini pedas?'' antwoordde hij uiteraard ''nee''. Het ging prima, tot ik de laatste hap spinazie opat. Er zat namelijk ook een groene peper in mijn mond. Dit was wat minder. Het was zo heet dat ik het uit mn mond heb gehaald. Na een halve fles water en vijf happen rijst ging het weer een beetje. Later op de avond gingen we naar de film ''Dumbo''. Dit was erg leuk en goed te volgen. De gesproken taal was Engels en de ondertiteling was Indonesisch.

n.bisschop

63 chapters

16 Apr 2020

Oh die pepers!

April 09, 2019

|

Indonesië

Vandaag kregen we op de universiteit les in Bahasa. De studenten hadden zelf een powerpoint voor ons gemaakt met daarin veelvoorkomende termen die gebruikt worden in het ziekenhuis. Maar ook zinnen en woorden die in een normale conversatie kunnen worden gebruikt. Daarna gingen twee Indonesische studenten met elkaar een gesprek voeren in het Indonesisch. Dit was bijna niet te volgen. Ze hadden daarom bedacht dat wij Nederlandse studenten een gesprek moesten voeren in Bahasa. Ook dit was lastig. Ze hebben heel wat om ons kunnen lachen. In de middag hebben we lekker op de veranda gezeten van het koffiehuisje en hebben we een tijdschriftje gelezen. In de avond gingen we eten bij een vegan restaurant. Daar heb ik voor het eerst namaak vlees op. De verkoopster sprak goed Engels dus kon goed uitleggen wat pittig was en wat niet. Helaas kwam de eigenaar van het restaurant zich ermee bemoeien. Hij schepte spinazie voor me op waar ik de pepers in zag zitten. Op de vraag ''ini pedas?'' antwoordde hij uiteraard ''nee''. Het ging prima, tot ik de laatste hap spinazie opat. Er zat namelijk ook een groene peper in mijn mond. Dit was wat minder. Het was zo heet dat ik het uit mn mond heb gehaald. Na een halve fles water en vijf happen rijst ging het weer een beetje. Later op de avond gingen we naar de film ''Dumbo''. Dit was erg leuk en goed te volgen. De gesproken taal was Engels en de ondertiteling was Indonesisch.

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2024 Travel Diaries. All rights reserved.