De vlucht was heel kort, maar 1,5 uur en heel rustig. We werden op het vliegveld gelijk door de organisatie opgehaald en werden naar de haven gebracht. Hier werden we rondgeleid op de boot. Het bestaat uit een onderdek, waar de keuken is, de douche en het toilet en een bovendek, waar de bedden geïmproviseerd worden en waar we aan tafel kunnen zitten. Eerst moesten we een uurtje wachten omdat het stormde. We kregen gelijk thee en iets lekkers. Daarna was de storm voorbij en werd de lunch geserveerd. Ik voelde me wel heel verwend, we werden op onze wenken bediend. Er stonden verschillende gerechten op tafel, tempé, tofu, groente, vis, rijst en meloen. Het smaakte echt super lekker. Net toen we de rivier op waren zagen we in de verte een grote vis. Dit bleek een rivierdolfijn te zijn. Na een poosje varen kwamen we bij de eerste stopplek. Onze gids ging eerst wat regelen, wij moesten even wachten tot hij terugkwam. Na een aantal minuten zagen we hem aan komen rennen, met achter zich aan een grote Orang Oetan. Heel bijzonder. Twee Orang Oetans zaten achter elkaar aan en rende de jungle in. Wij liepen snel achter ze aan. De gids vertelde dat het ene mannetje de baas was, die probeerde het andere mannetje te verjagen. Toen we in de jungle stonden waren we ze kwijt. De gids hield eerst een verhaaltje over de aap die we zojuist gezien hadden. Het betrof ‘Waldo’ een Orang Oetan die wees was geworden nadat zijn moeder vermoord was. Hij kwam terecht in een rehabilitatiecentrum en werd op zijn 11e weer losgelaten in de jungle. De gids vertelde ook iets over het reservoir. Het bestond uit twee helften, de ene helft werd beschermd door de overheid en de andere helft niet. Hij vertelde dat het beschermd werd door Nederland. Het beschermde deel was 6 keer zo groot als in Jakarta. Hier leven zo’n 6000 tot 7000 Orang Oetans. Na het verhaaltje hoorde de gids geritsel. Waldo zat hoog in de boom. Wij liepen voorzichtig naar hem toe. Na een tijd lang het gedrag van Waldo te observeren gingen we naar het Orang Oetan platform. Dit was een platform waar elke dag fruit neer werd gelegd om de voeding aan te vullen. Om daar te komen moesten we nog 1 km lopen. Toen we daar aankwamen zagen we al gelijk drie Orang Oetans. Een moeder met een baby slingerde vlak boven mijn hoofd. Later voegde Waldo zich bij ons. Hij was een echte show-man, hij ging eerst wat te eten zoeken. Daarna heeft hij ruim een half uur voor ons geposeerd. Hij bracht zichzelf in de meest gekke posities en ging dan heel lief kijken. Toen we terug op de boot waren gingen we eerst een plekje zoeken om de boot vast te leggen. We kwamen langs allemaal bomen die helemaal vol zaten met langstaart aapjes. Je kon zien dat de jungle nu echt tot leven kwam. Toen het donker was begon ik met mijn zaklamp rond te schijnen, we zagen twee witte oogjes, de gids dacht dat het een krokodil was.