Mijn dagboek

Na het ontbijt besloten we om naar een Chinese tempel te gaan. Voor de kaartjes moesten voor ons zeven 105.000 rupiah afrekenen. De tempel zelf was een beetje een flop. Er stond een groot open gebouw, met daartegenover drie kleinere gebouwen die er iets spectaculairder uitzagen, maar die je na 10 minuten wel gezien had. Bij de tempel zochten we naar een volgende activiteit. We vonden een wandelroute langs een meer, waar ook apen te zien waren. We moesten hier wel nog een half uurtje voor verder rijden. Het was ontzettend heet. Bij aankomst waren er al gelijk een heleboel apen te zien. Het uitzicht op het meer was prachtig en de wandelroute was prima te doen. Voor de lokale bevolking was dit een leuk uitje. Buiten ons waren er verder ook geen andere toeristen te zien. Halverwege merkte we al wel dat de Indo's ons leuker vonden dan de apen. Wat resulteerde in wel 25 foto's met verschillende mensen. De aapjes waren gewend om gevoerd te worden door de bezoekers, dus ze waren aardig brutaal. Een van de apen probeerde het tasje van een van mijn groepsgenoten af te pakken, toen zij dit niet toestond begon hij te blazen. Ik heb mezelf sinds ik in Indonesië ben nog nooit zo hard zien lopen. Omdat we best afgelegen waren was het lastig om een chauffeur te vinden die ons wilde ophalen. Ik denk dat het wel een klein uurtje heeft geduurd voor iemand ons wilde ophalen. In de tussentijd werden we vanuit alle kanten belaagd. Als je even rustig zat te praten kwamen er gewoon mensen achter je staan poseren om een foto te maken. Ik werd ''geïnterviewd'' door verschillende mensen. Sommigen filmde het en anderen niet. Een aardig vrouwtje vertelde dat ze in west-Semarang woonde en hier op bezoek was met haar buren. Ik merkte dat ze het spannend en leuk vond om met mij te praten. Na deze ervaring besloot ik voor mezelf een regel op te stellen. Als mensen mij niet vragen om samen met hen een foto te maken reageer ik niet. Als zij dit wel doen zal ik voor hen poseren. Ik weet in ieder geval dat ik nooit beroemd wil zijn. Het was een hele opluchting toen de auto arriveerde.

n.bisschop

63 chapters

16 Apr 2020

Wie is de aap?

April 03, 2019

|

Indonesië

Na het ontbijt besloten we om naar een Chinese tempel te gaan. Voor de kaartjes moesten voor ons zeven 105.000 rupiah afrekenen. De tempel zelf was een beetje een flop. Er stond een groot open gebouw, met daartegenover drie kleinere gebouwen die er iets spectaculairder uitzagen, maar die je na 10 minuten wel gezien had. Bij de tempel zochten we naar een volgende activiteit. We vonden een wandelroute langs een meer, waar ook apen te zien waren. We moesten hier wel nog een half uurtje voor verder rijden. Het was ontzettend heet. Bij aankomst waren er al gelijk een heleboel apen te zien. Het uitzicht op het meer was prachtig en de wandelroute was prima te doen. Voor de lokale bevolking was dit een leuk uitje. Buiten ons waren er verder ook geen andere toeristen te zien. Halverwege merkte we al wel dat de Indo's ons leuker vonden dan de apen. Wat resulteerde in wel 25 foto's met verschillende mensen. De aapjes waren gewend om gevoerd te worden door de bezoekers, dus ze waren aardig brutaal. Een van de apen probeerde het tasje van een van mijn groepsgenoten af te pakken, toen zij dit niet toestond begon hij te blazen. Ik heb mezelf sinds ik in Indonesië ben nog nooit zo hard zien lopen. Omdat we best afgelegen waren was het lastig om een chauffeur te vinden die ons wilde ophalen. Ik denk dat het wel een klein uurtje heeft geduurd voor iemand ons wilde ophalen. In de tussentijd werden we vanuit alle kanten belaagd. Als je even rustig zat te praten kwamen er gewoon mensen achter je staan poseren om een foto te maken. Ik werd ''geïnterviewd'' door verschillende mensen. Sommigen filmde het en anderen niet. Een aardig vrouwtje vertelde dat ze in west-Semarang woonde en hier op bezoek was met haar buren. Ik merkte dat ze het spannend en leuk vond om met mij te praten. Na deze ervaring besloot ik voor mezelf een regel op te stellen. Als mensen mij niet vragen om samen met hen een foto te maken reageer ik niet. Als zij dit wel doen zal ik voor hen poseren. Ik weet in ieder geval dat ik nooit beroemd wil zijn. Het was een hele opluchting toen de auto arriveerde.

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2024 Travel Diaries. All rights reserved.