Mijn dagboek

Om 08:00 word ik gewekt door het geluid van varkens en hanen. Het is al licht buiten, maar behoorlijk koud. We zitten behoorlijk hoog en ik ben heel blij dat ik mijn fleecejack heb meegenomen. Ondanks dat ik lang heb geslapen, voel ik me niet topfit. Dit is nog erger voor de Deen en de fransman, die de hele nacht hebben lopen kotsen. De Deen gaat die dag dan ook niet met ons mee en wordt achterop de scooter naar het ziekenhuis gebracht. De Fransman gaat mee om zijn vriendin niet teleur te stellen, denk ik. De gids heeft ons verteld dat deze route vlakker zal zijn dan de eerste dag. Michael en ik zijn de enigen die zich enigszins goed voelen, dus wij zijn er klaar voor!

De eerste bestemming is een grot die de man uit het hilltribe-gezin heeft ontdekt, volgens Raza. Het is klein, het stinkt en is eigenlijk niet heel bijzonder. Andere toeristen hebben de muren ondergekalkt met hun namen, wat ik eeuwig zonde vind. We houden het redelijk snel voor gezien en gaan door naar de waterval die op de planning staat. Ondertussen heb ik geen hoge verwachtingen meer van watervallen, dus ik word heel blij verrast wanneer het er eindelijk eentje is waarin gezwommen kan worden! Wij zijn de enigen en er kan van de rotsen gesprongen worden, dus ik ben er als de kippen bij! Het water is koud, maar een zalige verkoeling na de zware tocht. Ook de Fransman voelt zich er beter door. We krijgen lunch in een bananenblad (rijst en groente) en we genieten een hele poos van het prachtige plaatje. Vlinders vliegen in de lucht en er heerst een heerlijke kalmte. Op de achtergrond hakt Raza wat bamboestokken tot drinkbekers, terwijl wij wat proberen op te drogen om ons klaar te maken om verder te gaan.

Na de eerste helling, heeft de Fransman toch moeite om ons bij te houden. De gids besluit de trekking af te blazen na het eerst volgende dorp waar we opgehaald zullen worden door zijn broer. Het laatste stuk leidt ons langs grote velden, waar de lokale bevolking druk aan het werk is. Raza trekt hier en daar planten uit de grond om ons verse pinda’s te laten proeven, om bellen te blazen door een steeltje en ons heerlijke kruiden te laten ruiken. Fantastisch!

Wanneer we bij het dorp aankomen, zit het erop. Michael en ik hadden het heel graag afgemaakt, maar het is niet anders. We maken de trekking wel af, maar dan achterin een truck. We hoeven alleen nog de hotsprings te zien en dan worden we weer in Pai afgezet. De hotsprings schijnen uit zeven niveaus te bestaan, waarvan de warmste maar liefst tachtig graden wordt en waar je een eitje in zou kunnen koken. Elke niveau hoger kost meer geld, dus wij worden geleid naar de eerste. Wanneer de gids vanachter het stuur wilt betalen, zien we de liefste rode kitten naar ons toe lopen. “Oh my god, it’s so adorable!” Een paar ‘aaahs’ volgen. De kitten verdwijnt onder de auto. Zal ie snel doorlopen? Heeft ie genoeg tijd? Gaat ie het redden? Moeten we wat zeggen? Raza geeft gas en we rijden weg...
Ik heb het niet gezien, maar het geluid zal me altijd bijblijven. Verbijsterd, verward, maar vooral verdrietig zeggen we een hele poos niet tegen elkaar. Ik stel Raza ervan op de hoogte en hij antwoordt met: “Oh, really? Aaahahah, sorry cat!” Met een lach op z’n gezicht.

We proberen van het hotspring te genieten voor zover dat nog lukt. Het heeft een heerlijke temperatuur, het water reikt tot aan de knieën en Raza heeft zelfs shampoo meegenomen. Eindelijk voel ik me weer schoon en dan is het tijd om terug te gaan. We zitten achterin de truck wanneer het begint te regenen. Het is voor het eerst dat ik m’n poncho tevoorschijn haal, al duurt het gelukkig niet lang. En dan is de trekking over. Michael en ik mochten onze backpacks bij Wieteke en Jasmijn opslaan zolang we weg waren, dus die halen we op en dan mogen we weer op zoek naar een hostel. We eindigen weer bij Buzza’s; het is goedkoop en we hebben geen zin om lang te zoeken. We frissen ons op en nemen de twee dames mee uit eten om ze te bedanken. We sluiten af met een drankje. Ik lig om 23:00 op bed, Michael om 04:00. Ik ben benieuwd hoe hij zich morgen voelt als we teruggaan naar Chiang Mai.

c_besson

33 chapters

16 Apr 2020

Jungle Trekking (Dag 2)

November 02, 2015

|

Pai

Om 08:00 word ik gewekt door het geluid van varkens en hanen. Het is al licht buiten, maar behoorlijk koud. We zitten behoorlijk hoog en ik ben heel blij dat ik mijn fleecejack heb meegenomen. Ondanks dat ik lang heb geslapen, voel ik me niet topfit. Dit is nog erger voor de Deen en de fransman, die de hele nacht hebben lopen kotsen. De Deen gaat die dag dan ook niet met ons mee en wordt achterop de scooter naar het ziekenhuis gebracht. De Fransman gaat mee om zijn vriendin niet teleur te stellen, denk ik. De gids heeft ons verteld dat deze route vlakker zal zijn dan de eerste dag. Michael en ik zijn de enigen die zich enigszins goed voelen, dus wij zijn er klaar voor!

De eerste bestemming is een grot die de man uit het hilltribe-gezin heeft ontdekt, volgens Raza. Het is klein, het stinkt en is eigenlijk niet heel bijzonder. Andere toeristen hebben de muren ondergekalkt met hun namen, wat ik eeuwig zonde vind. We houden het redelijk snel voor gezien en gaan door naar de waterval die op de planning staat. Ondertussen heb ik geen hoge verwachtingen meer van watervallen, dus ik word heel blij verrast wanneer het er eindelijk eentje is waarin gezwommen kan worden! Wij zijn de enigen en er kan van de rotsen gesprongen worden, dus ik ben er als de kippen bij! Het water is koud, maar een zalige verkoeling na de zware tocht. Ook de Fransman voelt zich er beter door. We krijgen lunch in een bananenblad (rijst en groente) en we genieten een hele poos van het prachtige plaatje. Vlinders vliegen in de lucht en er heerst een heerlijke kalmte. Op de achtergrond hakt Raza wat bamboestokken tot drinkbekers, terwijl wij wat proberen op te drogen om ons klaar te maken om verder te gaan.

Na de eerste helling, heeft de Fransman toch moeite om ons bij te houden. De gids besluit de trekking af te blazen na het eerst volgende dorp waar we opgehaald zullen worden door zijn broer. Het laatste stuk leidt ons langs grote velden, waar de lokale bevolking druk aan het werk is. Raza trekt hier en daar planten uit de grond om ons verse pinda’s te laten proeven, om bellen te blazen door een steeltje en ons heerlijke kruiden te laten ruiken. Fantastisch!

Wanneer we bij het dorp aankomen, zit het erop. Michael en ik hadden het heel graag afgemaakt, maar het is niet anders. We maken de trekking wel af, maar dan achterin een truck. We hoeven alleen nog de hotsprings te zien en dan worden we weer in Pai afgezet. De hotsprings schijnen uit zeven niveaus te bestaan, waarvan de warmste maar liefst tachtig graden wordt en waar je een eitje in zou kunnen koken. Elke niveau hoger kost meer geld, dus wij worden geleid naar de eerste. Wanneer de gids vanachter het stuur wilt betalen, zien we de liefste rode kitten naar ons toe lopen. “Oh my god, it’s so adorable!” Een paar ‘aaahs’ volgen. De kitten verdwijnt onder de auto. Zal ie snel doorlopen? Heeft ie genoeg tijd? Gaat ie het redden? Moeten we wat zeggen? Raza geeft gas en we rijden weg...
Ik heb het niet gezien, maar het geluid zal me altijd bijblijven. Verbijsterd, verward, maar vooral verdrietig zeggen we een hele poos niet tegen elkaar. Ik stel Raza ervan op de hoogte en hij antwoordt met: “Oh, really? Aaahahah, sorry cat!” Met een lach op z’n gezicht.

We proberen van het hotspring te genieten voor zover dat nog lukt. Het heeft een heerlijke temperatuur, het water reikt tot aan de knieën en Raza heeft zelfs shampoo meegenomen. Eindelijk voel ik me weer schoon en dan is het tijd om terug te gaan. We zitten achterin de truck wanneer het begint te regenen. Het is voor het eerst dat ik m’n poncho tevoorschijn haal, al duurt het gelukkig niet lang. En dan is de trekking over. Michael en ik mochten onze backpacks bij Wieteke en Jasmijn opslaan zolang we weg waren, dus die halen we op en dan mogen we weer op zoek naar een hostel. We eindigen weer bij Buzza’s; het is goedkoop en we hebben geen zin om lang te zoeken. We frissen ons op en nemen de twee dames mee uit eten om ze te bedanken. We sluiten af met een drankje. Ik lig om 23:00 op bed, Michael om 04:00. Ik ben benieuwd hoe hij zich morgen voelt als we teruggaan naar Chiang Mai.

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2025 Travel Diaries. All rights reserved.