Halong Bay

Om 08:00 staan Orna en ik klaar voor de tour naar Halong Bay. We worden samen met nog +/- 20 anderen op een grote dubbeldekkerboot gezet. De eerste stop is Monkey Island. Ik ben gek op aapjes! Wel wordt er duidelijk gezegd alles op de boot te laten, ze pakken namelijk alles af en willen nog wel eens bijten. Het duurt even voordat we er zijn als ik ze vanaf een afstandje al op het strand zie rennen. Jeej! We meren aan en de rotsen zitten vol met die schattige beestjes! Van klein tot groot, van lelijk tot lelijk en ik spot hier en daar een rood aarsje. Één van de meiden waar ik mee heb zitten kletsen op de boot, stelt voor een foto van me te maken met mijn camera. Nou, graag! Ik ga klaar staan en zij hurkt op het strand om een goede achtergrond te krijgen. Dan valt één aapje haar vanuit het niets aan, en dan een tweede. Ze schrikt zich kapot en ik ook. De aapjes staan overal om me heen en ik weet niet hoe snel ik weg moet komen. Ik spring van de verhoging in het zand en zet het op een lopen. Ik verlies m’n slippers, maar durf niet meer terug om ze te halen. Gelukkig doet een dappere jongen dat voor mij; “you’re my hero!”
Wanneer het meisje de wonden laat zien, schrik ik me dood. Ze zijn ontiegelijk snel en bijten hard, dat is wel duidelijk. Van pure schrik

krijgt ze een huilbui, maar ook uit angst, want ze blijkt geen rabiës vaccinaties te hebben. We gaan meteen naar de EHBO om het te desinfecteren en te vragen wat te doen. Er wordt haar verteld dat de aapjes niet van dit eiland komen, maar hier heen zijn gebracht en dus geen ziektes met zich meedragen. Ik had het wel geweten: kom maar op met die spuiten, ik vertrouw het voor geen meter. En ik ben klaar met aapjes kijken. Kut beesten.

De volgende stop is Halong Bay, een baai gevuld met kalkrotsen, die op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat. Een must-see dus. We mogen kayakken tussen deze grote rotsformaties, onder grotten door, over het blauwe water en tussen al het groen dat er groeit. Het is echt fenomenaal. De lucht is enigszins grijs, het is ook niet warm, maar het doet niets af aan de schoonheid van deze plek. Dit zie je nergens anders meer.

Bij de volgende stop mogen we zwemmen en snorkelen. Dat tweede hou ik voor gezien wanneer ik de gids vraag of er veel mooie vissen zwemmen en ik een “no!” met een beschamend lachje terug krijg. Het begint ondertussen ook frisser te worden, dus lang in het water zal ik toch niet zijn. Even een lekkere duik en dan ben ik al tevreden.

Ik slaap grotendeels van de weg terug naar Cat Ba. Al van kleins af aan heb ik iets met boten en

slaap. Zet me ergens op het water en ik word moe. Ik vind het zó zalig. De ogen dicht, het geluid van water en de motor om je heen, de wind, het kletsen van mensen op de achtergrond; de ideale slaapcondities. Gelukkig krijg ik de mooie zonsondergang nog mee.

Bij het hostel neem ik snel een douche om vervolgens een hapje te gaan eten met een groepje dat ook op de boot was. Ik wilde eigenlijk zonder Orna gaan, maar dat lukt niet. Ze blijft aan me plakken. Dan maar m’n best doen om aardig te blijven, na morgen zie ik haar niet meer.