De grootste markt van de wereld staat vandaag op de planning. Ik sta vroeg op om om 11:00 op het station te kunnen zijn waar Katja en Joseph me opwachten. Het is mijn eerste treinrit en ik vind het enigszins spannend. Ook blijkt er een miscommunicatie te zijn geweest, want ik stap uit op de verkeerde halte (of zij, het is maar hoe je het ziet). Kan natuurlijk niet anders dan dat het weer eens mis gaat. Wanneer je je in een heel ander gebied bevindt in Bangkok, is afspreken op een plek die we geen van allen kennen heel lastig, plus het feit dat timen onmogelijk is met het wisselende verkeer. Uiteindelijk vinden we elkaar gelukkig. Katja heeft Hanae meegenomen, een Japanse, die bij haar in het hostel verblijft. Hoe meer zielen hoe meer vreugd!

Wanneer we de markt oplopen komen de geuren van wierook en zeep op me af, zo ook van vlees en vis (dat heerlijk in de warmte ligt te verpieteren). Ik zie de mooiste kleuren; lampen, sjaals, bloemen, beelden. Ook aan kleding geen tekort. Vreemd is wel dat afdingen onmogelijk is; iets wat ik niet had verwacht op een Thaise markt. Toch shoppen we hier en daar wat, vullen onze maagjes met lekkernijen en laten onze voeten masseren. Dit keer is het een oudere vrouw, die mij wordt aangewezen en ik denk echt te kunnen gaan genieten. Maar niets is minder waar. Schijnbaar heb ik veel te gespierde voeten en kuiten, en de teen naast mijn kleine teen staat te krom. Het vrouwtje gaat dit even verhelpen door met haar duimen te duwen en te trekken en schuwt niet haar nagel erbij te gebruiken. Die spier die onder je voet aan de binnenkant loopt? Die ja. Meerdere malen schreeuw ik een “AUW!” en ik krijg een lach terug. Ze doet ontzettend haar best m’n spieren zwakker te maken en m’n teen recht te zetten. Omdat dit niet lukt met haar handen, grijpt ze zelfs naar lucifers als gereedschap. Mijn god. Mijn pijngrens ligt hoog en zij balanceert op het randje ervan. Aan de andere kant hoor ik Joseph zeggen: “oh, this is soooo nice and soooo relaxing” terwijl ik mijn tanden op elkaar zet om niet te gillen. En ja, ik betaal netjes het verschuldigde bedrag op het eind. Ik ben klaar met die klote massages.

Na voldoende te hebben gezien op de markt, pakken we de trein terug. Ik moet verder door dan de rest en daarbij ook nog een taxi pakken. Ik eindig deze middag door per ongeluk de taxichauffeur een fooi van E20,- te geven (500 Baht). Jammer dat het zo moet eindigen, want ik ben behoorlijk vatbaar voor de geringste negatieve prikkeling. De eerste week valt me ontzettend zwaar, maar met de verwachting dat het alleen maar beter kan worden ga ik gewoon door.
Voor morgen heb ik de nachttrein richting Krabi geregeld. Even relaxen aan het strand. Ik heb het denk ik even nodig.