Lod Cave

Vandaag is weer een drukke dag vol met bezienswaardigheden. Lod Cave is de eerste bestemming. Een grote grot met stalagmieten, stalactieten, vleermuizen, slangen en oude muurschilderingen. Echter komen we er onderweg achter dat we er geen uur over gaan doen zoals de jongeman ons vertelde. De scooter heeft maar net goed kracht om de heuvels op te komen (het is een wonder dat ie niet gewoon afslaat) en het blijkt om een afstand van vijftig kilometer te gaan. Mijn kont voelt als steen als we er eindelijk aan komen.
Vervolgens moeten we een belachelijk bedrag betalen om de grot überhaupt in te mogen zien (met gids), maar we klagen niet!

De gids maakt een ouderwetse gaslamp gereed om de grot in te kunnen, ik heb mijn hoofdlampje bij me en dan zijn we er klaar voor. De lucht van vleermuizenstront penetreert mijn neusgaten en het is pikkedonker. Om het allemaal wat interessanter te maken, maakt de gids van elke rotsje een mooie vergelijking: “Look, crocodile! Look, tiger! Look, monkey!” Alles om de toeristen geïnteresseerd te houden, denk ik. We moeten steile, houten of metalen trappen op en af zonder de leuning aan te raken, want vleermuizenpoep heb ik liever niet aan mijn vingers hangen. We moeten zelfs in verschillende kleine bootjes stappen om aan de andere kant van de grot te geraken. Gigantische vissen spartelen aan beide kanten in het water. Er wordt vissenvoer verkocht bij de ingang, dus ik denk dat ze de bootjes relateren aan voedsel, want ze volgen het bootje op de voet.
Dan komen we aan bij de oude muurschildering. Gelukkig staat er een bordje naast met de oorspronkelijke tekening, want van het origineel is niks meer te zien. Wanneer we na een uur weer klaar zijn kunnen we weer op de scooter stappen en hetzelfde pokke eind terug weer afleggen. Een waterval en de hotsprings liggen op de route en toch slagen we er in ook die afslag compleet te missen. Het wordt inmiddels al flink donker (rond 18:00 is het volledig donker) en balen eigenlijk een beetje dat we vandaag alleen Lod Cave hebben kunnen zien. Om die reden draaien we toch nog een keer om om naar de waterval te gaan. Het is voor het eerst dat ik het koud heb in Thailand. Pai bevindt zich hoger dat de gebieden waar ik eerder ben geweest en dat merk je meteen. Gelukkig vinden we de waterval snel, maar ook deze valt helaas tegen. Watervalgeluk staat niet echt aan mijn zijde.

Michael wilde oorspronkelijk vandaag in Bangkok zijn om daar Halloween te vieren; het schijnt nogal een ding te zijn in Engeland en zijn vrienden zitten in Bangkok. Ik voel me dus min of meer verplicht te gaan ‘stappen’ ondanks dat ik ontzettend moe ben. Daarbij hebben we voor morgen een tweedaagse trekking geregeld en moeten we om 07:00 opstaan. Met lichte tegenzin ga ik met hem mee. We komen twee gezellige Hollandse meiden tegen, Wieteke en Jasmijn, en uiteindelijk word ik toch een beetje wakker. Een bar met heerlijke livemuziek doet altijd wonderen. Merendeel van de mensen hier zijn ook verkleed. Mijn kattensnorretje vind ik meer dan zat. Wanneer het twaalf uur is, de barren in het dorp sluiten, mensen klotezat zijn dat ze niet eens meer normaal kunnen lopen en ze allemaal richting de Sunsetbar vertrekken, wil ik naar huis. Ik ga geen trekking doen met te weinig slaap en al helemaal niet met een kater. Gelukkig snapt Michael me: “I hate you, but you’re totally right”. Hij zal me morgen heel erg dankbaar zijn, daar ben ik van overtuigd.