De guesthouse heeft onze broodjes voor onderweg al klaar staan en ze zorgen voor een goed ontbijt. Ook de boot naar Luang Prabang zal zes uur duren en vertrekt vroeg. Ik merk nu dat het leven uit een backpack toch best irritant is wanneer je elke dag alles uitpakt en weer inpakt. Maar dat heb je als je de wereld wilt zien.

Dit keer missen we onze goede plek in de boot. Het is anderen niet ontgaan dat dat de beste plekken waren en dus zijn ze ‘gereserveerd’ door tassen. Dit irriteert me mateloos. We zijn verdomme niet op het strand van een resort waar je je bedje in de zon moet hebben, en zelfs dan! Echter ben ik de enige die vindt dat we de tassen gewoon weg moeten halen, dus we zoeken een andere, minder comfortabele plek. We zitten enigszins krap, maar ook van deze rit maken we het beste. Een exacte herhaling van gister eigenlijk; slapen, bier, yahtzee, gitaar. Het duurt voor ons gevoel wat langer, maar we klagen niet. Gelukkig heb ik deze mensen om me heen. Als ik deze bootreis alleen had moeten doen, had je me anders horen praten nu.

Ook in Luang Prabang worden we opgewacht door guesthouse-eigenaren en hebben we al snel een plek gevonden. Ik slaap wederom in een kamer met Saufi en Bärbel. Het groepje, inclusief Kurt en Elyse, wordt steeds gezelliger. We leren elkaar steeds beter kennen en voelen elkaar steeds beter aan. Er wordt gespot en gegrapt, en vooral veel gelachen.

We verkennen de omgeving een beetje, ontdekken een markt met héél veel souvenirs, kleding en eten. En goedkoop! We zijn ondertussen wel redelijk uitgeblust en de after-diner dip werkt niet mee. Er is ons verteld dat het guesthouse zich heel dicht bij ons guesthouse bevindt, dus we moeten er wel heel even een kijkje nemen. De sfeer is er heel relaxed, hier komen we morgen zeker terug. Voor nu willen we alleen maar slapen.