Mijn dagboek

Om 09:00 staan we met z’n allen klaar om naar de olifanten te gaan. Ik heb er onwijs zin in! We moeten nog ruim een uur met de auto om er te komen waarvan ook een gedeelte off road. Het eerste stuk is geen probleem, maar wanneer ik links een afgrond zie, rechts gebergte, en we enorm steile heuvels met een truck moeten beklimmen, doe ik van binnen toch een schietgebedje. Wanneer de chauffeur ons ziet, roept hij: “with close eyes I can do!” Hij doet dit godzijdank dagelijks.

Als we er aankomen, moeten we nog tien minuten lopen richting de olifanten. Er staan er vijf op de heuvel; waanzinnig! Geen kettingen te bekennen, één is er zwanger, en er loopt een kleintje rond. Ze staan allemaal op dezelfde plek, wetende dat ze flink wat te eten gaan krijgen van de toeristjes. Ik vind het fantastisch en geniet intens.
Vervolgens gaan we met z’n allen lunchen. Dit doen we in de buurt van een riviertje. Michael en ik besluiten even een duik te nemen voordat we weer naar de olifanten mogen. We genieten van het water en het zonnetje wanneer ik in de verte een drietal olifanten richting het water zie lopen. Ik roep Michael en we gaan meteen die kant op. We mogen met ze zwemmen en wij zijn uit puur toeval de eerste die bij ze mogen zijn. Dit is zó gaaf! Het duurt natuurlijk niet lang voordat de rest van de groep het door heeft en ook onze kant op komt. We krijgen een emmertje en een borstel om de olifanten eens lekker schoon te schrobben, want ze zijn zojuist in een lekker modderpoeltje geweest. Het mondt uit in één groot watergevecht en

c_besson

33 chapters

16 Apr 2020

Elephant Jungle Sanctuary

October 28, 2015

|

Chiang Mai

Om 09:00 staan we met z’n allen klaar om naar de olifanten te gaan. Ik heb er onwijs zin in! We moeten nog ruim een uur met de auto om er te komen waarvan ook een gedeelte off road. Het eerste stuk is geen probleem, maar wanneer ik links een afgrond zie, rechts gebergte, en we enorm steile heuvels met een truck moeten beklimmen, doe ik van binnen toch een schietgebedje. Wanneer de chauffeur ons ziet, roept hij: “with close eyes I can do!” Hij doet dit godzijdank dagelijks.

Als we er aankomen, moeten we nog tien minuten lopen richting de olifanten. Er staan er vijf op de heuvel; waanzinnig! Geen kettingen te bekennen, één is er zwanger, en er loopt een kleintje rond. Ze staan allemaal op dezelfde plek, wetende dat ze flink wat te eten gaan krijgen van de toeristjes. Ik vind het fantastisch en geniet intens.
Vervolgens gaan we met z’n allen lunchen. Dit doen we in de buurt van een riviertje. Michael en ik besluiten even een duik te nemen voordat we weer naar de olifanten mogen. We genieten van het water en het zonnetje wanneer ik in de verte een drietal olifanten richting het water zie lopen. Ik roep Michael en we gaan meteen die kant op. We mogen met ze zwemmen en wij zijn uit puur toeval de eerste die bij ze mogen zijn. Dit is zó gaaf! Het duurt natuurlijk niet lang voordat de rest van de groep het door heeft en ook onze kant op komt. We krijgen een emmertje en een borstel om de olifanten eens lekker schoon te schrobben, want ze zijn zojuist in een lekker modderpoeltje geweest. Het mondt uit in één groot watergevecht en

ik zie de olifanten gewoon genieten. Ze dompelen zich onder en spartelen met hun poten en spuiten water uit hun slurf. Het is wel oppassen geblazen, want het zwemgedeelte is niet groot en hun poten wel. Het zou me niets verbazen als dit wel eens fout gaat.

Na dit fijne festijn, mogen we naar de modderpoel. De schoongewassen beestjes mogen weer vies worden en wij ook! Wanneer ik de poel zie, denk ik “fuck it” en ik spring er met volle overtuiging in. Ik ben tot de nek bedekt met de riekende modder. Ik had er niet bij stilgestaan dat olifanten ook wel eens poepen. Gelukkig kan douchen altijd, dus ook hier leef ik me lekker uit. Wat een fenomenale dieren zijn dit.

De dag is helaas zo om en we gaan weer naar huis. Ik zit met een super gevoel in de auto terug en de dag had niet beter kunnen lopen. Om het ook nog goed af te sluiten, gaan Charlotte, Michael en ik op pad om te eten en een dragshow te zoeken. De avond ervoor had Will ons verteld dat dit zeker de moeite waard is om te bezoeken en het klinkt als een evenement dat ik niet wil missen!
Na een lange zoektocht geven we de dragshow maar op. Niemand lijkt te weten waar het is en dat het überhaupt bestaat. Vreemd. We spelen een potje pool en besluiten daarna een drankje te doen in het “uitgaansgebied”. We eindigen op de dansvloer van een Thaise club genaamd “Spicy”. Ook hier genoeg ladyboys en dragqueens te zien! En genoeg Thaise meisjes en/of op véél te hoge hakken.

We liggen pas laat op bed. Of vroeg, het is maar hoe je het ziet.

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2025 Travel Diaries. All rights reserved.