White temple & Black House

De voornaamste reden dat ik naar Chiang Rai wilde, was om de witte tempel te zien, de Wat Rong Khun. Ik heb twee Duitse meiden gevonden, die met me mee willen. We vertrekken rond een uurtje of 10:00 om de bus te pakken, dat schijnt de goedkoopste manier te zijn om er te komen. Jammer genoeg moeten we nog een uur wachten voordat ie vertrekt. Het is vrij onduidelijk hier welke bus je nou eigenlijk moet pakken. Er rijden lokale bussen rond, maar ook minivans en tuktuks. Wij worden naar een minivan doorverwezen. Na een uur vertrekken we dan eindelijk en we worden netjes bij de tempel afgezet.

Ik heb nog nooit zoiets majestueus gezien. Een spierwitte tempel, glinsterend door het spiegelmozaïek tegen een helderblauwe hemel. Een brug naar de tempel leid je over honderden handen, die uit de grond steken. Het zou de weg naar geluk moeten symboliseren en het ziet er behoorlijk onheilspellend uit moet ik zeggen.

Wanneer ik de tempel betreed, sta ik even met verbazing te kijken. Er mag binnen niet gefotografeerd worden. De gehele tempel is voorzien van muurschilderingen. Variërend van Michael Jackson tot The Minios, van Obama tot The Hulk, van Superman tot Jack Sparrow. Maar ook beelden van 9/11, oorlogen, etc. Huhh?! Ik krijg te horen dat de tempel gebouwd is in 1997 door een architect en dus in privébezit is. Het is geen daadwerkelijke tempel, maar een kunstvoorwerp. Het is echt fenomenaal. Ook het kunstmuseum dat zich naast de tempel bevindt, bevat de meest waanzinnig gedetailleerde tekeningen en schilderijen. Ik ben geen grote fan van kunstmusea, maar deze...

Een gebouw dat voor precies het tegenovergestelde staat is de ‘Black House’. Om hier te komen moeten we terug naar het busstation van Chiang Rai om vervolgens een andere bus te pakken. Het gekke is dat je door elke bus afgezet kan worden waar je maar wilt, echter is er nergens een bushalte te vinden om op te stappen. Waar moeten we in godsnaam weer de bus pakken?! De twee Duitse meiden gooien hun duim omhoog om te liften. Ze hebben net twee maanden in India gespendeerd en niets is hun te gek. Gelukkig komt er op dat moment net een tuktuk aanzetten en voor een goed prijsje mogen we mee. Liften doe ik stiekem toch liever niet, al hoor ik alleen maar positieve ervaringen.

De ‘Black House’ is gebouwd en ontworpen door een Thaise kunstenaar. Van een afstand ziet het er nogal eng uit; het lijkt op een tempel, maar dan donker, bijna zwart. Pas als ik binnenkom snap ik er echt niets meer van. Tafels en stoelen van dierenschedels, krokodillenvellen, slangenvellen, veren, etc. Buiten zitten slangen in kooien, uilen en vogels. Er is me verteld dat het hier om moderne kunst gaat, de donkere kant van de mensheid, en dat is wel te zien. Na een rustig rondje lopen heb ik het wel gezien. Dit was blijkbaar precies om sluitingstijd, want op dat moment begint er een ventje heel driftig op z’n fluitje te blazen en met z’n armen te zwaaien dat we allemaal zo snel mogelijk moeten ophoepelen. Wat een idioot, zeg.

Om terug te komen moeten we alleen nog vervoer vinden. Er rijdt een truck langs en we mogen achterin springen! Super vet, totdat we er om de hoek weer uit worden gegooid. We hadden niet begrepen dat hij ons alleen naar de grote weg wilde brengen om daar weer een bus te pakken. Super balen. Hier hebben we wederom hetzelfde probleem en een bushalte is nergens te bekennen. De duimen van de meiden gaat weer omhoog, geen enkele auto stopt en het duurt een eeuwigheid. In de tussentijd lopen gewoon door en komen we uiteindelijk een man tegen, die voor ons een bus tegenhoudt. Schijnbaar werkt het hier als volgt: waar je ook staat, als je een bus ziet, maak dan zo groot mogelijke armbewegingen en de bus zal iets verderop uiteindelijk tot stilstand komen. Dus.

Wanneer we eindelijk weer bij het hostel aankomen, besluit ik te avondeten met instant noodles. Ik ben een backpacker en ergens moet er toch bezuinigd worden. Ik speel nog een potje pool en dan houd ik het voor gezien. Op de kamer ontmoet ik één van mijn kamergenoten, Saufi uit Singapore. Hij lijkt meteen een hele leuke gast en hij vertrekt morgen naar Laos. Ik vraag of hij het oké vindt als ik mee ga. Hij heeft een Duitse ontmoet waarmee hij de reis af gaat leggen en ik ben ook van harte welkom. Morgen dus weer een reisdag voor de boeg!