Dhading 20

Vanmorgen werd ik om 7.30 wakker. (s`Nachts heb ik 1,5 uur liggen lezen). Een kopje thee, beetje typen, nageltjes verzorgen en eten. De laatste dag naar mijn werk. Het zag er allemaal overzichtelijk uit. Ik had met mij zelf afgesproken de verloskamper kast nog schoon te maken en dan was alles klaar. Wat een verrassing!! Ik kreeg hulp van Pantana en Ganga. Poetsdoeken waren er niet en hebben met maandverband schoon gemaakt. (Die zijn gemaakt van gaas om een lapje watten). Dit was gezellig! Rita kwam even binnen en zette alles anders neer.
Opeens kwam er een vrouw met een bloeding binnen. Ze werd onderzocht en moest urine af geven en mocht weer naar haar kamer. Naderhand checkte ik nog even de verloskamer. Alles lag er nog bij zoals wij het het hadden achtergelaten. Ik heb het opgeruimd en vroeg aan een collega waar het speculum heen moest. Niemand kon het mij vertellen. Er stonden ook nog 2 vieze po's op de vrouwen kamer. Die worden s'morgens en s'avonds door de hulpen opgeruimd.
Om 12.30 ben ik naar de overkant gegaan. De Senior Health Administrator had niets van zich laten horen. Ik ging even bij de

secretaris vragen of ik voor vandaag of morgen een afspraak kon maken. Het kon meteen. Hij printte de mail uit en gingen naar boven. Hij had de mail dus nog helemaal niet gezien. Er zaten al wat mensen binnen maar dat maakte blijkbaar niet uit. Ik trok mijn schoenen uit en stapte naar binnen. Hij zei gelijk: "Oh I mist you". Hij las de mail en vertelde dat hij een kast had besteld. Ik praatte er een beetje overheen. Volgens mij wilde hij de donatie voor de kast gaan gebruiken maar dat was ik niet meer van plan. Ik had een ander besluit genomen. Het geld zou ik geven aan de "Diyo Nepal foundation". Ilse en Shiva beheren die. Het is blijkbaar heel moeilijk iets te regelen in 3 weken. Ik heb gezien hoe ze met het ziekenhuis zijn omgegaan, een donatie van Duitsland. Het ziekenhuis staat er 4 jaar en is verwaarloosd en vies. Ik zei tegen de senior dat ik het geld helaas niet zou geven. Hij bleef vriendelijk en ik probeerde uit te leggen wat ik had gezien en dat het goed is vrijwilligers die de taal spreken toe te laten voor langere tijd. Die kunnen dan misschien iets toevoegen aan de kwaliteit van de gezondheidszorg. Het is veel en 3 weken zijn natuurlijk veel te kort. Hij wilde heel graag dat het gecontinueerd zou worden. Hij was blij met mij. Ik vertelde hem ook dat de mensen zo lief zijn en dat ik een super tijd heb gehad. Ik werd er emotioneel van. Hij liet mij even bijkomen en was blij dat te horen en bedankte mij nog eens hartelijk.
Ilse en Shiva hebben hier nog veel werk te verzetten.
Ik liep terug en moest even bijkomen. Op de afdeling vroegen ze hoe het was en ik schoot weer vol. Wat een emoties. Dat kan nog leuk worden de laatste dag. Ze schrokken en dachten dat het gesprek niet goed was verlopen. Ik kon ze duidelijk maken dat ik het moeilijk vind om afscheid te nemen. Sundari kwam langs op de afdeling omdat haar oma naar de EHBO moest. Ze nam mij mee naar de kantine. "Ik heb zo veel gedaan voor haar": zei ze. Ik at mo mo's, een soort tortellinis, en dronk een bananenshake. Zij at niks. Ze had geen honger. Het was heerlijk. We kletsten wat en zijn daarna terug naar de afdeling gegaan. Daar waren ze de administratie aan het door spitten. Een kartonnen doos met allemaal papieren van mensen die met ontslag zijn gegaan. Die doos staat normaal onder het bureau. Ze waren op zoek naar 1 specifiek formulier. Er werden rolletjes gemaakt van de papieren die gecheckt waren. Ze bonden er een gaasje omheen en ik maakte de strik. Ze moesten lachen. Gelukkig vonden ze wat ze zochten. (In de doos zat trouwens ook afval).
Ik besloot om weg te gaan. Het is goed zo. Ik kom de volgende dag nog afscheid nemen. Ik moest nog even naar de supermarkt en daarna in bad en mijn kleren wassen, dan is alles op tijd droog. "Ik mocht helaas een paar dagen niet in de keuken" Wat een smeer boel. Ik kwam aan bij het huisje en zag Denish zitten en Rajesh. Ik wilde net vragen: "waar heb je mijn zusje gelaten" toen ik haar zag zitten. Wat een verrassing. Super gezellig!!! Imke, een meisje dat Engelse les had gegeven in Kathmandu was er ook bij samen met Beno en nog een paar kinderen. Het was een drukte van belang. Ik kreeg thee en ging daarna naar de rivier. Lekker rustig!
Lekker schoon kwam ik terug. Santa was samen met Sita aan het koken. Ze maakten deeg van gekookte rijst. Hier had Santa een uur op heeft zitten ploeteren. Rollen, rollen en rollen en vermengen met wat water. Sita goot met haar handen het deeg in een grote ringvorm in de hete olie en vervolgens wentelde ze de ringen door suiker. We aten ze met smaak op en kregen er curry bij. Een feest maal!!!