Om 7.30 gingen we ontbijten. Ik was al om 6.00 wakker. Het weer zag er iets beter uit. Ik pakte mijn spullen in en om 7 uur zaten we beneden. Na het ontbijt vertrokken wij voor de 2e etappe. Een minder zware tocht als de eerste dag, maar het eerste half uur was weer traplopen. De weg daarna was tussen de rododendronbossen door. Ze zagen er helaas al uitgebloeid uit door de sneeuw en ijs van vorige week. Heel sporadisch stond er ook een magnolia boom. Hoe hoger we kwamen hoe roder de rododendronbossen werden. Prachtig om te zien. Mooie doorkijkjes en bomen met mos en parasieten. Er werden ook paarden of muilezels de berg op en af gedreven om de bewoners te voorzien van proviand. Je moest er toch niet aan denken om dit elke dag te doen. Een keer is een uitdaging en daarna wordt het vervelend denk ik. De paarden bezeren zich wel onderweg. Je ziet geregeld bloed op de stenen.
Het was veel minder druk op de route als ik verwacht had. In oktober is het hoog seizoen.
We aten lunch op een mooie plek. Er staan veel restaurantjes langs de route. Wij hadden weer Dal Bath gegeten. De gids en drager aten nooit met ons. Nog een uur naar het guesthouse. We bleven trap lopen maar gelukkig ook afwisselend vlak en naar beneden. Ik liep door en zo nu en dan maakte ik een fotootje. Ik had ruimte en rust om mij heen nodig.
Eindelijk kwamen we in het mooie Ghorepani aan. Ik moest ongelooflijk naar de wc toen er een helikopter kwam aangevlogen. Hij landde vlak achter het Guesthouse. Ik maakte wat foto's van de omgeving en de helikopter. Er renden 4 knulletjes uit de helikopter en het halve dorp liep uit. Daar maakte ik ook foto's van. Wilrie was inmiddels ook binnen en dronken gemberthee. Lekker hoor! Daarna ijskoud douche. We waren bevroren. Ik had geen gevoel meer in mijn type vinger. Gelukkig ging hier ook de kachel aan waar we lekker bij konden gaan zitten. Wilrie las een boek en ik typte. De zon ging schijnen en Wilrie ging even buiten voelen hoe het was met zon. Ze bleef lang weg. Kwam ze terug in een Yak jas. Veel kleurtjes met fleece aan de binnenkant. Ze was helemaal happy. Ze heeft grote angst voor de kou. Probleem opgelost. Ik nam een noedelsoep om wat op te warmen en typte en las lekker met mijn jas aan zoals iedereen deed. We hadden een heerlijke rustige middag. Gezellig! Om 18.00 was het etenstijd. Macaroni en thee. De gids kwam ons nog vertellen hoe de dag van morgen eruit zou gaan zien. Om 4.30 zouden we gewekt worden als de lucht helder is. Zo niet dan is het ontbijt om 7.30. Ik ging vast in bed liggen lezen. Lekker met een muziekje op de achtergrond. Blijkt het geen radio te zijn maar een heuse band uit Australië. Een beetje U2 achting. heerlijk! Van onze kamer konden we de band zien staan op het sportveld voor een schooltje beneden ons guesthouse. We gingen er snel heen! zaklamp mee en naar beneden. Er waren veel Nepalezen en toeristen. Ik maakte foto's en Wilrie kon niet blijven zitten zoals wel meer mensen. Wat onverwacht mooi om te zien en te horen. De zangeres stelde iemand voor die ze de "kapitein" noemden. Hij is van het "Health" centrum in het dorp. Hij had het mogelijk gemaakt dat zij daar konden komen spelen op deze Nepalese nieuwjaarsdag. "Als er dokters zijn onder het publiek wilden ze graag met ze praten". Ze hebben er een groot gebrek aan. Ik wilde eigenlijk morgen daar wel even kijken. De kapitein gaf nog een speech in het Nepalees en toen was er nog meer muziek. We gingen uit onze bol. Ramona en de Australische jongen kwamen naar ons toe. Zij zaten in een ander guesthouse. We dansten met zijn allen. Om 21.00 moest de band helaas stoppen. Maar ja. We moesten morgen ook weer om 4.30 op. Het was goed zo!