Heerlijk lang geslapen. Ik ben opgestaan en ben gaan zitten typen met een kopje thee. Het geitje aan mijn voeten waar ik natuurlijk een paar fotootjes van heb gemaakt. Beno en ik kregen om 8.30 al eten dan kon Sita naar het land. Om 9.00 uur ben ik rustig naar de afdeling gelopen om wat te internetten. Ik kreeg mooie foto's van Janneke en Wouter in de sneeuw. Een beetje miste ik dat wel. Dat klinkt wel erg verwend. Je kan niet alles hebben. Ik was blij dat zij zich ook goed vermaakten. Er kwamen weer wat jongens meekijken en ik liet ze de foto's zien. Deze mensen zijn erg nieuwsgierig. Ook op de afdeling of op de EHBO. Er staan altijd mensen bij die er niet bij horen. Het is hun cultuur en natuur.
Op de afdeling waren weer veel patiënten bijvoorbeeld met malaria, hepatitis, hart problemen, pneumonie. Er lagen een paar patiënten die moesten bevallen. Druk dus. Na de visite voelde ik mij weer overbodig en ben gaan eten. Dan konden zij alles mooi uitwerken. Ik weet wanneer ik teveel ben. Er werden daarna weer wat patiënten onderzocht op de verloskamer. Het blijft een smerig bedoening. Ik stelde voor de rubberen matjes even schoon te maken tussendoor. Dat hoefde ik niet te doen want het maakte niet uit. Als ik straks weg ben doet niemand het meer. De hulpen moeten dit doen maar niemand neemt het initiatief ze aan te sturen. Hopeloze zaak. Ik stuurde nog een mail naar de Senior Health Administrator met een voorstel om een profiel omschrijving te maken voor de hulpen, verpleegkundigen, stafmedewerkers en studenten. Ik heb ook voorgesteld om voor ik donderdag weg ga een toelichting te geven. Wie weet helpt het nog. Ik freesde het ergste. De gynaecologe heb ik hier nog over gesproken en zij was het hier helemaal mee eens. Zij ging naar Kathmandu en zou pas de volgende week terug komen. Wij hebben dus al afscheid genomen. Dr. Rashila doet ook bevallingen maar is spoorloos verdwenen. Zij hoorde er te zijn. Ik zou deze dag ook nog informatie van haar krijgen. Misschien iets urgents? In ieder geval. De Gynaecologe ging weg en er was dus niemand om iets aan over te dragen. Dat gaat nog eens goed fout hier. Ik hoop het niet maar...Ik had al bedacht als dit zo blijft de komende dagen dat ik dan het donatie geld aan Diyo geef. De foundation van Ilse. Die vertrouwde ik. Het ziekenhuis deed maar wat. Ik moest er nog eens goed over nadenken. Om 16.00 liep ik terug naar huis. Onderweg kocht ik 8 eitjes. Het was tenslotte Pasen. Bij Ilse hadden we ook een eitje. Met een verhaaltje over een kuikentje en een kip. Speciaal voor de kinderen onder ons.
Er was niemand toen ik aan kwam. Beno was in gesprek en ik ben maar weer eens een plonsje gaan maken. Ik heb mijn wasje gedaan en heb lekker bij de rivier zitten typen. Heerlijk rustig en aangenaam warm. Toen Sita langs kwam liep ik ook naar boven. Tijd voor een kopje thee. Ik mocht koken vanavond. Beno schilde de aardappels, ik sneed de uien, hakte kool klein fijn, maakte kleine stukjes aardappels en met hulp van Sita en Manisha maakte ik een heerlijke paasmaaltijd met eieren, knoflook en kruiden natuurlijk. Ze vonden deze prut lekker. Ik ook.