Om 6.30 op om na het ontbijt (chocolade pannenkoek) verder af te dalen. Dezelfde route van Chomrong tot Base Camp maar dan terug. We liepen natuurlijk veel mensen tegen het lijf die de andere kant op gingen. Om eerlijk te zijn. Het was fijn dat wij afdaalden. Wij hadden ons doel bereikt. Ik voelde mij licht en als een veulentje in de wei. De mensen die in Deurali waren gingen allemaal nog naar ABC. Ik hoopte voor ze dat ze net zo'n mooi zicht hebben op de bergen als wij hebben gehad. De eerst pauze was in Himalaya. Daar spraken we een Mexicaans meisje. Zij werkte als model in India. Zij was alleen deze trekking aan het doen en zegt zelf zich de vorige dag onverantwoord te hebben gedragen. Om 13.30 vertrok zij van uit MBC naar Deurali. Onderweg kreeg zij ook bijna een lawine op haar kop. Ze was gaan rennen. Het was inmiddels mistig en raakte de weg kwijt. Linke boel! Geen gids of porter bij zich. Ze was flink geschrokken en wilde het nu beter doen. We liepen door naar Bamboo waar we noedelsoep zijn gaan eten, zout en water. Het was prachtig weer. Tijd om in een t shirt te lopen. Na de lunch moesten we een flinke trap op. Daar moest ik mij weer even toe zetten. Flink transpireren natuurlijk. Gelukkig wisten we dat het hier vandaag bij bleef. De rest was afdalen. Op het laatst had ik het wel gehad met die trappen en was ik blij dat we bij ons "Sherpa guesthouse" in Suwari waren. Ik dook gelijk onder de douche en waste al mijn kleren. Er lag een borstel en dacht die kan ik mooi voor mijn wasje gebruiken. Zien we later dat iemand zijn voeten er mee poetste. De was hing te drogen en nog geen 2 uur later regende het weer. Als dat maar goed gaat. Kon ik de volgende dag natte kleren aan.
We zaten eerst dus lekker in het zonnetje, kopje thee te drinken en ik mijn nageltjes te vijlen en te lakken. Ratna kwam er gezellig bij zitten en we hadden het over de route voor de volgende dag. De "hot springs" stonden op het programma. Vertelde Ratna dat ze aan de rivier liggen en dat het guesthouse er een half uur vandaan ligt. Dat betekende dus een half uur naar beneden lopen en 45 minuten naar boven. Ik wist nog niet of ik daar wel zin in zou hebben. We zullen zien. Weer extra kilometers. Ik ben toch niet gek!!! (Grapje)
Wij vroegen ons ook af hoe deze route onderhouden wordt. Die wordt in de eerste instantie door de dorpen gedaan en als er echt grote problemen zijn wordt het door de ACAP gedaan. "Annapurna Commission Area Project". We aten "springroll" met tonijn, friet en salade en gingen toen naar bed. Opeens hoorden we trommels en even later ook gezang in de verte. Ik wilde wel even gaan kijken. Wilrie trok uiteindelijk ook haar kleren weer aan en we gingen op stap. Het was bij een guesthouse beneden ons. Weer wat trappen af. Er zaten allemaal volwassenen en kinderen op de grond. Er tegen over zat een kring toeristen. Wilrie pakte een lege stoel en ik maakte op afstand foto's. Ze werd door iemand uitgenodigd om te dansen en stond even later samen met die man (die volgens Wilrie dronken was) in het midden van de kring. De Ier was er ook weer bij, en het Mexicaanse model meisje. Iedereen kreeg op een gegeven moment een bloemenkrans aangeboden. Ik ook. Daarna kwamen ze natuurlijk geld innen maar ik had niks mee genomen. Gelukkig was Ratna er ook en zat naast Wilrie. Ze had even geld geleend van hem. Er werden steeds meer toeristen de kring in gehaald. Ik ging ook. Ik vroeg een klein meisje ten dans. Vond ze leuk. Het geld werd gebruikt om de route te controleren en bij te houden. Ratna vertelde dat alle inkomsten bestemd zijn voor de staat. De mensen die voor de gemeenschap werken krijgen een klein salaris van de staat en de winst is voor de staat. (Doet communistisch aan). Om 21.30 lagen we weer in bed.