Vannacht laat gaan slapen. Pas na het skypen met Tijs en Wouter dit keer. Om 8.45 werd ik gewekt door Beno. Gelukkig had ik nu iets meer tijd. Het eten stond weer klaar. Zilvervliesrijst, boontjes, paprika, linzen en een soort kaas. Een kostbare maaltijd dus. Het was weer lekker. Dit keer kreeg ik informatie over het boeddhisme, een levenswijze en het Hindoeïsme het geloof. Het Hindoeïsme wordt overgedragen van generatie op generatie. Er worden bijna geen vragen gesteld over het hoe en waarom. Het is gewoon zo. Dat doen ze al eeuwen. Ze geloven in een soort God. Brahma! Ze geloven in reïncarnatie. Het gaat verder na de dood op de manier hoe je hebt geleefd. Dit is het zelfde bij de boeddhisten.
De 3 belangrijkste Hindoe goden zijn: Brahma (Het scheppende of creatieve deel) ,Vishnoe (onderhoudende, zorgzame of beschermende aspect) en Shiva (transformerende of vernietigende aspect). Ganesha is de zoon van Shiva en zijn vrouw heet Parvati. Zij staan vaak bij de ingang van tempels, om te aanbidden. Ganesha is de God van succes en het bestrijden van het kwaad en obstakels ook als God van kennis, wijsheid en welzijn.
Siddhartha (wiens doel is volbracht) zoon van een Brahmaan is bekend als Boeddha. Hij is geboren in Lumbini, Nepal. Boeddhisten geloven dus ook dat er een cyclus van geboren worden, leven, doodgaan en reïncarnatie. De cirkel kan doorbroken worden door dat iemand verlicht is geworden en anderen kan leren dat ook te worden. Als ze meerder cycli hebben doorleeft en hun gehechtheid kunnen loslaten kunnen ze het Nirvana bereiken. Verlost van het lijden.
Zo dat was de les voor vandaag. Tijd om op stap te gaan.
Opa, Ilse en ik zijn met de taxi naar onze eerste tempel gegaan waar lijken worden verbrand aan de rivier. Pashupatinath tempel. Er waren monniken muziek aan het maken. Dit was een ceremonie die dagelijks gehouden wordt. Er hangt veel rook. Toen besefte ik nog niet waar die rook vandaan kwam. Om het hoekje bij de rivier worden de crematies gedaan. Snel mijn mondkapje voor. Deze wordt veel gedragen in Kathmandu. Als ik hier langer zou blijven zou ik dat ook gaan doen, maar nu met de wetenschap dat ik morgen naar het platteland ga doe ik het verder niet.
Ze waren net klaar met een paar crematies. Het gaat als volgt. De overledene wordt binnen een dag met een brancard of bootje naar deze plek gebracht.
Één metalen bootje lag er nog en zal vast door iemand meegenomen worden voor hergebruik.
De kleding van de overledene wordt discreet uitgetrokken en in de heilige rivier Bagmati gegooid. Het lichaam wordt daarna in witte doeken gewikkeld en naast de brandstapel gelegd. Beiden worden bewierookt. Daarna lopen ze 3 keer om de brandstapel, met de klok, mee en leggen daarna de overledene op de brandstapel. De oudste zoon loopt ook drie keer om de brandstapel met een brandende stok. Ter hoogte van de mond wordt de brandstapel aangestoken. Zodra die goed brand wordt natte hooi op het lichaam gelegd. Er ontstaat witte rook waardoor het gezicht niet meer zichtbaar is. De familie vertrekt daarna en na een paar uur worden de resten de rivier in geschoven en wordt de verbranding plaats weer schoon gemaakt met water.
Aan de andere kant van de brug worden de rijken en koninklijken gecremeerd. Hier stond nog een soort frame, in de vorm van een hemelbed, helemaal versierd met bloemen. Zeer indrukwekkend allemaal. Aan de overkant van de rivier, tegenover de crematies, staan mensen zich te wassen in de rivier. Zo bizar. We zijn nog wat rond gaan lopen tussen de mensen en apen. Ilse waarschuwde mij voor een paar flink beschilderde mensen. Wel mooi trouwens, die dit alleen voor de toeristen doen. Voor geld natuurlijk. Gelukkig had ik er al één te pakken met mijn telelens. Opa begon er genoeg van te krijgen en wilde weg. Die rook is ook wel overheersend. Dus zijn we langzaam weer naar de uitgang gegaan en met de taxi naar het volgende tempel gereden. De "Buddhist stupa" of "Boudhanath". In een zeer drukke straat werden we afgezet. Een klein steegje door en daar stond een 43 meter hoge Stoepa. Wat een mooie. Het was er ruim en schoon en rustig op eens. Veel Tibetaanse vlaggetjes en pelgrims uit de Himalaya en een aantal toeristen. Het was adembenemend. We zijn een rondje rechts om gelopen, anders brengt het ongeluk. Daarna zijn we eerst maar gaan lunchen in een straatje achteraf. Ik heb heerlijke noedels gegeten met kip en groente. Opa werd goed geholpen door de ober omdat de menukaart in het Engels is. Wij konden er weer tegen en zijn terug gegaan naar de Stoepa. Onderweg heb ik souvenirtjes gekocht. Ik ben nog een rondje om de Stoepa gaan lopen en Opa en Ilse zijn bij een café gaan zitten. Ik ben bovenlangs gelopen op de Stoepa en heb daar mooie plaatjes geschoten o.a. van een klein meisje van ongeveer 2 jaar met piepschoentjes aan en een rood jurkje. Ze had zwart omrande ogen. Dit is om het boze oog af te schrikken. Ik zat op mijn hurken. Ze kwam naar mij toe gelopen en wilde met mijn camera spelen. Zo schattig. Hier heeft de vader weer foto's van gemaakt. Ik natuurlijk helemaal blij. Om 16.00 zou ik bij het café zijn. Daar heb ik ook koffie gedronken. We zaten op een super plek. Allemaal duiven voor ons. Net als op de dam. Er werd vogelvoer verkocht door 3 vrouwtjes. Kinderen renden tussen de duiven door. Een mooi schouwspel. Het was tijd om naar een klooster in de buurt te gaan. In het klooster zaten, in vier rijen, in de lengte allemaal monniken te "chanten" (langdurig zingen, reciteren van teksten). We zijn stilletjes op onze sokken naar binnen geslopen om het te kunnen aanschouwen. Na een kwartier stonden ze allemaal op en kon ik nog even rondlopen. Prachtig! Naast deze ruimte hoorden we ook muziek. Er zaten 8 monniken, in een ruimte van 2 x 2 muziek te maken. Een toerist ging naar binnen en gaf geld en knielde voor een monnik. Hij werd gezegend. Bij het naar buiten gaan kreeg hij een banaan, koekjes en een pakje drinken. Dit was mijn kans. Met mijn mandala en geld ben ik ook naar binnen gegaan. De monnik begon zinnen te prevelen en gooide rijst op mijn mandala en over mij. Ik kreeg een banaan. Ik kwam buiten en daar werd ik overvallen door emoties. De tranen biggelden over mijn wangen. Ilse zei later dat dat goed is. "Een andere toerist werd na een week ziek en was een poosje haar stem kwijt". vertelde Ilse. We liepen terug naar de drukke straat. Onderweg zaten nog 2 kinderen lijm te snuiven. Al huilend liep ik door de drukke straat. Zeer bijzonder.
Om 17.30 waren we terug met de taxi. Het was een super dag.
Het was al weer tijd om te eten. Rijst met mais, boontjes en paprika. Roti erbij en een bonen-, wortelsoep. Alweer lekker. Toen nog wat foto's bekeken met Ilse van Dhading en Annapurna. Dat beloofd wat. Ik heb er zin in. Nog wat zitten kletsen en geprobeerd de foto's van mijn camera op de laptop van Ilse te zetten. Helaas. Niet mogelijk. Dit komt mij zeer bekend voor van een andere reis. Fijn hoor. Moet ik weer iets verzinnen.
Morgen ga ik samen met Beno, 4 uur met de bus naar Dhading. Het wordt weer een avontuur. Wel stroom geen wifi, wel een Internet café. Geen douche, wel een rivier. Een ziekenhuisje, en een gastgezin. De wc is naast het huisje. We gaan het aan!!!