Dhading 13

Het was 1 april. Net als in Nederland grapjes dag. Elkaar een beetje in de maling nemen.
Ik was begonnen aan mijn tweede boek. Dat wil zeggen dat ik relaxt was! Alles op mijn dooie akker. Eten en naar het werk. Er liepen hier s'morgens vroeg bij het huisje al mensen rond die thee kwamen drinken, roken of dingen lenen.
In het ziekenhuis liep ik gelijk door naar de ok. Mijn collega's vroegen wel of ik even kwam zitten maar ik had genoeg gezeten. Eerst wilde ik de "voorraadkast" schoon maken. Helaas was er bijna geen voorraad alleen maar troep wat onder het stof en viezigheid zat. Hier kon ik flink zaken op orde brengen. Voor een ok waar niet/niet veel geopereerd werd waren er veel infuus vloeistoffen op voorraad. Ik heb ze in een la gelegd bij de anesthesie. Rita kwam weer kijken en gaf mij uit dankbaarheid een Nepalese ketting die gedragen wordt door getrouwde vrouwen. Het kon maar duidelijk zijn. (Nu komt er natuurlijk geen man meer bij mij in de buurt). Wel heel lief!! We hebben nog wat foto's gemaakt van elkaar en zijn samen terug naar de afdeling gegaan. De doos met verlopen medicamenten had ik onder mijn arm. Ik moest een lijst maken van wat er weg ging. Sommige spullen konden nog naar de "Emergensie room". Sundari kwam binnen en begon mijn lijst verder af te maken. Ik was inmiddels in gesprek met de Gynaecologe die niets liever wilde dan dat de ok goed zou gaan lopen en dat zij zich er weer veilig zou voelen. We hebben samen een lijst gemaakt van wat er nog miste. Die lijst heb ik ingeleverd bij Dr Rasila en de Senior Health administrator. Dan kunnen ze zelf kijken wat zij urgent vinden en gerealiseerd moest worden. Ik begreep van collega's dat het management nog wat te wensen overliet.
Na de lunch met de gynaecologe en Sundari ben ik weer verder gegaan met het schoonmaken van alles wat los in de ok stond aan krukjes, zuigpotten, ventilatoren, infuuspalen, warmtebron, weegschaal (nog met meconium) en een karretje met het diathermieapparaat.
Op de CSA ben ik lakens gaan halen. Anta werkte daar en kwam mij helpen. Een gemotiveerde en hardwerkende man. Samen hebben we de kapotte lampjes vervangen in de ok lamp en de rest gesopt en uitgezocht. Hij weet ook van aanpakken en opruimen. Heerlijk. Het was jammer dat hij geen Engels sprak. We kwamen er wel uit samen. Geregeld kwamen er collega 's poolshoogte nemen. Toen we tot en met de vloer alles gedaan hadden konden we de rotzooi mee nemen en de ok verlaten.
Nu moest alleen de airco, de warmtebron en een koelkast nog gemaakt worden. De apparatuur moest nog gecheckt worden en alle medicatie moest nagekeken worden of er nog aangevuld moest worden.
Ik werd door Anta mee genomen voor een kopje thee. Daar bleken nog meer collega's te zitten. Gezellig! Na de thee was er natuurlijk geen internet. Dan maar weer naar het internet café. Helaas was daar ook de hele dag al geen internet. De volgende dag maar weer proberen. Met mijn stokken durfde ik weer tussen de rijstvelden door te lopen. Hoe een landschap in 2 weken tijd kan veranderen van bruin naar groen. Alle velden waren geprepareerd voor de rijst. In juli wordt er geoogst en dan maken ze het veld weer klaar om nog een keer rijst te planten.
Gelukkig hadden ze een breder paadje gemaakt tussen de velden. Goed aangepast voor mij. Het was weer begaanbaar om de directe weg te nemen naar het huisje.
Ik ben de rivier in gegaan en Denish ging een kip halen. Heerlijk!

Weer eens iets anders te eten. Na het eten ben ik mijn dagboek gaan schrijven en daarna ben ik naar bed gegaan.