Om 6.30 wakker. Eerst moest ik even naar het Franse toilet buiten. Weer terug in bed ging ik tot 7.30 typen. Ik wilde badderen maar kreeg eerst thee en ging verder met typen. Beno vroeg: "zit daar ook een micro sd kaart in?" Ik keek. Deed die hele tablet het daarna niet meer. Met geen mogelijkheid aan te krijgen. Ik kreeg het iet wat benauwd. Denish zei dat ik hem even met rust moest laten. Dan maar eerst de rivier in om mijn haar te wassen. Het zat mij niet lekker. Na het bad vroeg ik Beno even te kijken. In hoopte op een "magic touch". En ja wel. Hem lukte het wel. Wat een opluchting.
Beno zat zijn samples van het ziekenhuis van de vorige dag te bekijken. Ik was zeer benieuwd naar het oordeel. Nou... geen e coli. Dat is mooi! Wel andere bacteriën maar daar was iedereen aan gewend blijkbaar. Na de Dal Bath ben ik weer naar het werk gelopen.
Beno liep een stukje mee. Hij ging weer naar een bron.
Op de afdeling aangekomen sprak Dr. Rasila mij aan dat ik om 10.30 een gesprek had met de "Senior health administrator". Ik had net een bericht van Tijs gelezen die mij emotioneel maakte. Op de afdeling vroegen ze mij hoe het ging. Dit was even moeilijk (tranen). "Geeft niks hoor, dat snappen wij wel! Mag ik foto's zien van je man?" Ik zei kijk zelf maar dat gaat nu even niet. Even mijn neus snuiten. Wat een toestand. Die had ik ook weer niet zien aankomen. Een paar leerlingen zeiden: "wij gaan jou Nepalees leren en jij ons Engels". Dat is goed! Om 10.30 werd ik naar de overkant van de straat gebracht waar een mooi gebouw stond. Ik heb op wat deuren geklopt en uiteindelijk was er iemand die mij naar die man kon brengen. Een hele grote kamer waar een hele aardige man in pak zat. Ik moest wel even mijn schoenen uitdoen. Hij had gisteren pas van mijn aanwezigheid gehoord en wilde graag kennis maken. Hij wilde heel graag dat ik de ok gebruiksklaar zou maken. He hè, eindelijk. Ik kan mij nuttig gaan maken. Ik heb verteld van mijn bescheiden donatie. Hij wilde er gelijk achteraan om dit te regelen binnen de tijd dat ik hier ben. Dat is goed. Hij wilde mijn telefoonnummer en het telefoonnummer van Shiva en Ilse. Van "Pure Nepal" en "Foundation Diyo Nepal". Op de afdeling vertelde ik tegen Sundari wat de bedoeling was. We spraken af dat als de dienst van 13.00 uur er is wij na de lunch naar de ok zouden gaan. Er werd visite gelopen en de arts stelde de studenten op de proef. Mooi om te zien. Na de visite praatte ik met 1 van de arts assistenten met de naam Bijar die thorax foto's moest beoordelen. Hij had er moeite mee. Ik vroeg hem of zij ook gebruik maken van internet om wat op te zoeken. Nee dus. "Wil je mee naar buiten op de gang waar wifi is om wat thorax foto's op Internet te bekijken? Van bijvoorbeeld: Tbc, atelectase, kanker en pneumonie?" Prima. Hij wilde ook een gezonde longfoto zien. Op een gegeven moment merkte ik dat het genoeg was.
Tegenover de balie op de afdeling zag ik een vrouw staan die ik nog niet kende als collega. Zij ging daar een kamertje in. Ik vroeg mij af wat daar te doen was. Blijken daar abortussen gepleegd te worden. Legaal weliswaar. Weer iemand anders stelde voor om daar te gaan kijken. Tsjonge jonge. Een van de verpleegkundigen doet dat met een helper. Tafeltje, spuit met verdoving en jodium. De gazen, setje, zuigbuizen uit de blikken en een zuigpompje ligt onsteriel op een tafeltje. Alles "reusable". Even afspoelen in een sopje, naspoelen en naar de CSA. De resten uit de baarmoeder gaan in een grote teil met water. Kan je het mooi zien drijven. Heel simpel. Niet te moeilijk doen. De patiënt kleedde zich weer aan en ging even naar een bed op de afdeling.
Uiteindelijk gingen Sundari en ik om 13.30 eten. Daarna naar de ok. Om 14.00 uur zouden er dokters komen uit Kathmandu om de ok te bekijken. Nou.... dan hebben we nog een half uur. Afijn op de recovery stonden 3 bedden. Geen monitoren wel een infuusstandaard. Op 2 bedden lagen sinds vandaag lakens. Waarom het 3e bed niet? Gelukkig kwam er iemand helpen die voor een 3e laken had gezorgd. Die matrassen zien er niet uit. Hartstikke kapot. In de kast bij de slippers lag een allegaartje aan groene en blauwe kleding. De kast was vies. Ik ben maar begonnen met opvouwen en uitzoeken. De kleding zag er in mijn ogen ook vies uit. Maar volgens Sundari was het schoon.
Toen wilde ik de ok op. Het stonk er verschrikkelijk. Er was schoongemaakt met formaldehyde. Ik had gelijk prikkende ogen. Hartstikke slecht voor je gezondheid.
Snel de deur dicht en dr. Rasila gebeld. Die kwam poolshoogte nemen. We mochten de ramen daar open zetten. Ik wam er vandaag niet meer.
We hebben nog een paar kapotte dingen van de "voorbereiding" naar buiten gebracht en van achter en boven op de kast (Een matras en een voorzetraam).
In de gang lag ook nog een oud matras voor oud vuil achter een hek. Die moet ook weg. Geen gezicht. Het maakt ze hier allemaal niet uit.
"Zo!": zei Sundari. "klaar!" "We gaan terug naar de afdeling". Ik zeg "huh. Ik ben pas net begonnen". Maar ja. Zo ging dat hier. Mijn handen jeukten maar ik hield mij in. Om 16.00 uur was er nog geen dokter uit Kathmandu te zien en om 16.50 hield ik het voor gezien.
Ik was van plan om in het internet café met Janneke te skypen. (Weer geen stroom en internet). Dan maar even wat boodschapjes doen. Fanta voor Beno, bananen voor mij en een nieuwe emmer voor Santa. Bij het huisje ben ik even op mijn favoriete plekje gaan zitten kijken. Ik werd geroepen voor de thee, sprite en een koekje en het ritueel van de dag. Om 20.00 tandenpoetsen in de struiken en mijn bed in. Ik wilde nog even typen en om 21.00 ging mijn licht uit.