Dhading 1

Om 7.00 werd ik wakker. Ik dacht, ik kijk even mijn verhaal van gisteren na. Was het gewoon weg. Terwijl ik tot 2.00 uur bezig geweest ben. Kon ik weer overnieuw beginnen. Gelukkig had ik alles om 8.45 weer op de tablet staan. Daarna zijn we gaan eten en de tassen in gaan pakken. Ik was zo klaar eigenlijk. Nog even Kathmandu in om wat laatste spullen te halen zoals geld en een kaartlezer voor mijn geheugen kaartje van de camera. En het werkte als een tierelier. Beno had zijn computer mee zodat we het gelijk konden uitproberen. 500 foto's op zijn computer en daarna op mijn USB-stick. Die zijn dus safe. De stick heb ik aan Ilse gegeven zodat zij de foto's eraf kan halen die ik voor haar heb gemaakt. Verder kijkt ze nog of ze foto's kan gebruiken voor haar webite. We hebben iets te eten gekocht in een bakkerij annex koffiehuis. Hier zaten meer toeristen. Ik heb een heerlijke café latte gedronken. De laatste voorlopig. Geld pinnen was gelukkig geen probleem. Om 13.00 uur waren we terug en om 13.30 hebben we de bus naar Dhading genomen. 20 minuten lopen met volle bepakking. Ik dacht wel, als dat maar goed gaat met mijn rug. De stoelen in de bus waren gelukkig super en we zaten helemaal voorin. We hadden een lange rit voor de boeg. De chauffeur kan zeer goed rijden gelukkig! Dat moet ook wel met deze wirwar aan straten. De mensen zijn super aardig en behulpzaam hier. In de deuropening van de bus staat iemand te roepen om meer mensen binnen te krijgen. De bus scheurt door Kathmandu. De reis gaat als een film aan mij voorbij. Mooie uitzichten en tafereeltjes. Onderweg stoppen we een keer en kunnen we mooi even naar het toilet. Had ik niet verwacht. Daarna door naar de volgende stop waar allemaal verkopers aan het raampje kwamen met kokos, gebakken sardientjes, water enzo. Nog even te gaan. Uiteindelijk waren we om 17.00 in Dhading. We werden er redelijk vroeg uitgezet. Dus dat was afzien geblazen. Vooral voor Beno, mijn "gids en sherpa". Hij had zijn rugzak voor en die van mij achter op zijn rug. Ik was best blij. We moesten een half uur lopen. Berg op en af. Ik wist niet waar ik uit zou komen. Beno zit hier al een paar weken. De zoon en dochter waren aanwezig in het huisje. Santa de vader had ik al ontmoet in Kathmandu. Hij had toen een Belgisch echtpaar bij zich met 3 kleine kinderen. Dat gezin bleef nu nog 2 dagen in het appartement de "Holy temple tree". Zij zijn een half jaar op wereldreis en gaan hierna naar Nieuw zeeland. Wat een onderneming. Het gezin had 2 weken door Nepal gelopen.
Toen ik aankwam bij het huisje moest ik wel even slikken. Het is een pracht omgeving en een klein huisje. 2 buffels 5 meter voor mijn neus in een stalletje, naast het huisje een stalletje met 7 geiten. Een hout stapel en een buiten kookplaatsje waar ze voor de beesten koken en soms voor hun zelf. Manisha kookt vanavond samen met haar moeder voor de beesten. Dinesh kookte voor ons. Rijst, bonen met een linzensoepje. De moeder heet Sita en spreekt alleen Nepalees.
Na het eten kregen we een kopje thee. Ik had stroopwafels meegenomen. Dit was het moment om ze te geven samen met de ansichtskaarten. De stroopwafels werden gelijk uitgedeeld. Ik had net 2 borden eten op dus ik sloeg af. Dit was de 4e stroopwafel voor hun en voor Beno de eerste. Wat een succes. Om 20.00 is het bedtijd. Vandaag iets later. Mijn bed is 2 persoons met een klamboe. Weer kneiter hard. Gewoon een plank. Ik heb gelukkig mijn "selfinfloting" matras bij mij en heb die onder het laken geschoven. Slaapzak uitgerold, mijn tanden gepoetst voor het huisje, en naar de wc (frans toilet). Die staat 10 meter van het huis af. Wassen doe ik niet, dus vies in bed. Dat ga ik zo 3 weken volhouden verwacht ik.

Gelukkig heb ik wel natte doekjes meegenomen, dus een katte wasje zit er wel in. Het is hier een kruising tussen kamperen in een tent en slapen in een trekkershut.