Kathmandu 2

Om 8.50 werd ik wakker gemaakt door Beno. Het bed waar ik op slaap is een plank. Gelukkig zei Beno gisteren al dat er een slaapmatje onder het laken kon. Maar dan nog. Er gaat niets boven mijn bed thuis. Daar zal ik tegen die tijd weer van genieten. Nu even niet dus. Opschieten! Snel een koude douche en mijn haren wassen. Om 9.00 ontbijten op zijn Nepalees. Rijst, champignons en boontjes. Thee erbij en klaar. Opa zat er ook. Nu blijkt dat opa met heel zijn hebben en houwen een paar dagen geleden voor de deur stond van zijn zoon op de verjaardag van zijn kleinzoon. Ilse heeft dit geconstateerd en is er niet heel erg blij mee. Hij had het niet meer naar zijn zin bij de andere leden van de familie in Dhading. Hij is nu de baas in huis dus volgens Ilse gaan er dingen veranderen. Ze moet het nog bespreken met Shiva. Ze zijn voor het blok gezet.
Opa krijgt als eerste eten en dan pas de rest. De kinderen eten met de handen. Pabitra de huishoudster (ex vrouw) eet alleen en als laatste.
Ilse heeft mij vanmorgen een beetje verteld over hun werk hier en wat ik ga doen in Dhading. De stichting heet: Foundation Diyo Nepal. Het stelt een olielampje voor. Met een druppeltje olie heb je al licht. Zo legt zij mij het uit. Ze maken het niet groter dan het is. Ze zijn zeer bescheiden. Omdat Shiva uit Dhading komt hebben ze daar hun pijlen op gericht. Ze hebben voor een watervoorziening gezorgd en zijn er ook op gebrand de gezondheidszorg te verbeteren.
Vandaar dat Beno het water gaat checken. De mensen weten bijna niets over hygiëne. Dit brengen Shiva en Ilse hun ook bij. Waar ze geen verstand van hebben besteden ze uit aan vrijwilligers. Daar hebben ze mij ook voor nodig. Ha ha. Mijn doel is om te observeren hoe ze werken in het ziekenhuisje. Ik ga niets veranderen maar mag suggesties geven voor verbetertrajecten als dat zin heeft en mogelijk is. Dit bespreek ik met Shiva en Ilse en zij trekken dan een conclusie. Het is heel belangrijk om daar zorgvuldig mee om te gaan. Als je ergens aan begint moet het wel door te voeren zijn anders is het zonde van de moeite en middelen. Het ziekenhuisje staat er 4 jaar en is door Duitsers gerealiseerd. Verder is alles basic. Ik geloof dat er 15 bedden staan. Er werken alleen Nepalese mensen. Ik over een paar dagen. Het is een arm gebied en ik ga 3 weken bij familie van Shiva wonen. Er is geen douche en wc. Ik ga mij wassen in de rivier net als de bevolking. Ik heb net samen met Pabitra een onderrok gekocht. Hier in ga ik mij, onder mijn rokje, wassen in de rivier. Ik ga het mee maken!!!! Het is net kamperen.
Na de introductiecursus hebben we boterhammen voor de lunch gesmeerd met pindapasta en boterhammen met honing. Ilse geeft 3 uur per week les in Nederlands en Engels aan 7 kleuters. Het klaslokaaltje is beneden in hun eigen huis. Nederlandse kinderen, een Turks kindje en 1 uit België. Ik mocht Ilse vandaag helpen. Zo schattig. Vaya en Arjun, de kinderen van Ilse, doen ook mee. Lunchen, liedjes zingen, Nederlandse filmpjes kijken, tekenen en stempelen. Net als in Nederland allemaal. En de verjaardag van Arjun werd ook nog gevierd. Na 3 uur was ik wel toe aan wat anders. Ik heb de klas helpen herinrichten voor de volgende les. Die is aan volwassenen. Die mag Ilse alleen doen. Boven in de keuken hebben

we gesnackt. Noedels met kruiden, erg lekker. Daarna ben ik nog even met Vaya een gummetje gaan kopen en op mijn kamer gaan schrijven en lezen. Om 18.00 uur is het tijd om met zijn allen te eten. We beginnen hand in hand met een Nederlands liedje. Dit keer hebben we pasta met groenten gegeten met een kopje thee na. Zij drinken Yoghurt met water. De avond is voor ons zelf. Ilse en Shiva brengen de kinderen naar bed en gaan mail beantwoorden van hun werk. Om 20.00 uur zitten we in het donker in het appartement. Om 24.00 is er weer stroom. Dan kan ik al mijn apparaten en mijzelf opladen.