Om 6.30 weer op. Met een Canadese vrouw heb ik wat bodybalance oefeningen gedaan en wat gekletst. Zij gaat nog naar ABC. Zij had 3 weken de tijd, daarna gaat ze weer terug. Na een lemon pancake als ontbijt, zijn we verder afgedaald naar de rivier. We zaten te twijfelen welke trip we zouden gaan maken. We hadden 2 mogelijkheden. De "hot springs" in Jhinu of Landruk (1645 m). De hot springs en Landruk is niet mogelijk. De afstand is te lang. Landruk is een dorp met een verschillende etnische groepen. Kasten. De Gurung. (Van het brood). Er is een waterval te zien onderweg. De keuze valt op de lange route naar Landruk. De "hot springs" doe ik thuis wel weer, maar dan bij Health city. Gelukkig was Wilrie het met mij eens.
We moesten eerst over een mooie hangbrug en daarna naar Chomrong. Dat betekende traplopen. 2300 treden!!!
Weer een flinke aanslag op onze beentjes. Onderweg had ik mijn buffsjaaltje om mijn hoofd gebonden. Mijn hoofdhuid was weer helemaal verbrand tijdens de wandeling door de sneeuw in de volle zon. Ik leer het nooit. Nu zat mijn zonnehoedje ook nog in mijn grote rugzak. En die heeft Binod al naar Landruk gebracht. Zo kon het ook. Was weer eens wat anders. Met andere woorden! De zon scheen weer volop. De kleren waren natuurlijk niet droog dus ik liep in mijn dikke fleece broek. Ook al niet echt handig. Flink zweten dus wat ik anders ook zou doen. Boven in Chomrong waren we om 9.30. In iets meer dan een uur. We dronken thee op de plek waar we op de heenweg geslapen hebben. Ik maakte nog wat foto's omdat het er anders uit ziet als de zon schijnt. Ik hoopte dat het traplopen naar boven er op zat. We daalden af naar Jhinu. We kwamen veel dragers tegen met enorme vrachten op hun rug. Ik begreep van Ratna dat de paarden en ezels tot Chomrong gebruikt worden om een vracht te dragen, daarna niet meer omdat dat ten koste gaat van de "trail". Die wordt dan beschadigd. Waarom ze die dieren hier niet gebruiken is mij een raadsel. Wilrie kreeg zeer pijnlijke tenen van het naar beneden lopen. Haar voeten werden afgebonden doordat de veters te strak zaten. Tijdens de lunch deed ze haar voeten even uit de schoenen. Gelukkig was het snel over. Het was een mooie route er en deze plek is prachtig! Toch een beetje spijt dat we naar Landruk gingen lopen.
Na de lunch was Wilrie weer opgeknapt en konden we de tocht aan. Helemaal naar de wild stromende rivier. Lekker koud water. Ik maakte mijn buffsjaaltje nat en deed hem weer om mijn hoofd. Dat voelde goed. Aan de andere kant van de rivier konden we weer omhoog. Wat een pracht omgeving. Platte land en hoegenaamd geen toeristen. Het was een beetje jungle. Stromend water en vogelgeluiden. Heerlijk. We hadden al geen spijt meer. We liepen gestaag door en toen kwam er in de verte onweer aan. We dronken lemon water en aten koekjes toen het begon te regenen. Ik hielp samen met een stel Fransen de linzen uit de regen te halen waar een oude vrouw mee bezig was om ze te selecteren. Ik had al eerder een actie foto van haar gemaakt en ze trok een gekke kop. Leuk! Daarna liepen we snel door. We moesten nog anderhalf uur. Weer flink klimmen. Onder stroomkabels door met onweer in de bergen. Niet echt een goed idee. Ik liep flink door en adviseerde Wilrie het zelfde te doen. We waren bijna bij het dorp en toen moesten we toch nog even achterlijk veel klimmen. Godnonderpie wat een actie. We waren blij dat we rond 15.00 uur in het "Sherpa Hotel" waren in Landruk. Een kopje thee en een warme douche zorgden voor een wonder. We knapten weer helemaal op. Wat zijn we toch flexibel.