Weer lekker rustig aan gedaan net als de andere dagen. Mijn boek is weer uit. Ik heb nog nooit zoveel gelezen. Echt heerlijk. Relaxt. Na het eten ben ik in alle rust naar mijn werk gelopen. Het dorp was uitgestorven door een bus staking. De winkels waren ook dicht. Ik weet niet wie er nog meer aan het staken zijn maar het is te merken. Er was veel politie op straat. Op het werk werd niet gestaakt. Er lagen 10 patiënten met, o.a.:Anasarca, hepatitis A, pneumonie en malaria.
Op de ok ben ik nog foto's gaan maken. Zo ziet het er dus uit als er is opgeruimd. Daarna kwam Beno nog even actiefoto's maken van mij. Ik heb al foto's als ik een infuus naadje uithaal (Wat grappig is dat ze voorgeknipte stukjes pleister op een oude röntgenfoto plakken zodat ze klaar liggen voor gebruik) en hij maakte nog een paar in de ok als ik zogenaamd medicijnen pak en op de afdeling als ik aan het schoonmaken ben en bloeddruk meet. Ik hoop dat ze een beetje representatief zijn voor de website. Ik moet ze wel even keuren. Ik heb nog een paar foto`s gemaakt voor thuis. Ik denk dat de Senior Health Administrator ook aan het staken is en Dr. Rashila ook. Ik heb ze niet meer gezien of gesproken?
Ik dronk met Beno thee voordat ik het plan opvatte om de abortuskamer schoon te maken. Ook weer geen overbodige luxe. Ik heb echt staan krabben om de bloedkorsten van de tafel te schrappen wat uiteindelijk niet eens lukte. De kast was zo verroest dat ik er bijna doorheen ging. Ik heb er temperatuurlijsten onderin gelegd. Ik kwam nog meer "steriele sondes over de datum" tegen. Die spoelden ze af en lieten ze dan steriliseren. Het zag er weer redelijk uit.
Het was lunch tijd en ben een bananenshake en thee gaan drinken. Er kwamen 2 jongens bij mij zitten die ik al eerder had ontmoet. Een van de twee vroeg mij hoe het in Kathmandu was. Hij woont en studeert daar medicijnen. Hij was 3e jaars en was hier 10 dagen om mee te lopen. Het bevalt hun goed in Dhading. Aardige en zeer geïnteresseerde knullen. Een van de jongens vertelde mij dat de jongen die in de cafetaria werkt het leuk vindt om mij te bedienen. Die jongen spreekt helaas geen Engels. Schattig toch!! Hij vindt mij altijd vrolijk.
Ik kreeg hier heel veel complimenten! Als ik maar niet naast mijn schoenen ga lopen. Ik zei dat ik mij hier zeer goed voel. Soms net een koningin. Ze moeten lachen. Het is wel waar!
Om 15.00 uur was het rustig en Rita zei dat ik wel naar huis mocht. Ik ben eerst een mes uit de kantine gaan halen om een bananencake in stukjes te snijden die ik meegenomen had uit Kathmandu. Ze vonden het heerlijk ook al had iedereen maar een klein stukje. Het mes bracht ik terug en de koek was op. In het internet café heb ik nog wat foto's gemaakt van de rustige straat. Kinderen leren fietsen op straat. Rajan Bhandari de eigenaar van het Samrat hotel vertelde mij dat er drie partijen zijn die vechten over reglementen. O.a. de communistische partij, en een presidentiële partij. Ze zijn zelfs op de vuist gegaan. Dit was op televisie. "Embarrassing" zei hij. Ondertussen heb ik een tosti gegeten en thee gedronken.
Om 17.00 was ik bij het huisje en keek naar kinderen die een spelletje zaten te doen op de computer van Beno. Daarna deden ze een tik spelletje. Ze zijn creatief met hun boeven koppies. Beno deed even mee. Manisha heeft daarna op de computer een spelletje gedaan en ik zette mijn foto's op mijn usb-stick en op de computer van Beno. We hebben ook een paar foto's uitgezocht voor de website.
Ik vroeg mij af waar ons afval allemaal heen ging. Het bleek dat die verbrand wordt in de tuin. Plastic verzamelen ze in een rieten mand.
Een maalsteen voor het huisje gebruiken ze om linzen te malen.
Ik merkte dat de laatste dagen waren aangebroken en dat ik die dingen nog even wilde weten voor ik weg zou gaan. Ik ben het de afgelopen weken niet tegengekomen bij hun dagelijkse werkzaamheden.
Ik begon aan mijn 4e boek.