Om 6.00 werd ik wakker en ben met een muziekje nog even blijven liggen. Op tijd opgestaan om Beno nog even te zien voor vertrek. Hij ging 4 dagen naar Kathmandu om te schrijven aan zijn thesis. Er was een buurjongetje die de rugzak van Beno had verstopt. Grappig!
Beno at "pannenkoeken" met nutella en honing. Wel lekker voor de verandering. Ik kreeg thee en heb piepers gejast. Na het eten ben ik naar het ziekenhuis gelopen. Elke dag is er een meisje die mij roept: "Hello Hermineke" en dan roep ik:"Hi Kusi". Zo gezellig. Zij woont boven aan de helling. Goed begin van de dag!
In het ziekenhuis zijn er familieleden van patiënten die mij aanspreken. Gewoon uit nieuwsgierigheid en interesse.
Op de afdeling heb ik doorgegeven dat ik er s`middags niet ben omdat ik rijst ga planten. Ze waren geschokt. Wat....!!
Ik begon de dag met een gesprek met Dr.Rasila over de donatie en wat er nodig is voor de ok en de afdeling. Waarschijnlijk wordt het een larynchoscoop en een warmte element voor de baby's. Ze gaat bij de administratie navragen wat het zou gaan kosten. We waren net lekker op gang toen ze weggeroepen werd. Daarna was het gesprek over. Ze heeft nog wel even visite gelopen en in het Engels nog het een en ander aan mij uitgelegd. Het leek inmiddels wel een kinderafdeling . Allemaal kindertjes met long problemen.
Rita, de hoofzuster, heb ik beter leren kennen. Zij heeft een zoon die dokter is in Kathmandu. Ze heeft ook foto's van ons gezin zitten bekijken. Ze vindt Tijs heel knap!! Dit heeft ze een paar keer herhaald. Ik wilde door scrollen maar dat ging mooi niet door.
Om 12.15 ben ik weg gegaan om rijst te planten. Blijkbaar is het nog al wat. "Maandag ben ik er weer. Ramroo din = Prettige dag!" Ik ben nog een soepje gaan eten in de kantine en in het internetcafé heb ik wederom geprobeerd contact te krijgen met thuis. Helaas weer niet gelukt.
Met een fles water op weg naar huis en direct door naar de rijst velden. Er stonden 9 vrouwen op een rij. Ik moest met mijn blote voeten tot mijn knieën in de blubber. Die vrouwen doen dit al vanaf hun 6e levensjaar. Die gingen dus als een speer. Bij mij ging het iets langzamer. Maar ik heb wel de hele tijd meegeholpen. Goed voor mijn rug is het niet ben ik bang. Op een gegeven ogenblik ben ik maar pollen gaan smijten en pollen los maken uit een strootje zodat ze lekker door kunnen werken. Santa zat een beetje te klieren door pollen vlak voor mijn voeten te gooien. (Dat kon ik ook). Op een gegeven moment liep hij door het water en riep ik: "vangen". Die vrouwen gillen van het lachen.
Om 17.00 uur waren wij (met de nadruk op wij) klaar met 5 velden. Tijd om de rivier in te gaan en om de blubber van ons af te spoelen. Sita had op locatie eten klaar gemaakt met een paar andere vrouwen. Ik kreeg eerst buffel yoghurt met "risebuttons" en daarna zeer pittige curry. (piro) Ook dit vonden ze hilarisch. Ik kreeg door Sita de waterfles aangeboden. Daarna ging iedereen weer zijn weg. Het was heerlijk op het land. De zon ging langzaam onder en het licht was prachtig. Dus nogmaals een paar foto's gemaakt. Boven bij het huisje ben ik even op bed gaan liggen typen en toen was er weer thee. Kon ik weer even meehelpen met de voorbereidingen voor het eten. Ze zaten Nepalees te praten en ik ging verder typen. Na het eten ging iedereen naar bed. Ik ook want ik wilde weer vroeg op.