Hoe bereid je je voor op een wereldreis (1)

De afgelopen 4 maanden heb ik jullie aardig overspoeld met bijzondere verhalen en indrukwekkende foto’s. Ik hop van het ene naar het andere avontuur, ontmoet interessante mensen en en passant doe ik ook nog eens boeiende werkervaring op. Het lijkt allemaal alsof het maar weinig moeite kost en ik probleemloos alle avonturen aan elkaar rijg.

Natuurlijk is het niet zo simpel: aan deze reis is een hoop voorbereiding vooraf gegaan, en nog steeds moet ik dagelijks beslissingen nemen om mijn reis zo efficient en veilig mogelijk, maar vooral ook zo leuk mogelijk te maken. In deze blog vertel

ik jullie over de praktische voorbereiding van mijn reis.

Begin januari 2016 heb ik definitief de knoop doorgehakt om mijn baan op te zeggen en op reis te gaan naar Midden- en Zuid-Amerika. In augustus 2015 had ik al mijn koophuis in Rotterdam verkocht en dankzij fijne vrienden en mijn lieve zusje Ilona had ik tijdelijk onderdak, wat me tevens hielp om flink te sparen – de verkoop van mijn huis was immers met fors verlies gepaard gegaan. Reizen is altijd al een grote passie geweest, tot aan 2016 had ik 50 landen op de teller staan, en het kriebelde bij mij aan alle kanten om dat aantal snel uit te breiden. Mijn werk bij Unilever gaf me niet meer de uitdaging die ik voorheen had, en dankzij een mooie afspraak met mijn werkgever kon ik per 1 april 2016 uit dienst treden.

Toen ik in januari mijn ontslag indiende begon het grote voorbereiden – dat prettig onderbroken werd door een geweldige trip naar Namibië, Botswana, Zimbabwe en Qatar met zusje Ilona en 6 vrienden – die trip stond al wat langer in de planning. Na 3,5 week beachvolleybal en rondreizen met jeeps in deze prachtige landen had ik nog drie weken in Nederland om de laatste details van mijn ‘wereldreis’ voor te bereiden en afscheid te nemen.

Het scheelde dat ik geen huis meer had om naar om te kijken, maar alles bij elkaar ben ik de laatste weken bijna fulltime bezig geweest om mijn trip zo goed mogelijk voor te bereiden. En gelukkig waren er veel vrienden in mijn netwerk beschikbaar voor tips en praktisch hulp. Zo kreeg ik lange lijsten met tips over de landen die ik zou gaan bezoeken, en kreeg ik zelfs een gratis indoor parkeerplaats aangeboden zodat mijn Opel Corsa droog en veilig zou staan tot mijn terugkomst – duizendmaal dank aan Gijs Paping! En natuurlijk dank aan mijn ouders en zusje Ilona die tijdens mijn reis op mijn verhuisdozen passen.
Behalve ‘inpakken en wegwezen’ had ik voor vertrek nog een lange lijst met taken:
- Extra bankpas aanvragen, voor het geval mijn andere bankpas kapot zou gaan of gestolen zou worden
- Digitale reisgidsen en reisinformatie voor alle landen downloaden
- Vaccinaties laten nalopen en malariapillen aanschaffen

- Volmacht regelen voor mijn bankzaken, just in case
- Nederlandse verzekeringen opzeggen – voor mijn reis heb ik een reisverzekering van Special ISIS aangeschaft, waarin geneeskundige kosten, bagage, ongevallen, WA etc in één pakket zitten
- Visa regelen voor de te bezoeken landen
- Tandartsbezoek voor een laatste maal ‘groot onderhoud’ (dit werden uiteindelijk 3 bezoeken)
- Inschrijving bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken als reiziger – in geval van nood of natuurgeweld weten zij waar je bent; geen overbodige luxe in landen waar nogal eens een vulkaanuitbarsting of aardbeving voorkomt.
- Lidmaatschappen in Nederland opzeggen – bijvoorbeeld de krant, ANWB, sportschool
- Auto schorsen bij RDW en auto-verzekering stopzetten
- Checken welke wereldstekkers benodigd zijn voor de te bezoeken landen
- Zorgen voor voldoende entertainment op reis: digitale leesboeken, films, series, puzzels
- Aanschaf van een lichtgewicht laptopje: ik geef de voorkeur aan een vast toetsenbord boven mijn iPad, en ook het opslaan en bewerken van diverse bestanden werkt prettiger met Windows. Die laptop moest nog geïnstalleerd

worden, en alle relevante documenten voor mijn reis en administratie moesten worden overgezet.
- Uitschrijven bij de gemeente (is formeel verplicht zolang je langer dan 8 maanden wegblijft)
- En natuurlijk veel inhoudelijke voorbereiding: welke landen wilde ik bezoeken, en in welke volgorde? Wat wilde ik per land gaan doen? Voor vertrek had ik al 2 elementen vastgelegd, namelijk mijn 4 weekse cursus Spaans in Cuba en de acht weken vrijwillgerswerk in Nicaragua. De rest van mijn reis zou ik ‘on the go’ plannen – afhankelijk van het weer, waar ik zin in zou hebben, mijn medereisgenoten en mijn budget.

Tot en met 31 maart heb ik officieel gewerkt en op 2 april zat ik in het vliegtuig naar Cuba. Ondanks de korte voorbereiding is het me prima gelukt om alles voor vertrek te regelen, en het

voordeel van internet is dat je ook buiten Nederland veel voor elkaar kan krijgen. En ik heb het geluk dat ik enorm veel support krijg van mijn geweldig lieve zus Katinka: zij houdt precies bij waar ik ben, en steunt me met praktische adviezen en mental support. Ook bij mijn lieve zus Anouska kan ik altijd terecht advies: op medisch vlak is zij goed onderlegd en daardoor heeft ze altijd goede tips voor me (bijvoorbeeld als ik de verkeerde mug tegenkom), heel fijn!

Zoals ik al eerder in mijn blog heb gemaild heb ik nog geen moment spijt gehad van het alleen op reis zijn – ik geniet van de vrijheid en het makkelijke contact met locals en reisgenoten. Anderzijds ben ik voortdurend buiten mijn comfort zone: behalve mijn backpack heb ik weinig vastigheid: de taal, de omgeving, het eten, het klimaat, de mensen: alles is nieuw en anders dan ik gewend ben. Dat vergt veel aanpassingsvermogen en soms kost dat best veel energie. Een belangrijk element voor het slagen van mijn reis is daarom ook het hebben van een lieve en trouwe groep ‘supporters’ in Nederland, superfijne vrienden en familie die me regelmatig een lief berichtje sturen: mijn lieve zussen Katinka, Ilona en Anouska, en verder Michael, Linda D, Luuk, Pieter, Gerard, Olga, Karen, Margreet, Jeroen, Jesse, Linda T, Oege, Christa, Wouter, Anja, Matthijs, Frank, Eveline W, Casper, Ky Jong, Carey, Sin, Eveline K, Jacqueline en last but not least mijn ouders en mijn lieve tantes: Sietske, Marit, Jacqueline, Leny en Meta en iedereen die ik hier vergeet te noemen. Bedankt, jullie support is super! Uit het oog, maar nog steeds in het hart!!!