Mystery Guest tussen de Zweden

Net toen ik dacht dat ik een rustige dag op kantoor zou hebben, en ik me met laptop en al had geinstalleerd achter mijn bureau, vroeg mijn manager me hoeveel tijd ik nodig had om mijn spullen te pakken om die dag mee te gaan op een tour. “Tien minuten moet lukken” zei ik snel, want tja, gratis meegaan op een dagtour (op Galapagos kost een dagtour tussen de 80 en 200 dollar), dat wilde ik wel. Snel pakte ik thuis snel een rugzakje met wat outdoorkleding, water en zonnebrand en tien minuten later stond ik klaar voor vertrek.

De bedoeling was dat ik die dag mee zou gaan als mystery guest op een door ons bedrijf georganiseerde tour. Hoe klantvriendelijk was de gids? Was de chauffeur van de tourbus capabel, was het restaurant kwalitatief voldoende voor internationale gasten en dekte de

informatie op onze website nog de inhoud van de tour? Op deze vragen moest ik aan het einde van de dag antwoord kunnen geven, en verder moest ik me vooral gedragen als een gewone toerist. De andere 7 deelnemers waren Zweedse duikers, die vóór hun duiktrip in Galapagos nog 4 dagen vanuit San Cristóbal wat dagtrips zouden ondernemen op het eiland, en ondanks dat ik als enige buitenstaander aan hun groep werd toegevoegd, werd ik gelijk in de gelederen opgenomen.

Als eerste bezochten we het enige zoetwatermeer van San Cristóbal, de El Junco Lagoon waar veel fregatvogels komen – fregatvogels lijken op grote zwaluwen met een gevorkte staart, om indruk te maken op de vrouwtjes zetten de mannetjes bij het paringsritueel een grote rode keel op. Verder kwamen we in het noorden van het eiland de grote landschildpadden tegen, enorme beesten die rustig wat rondscharrelen tussen de bomen op zoek naar een vers blaadje.

Na een uitgebreide luxe lunch in een lokaal restaurant met een

prachtige tuin met onder andere kerstster-bomen werden we naar Puerto Chino gebracht, een kleine baai met parelwit zand en helderblauw water, omzoomd door lavarotsen waar krabbetjes en leguanen de dienst uitmaakten. In het water zagen we scholen vissen en zo nu en dan een zeeleeuw, dus we besloten snel onze zwemkleding aan te doen en snorkelmaskers op te zetten en om dit van dichterbij te bekijken – erg grappig om de nieuwsgierige zeeleeuwen zo nu en dan onder je door te zien schieten.

Daarna bracht de gids de groep weer terug naar Puerto Baquerizo Moreno, de ‘hoofdstad’ van San Cristóbal. Het zou nog een uur duren voordat de zon onderging, dus ik stelde voor om naar het strand van Punta Carola te gaan voor de zonsondergang. De Zweden waren pas net aangekomen, dus vonden het prima als ik ze op sleeptouw nam. Ook bij Punta Carola waren weer volop zeeleeuwen die prachtig model stonden terwijl de zon oranje onderging in de zee.

Vrijdag werkte ik ’s morgens op kantoor, en aan het einde van de middag werkte ik als receptioniste in Hotel Mar Azul, onderdeel van de family business van mijn gastgezin. De vaste receptioniste spreekt een beetje Engels, maar op

een aantal middagen moet zij naar school voor Engelse les, en de afspraak was dat ik haar dan zou vervangen, omdat er verder niemand in het hotel Engels spreekt. Nu wil het toeval dat net in dit hotel de Zweedse duikers verbleven, dus al snel was het een dolle boel in de receptie, en na afloop van mijn shift werd ik uitgenodigd om mee te gaan naar een vlakbijgelegen reggaebar waar een live-optreden was. Daarna hebben we gelijk maar alle interessante horeca-gelegenheden in Puerto Baquerizo Moreno bezocht, en dat was erg gezellig.

Op zaterdagochtend vonden op het strand van Punta Carola lokale surfwedstrijden plaats, en ondanks dat het de avond ervoor erg laat was geworden, waren we om 8 uur ’s morgens alweer present op het strand om toe te kijken hoe de locals de golven trotseerden. Toen het om 11 uur laagwater werd en de zon te fel werd, besloten we om de gemiste slaap in te halen. De volgende dag wilde ik een dagtour doen naar Kicker Rock, een bijzondere rotsformatie voor de kust van San Cristóbal, dus de rest van de middag gebruikte ik om een goede touraanbieder te vinden, aangezien ik niet helemaal content was met het aanbod van het bedrijf waar ik zelf voor werkte.

Op zondag stond ik vroeg op en maakte me gereed voor een dag op zee – eenmaal

aangekomen bij de pier waar ik op de boot zou stappen kwam ik een aantal uit de groep Zweden tegen – en je voelt hem al aankomen, zij hadden dezelfde tour geboekt als ik, op dezelfde boot, met het verschil dat zij bij Kicker Rock gingen duiken, en ik er ging snorkelen. De gezelligheid was bij voorbaat al gegarandeerd, en ook de crew op de boot was erg leuk. In een klein uurtje vaarden we naar Kicker Rock, onderweg kwamen we terecht in een grote groep dolfijnen die met de boot leken mee te zwemmen, echt fantastisch om te zien. Terwijl de duikers alvast het water ingingen, maakten we met de boot een rondje om de rotsformatie, terwijl de gids vertelde over de verschillende vogels die hun nest hadden op de rotsen. Daarna was het onze beurt om het water in te gaan – maar wat was het koud! Ik heb al heel vaak gesnorkeld, maar nog nooit met een zeewatertemperatuur van 15 graden, zelfs met een wetsuit was

het nog ijzig koud, ik moest mezelf dwingen om met mijn snorkel op naar beneden te kijken, liever hield ik mijn gezicht ‘warm’ boven water.
Maar het was absoluut de moeite waard, we zagen heel veel Groene Zeeschildpadden (lengte>1 meter), scholen grote vissen, zeeleeuwen en langs de wanden van de rotsformatie troffen we veel kleuren koraal en de wat kleinere vissen aan. Door de sterke stroming op zee was het wel hard werken in het water, enerzijds om vooruit te komen, en anderzijds om niet tegen de rotsen geslagen te worden. Toen onze voeten en lippen blauw begonnen te worden, besloten we weer terug te gaan naar de boot, waar de bemanning al klaar stond met handdoeken en hete kaneelthee. Het duurde daarna nog wel een uurtje voordat we weer op temperatuur waren, al liggend op het voordek van de boot in de volle zon. Ondertussen deden

de duikers hun tweede duik – op die diepte zagen ze ook haaien voorbij komen.

Daarna was het tijd voor lunch en onderwijl bracht de boot ons naar Cerro Brujo een paradijselijke baai met helderblauw water.
De gids nam ons mee naar een kleine lagune met heerlijk warm water, en het was er als een aquarium, met allerlei kleine visjes en schelpdieren. Iets verderop waren mangrovebossen en we zagen veel pelikanen, Galapagos Mockingbirds en blue footed boobies (blauwvoetgenten).

Terug in de haven van Puerto Baquerizo Moreno liep ik met een paar Zweden naar Tijeretas Hill om daar de zonsondergang te zien, en het was prachtig. Daarna gingen we weer terug naar

het stadje en onderweg kwamen we de andere leden van de Zweedse groep tegen, en we besloten met zijn allen te gaan eten om hun laatste avond te vieren. Met een klein clubje hebben we daarna nog de lokale cocktails uitgeprobeerd, terwijl de zeeleeuwen ondertussen probeerden om de cocktailbar in te komen. Aan het eind van de avond was het helaas tijd voor afscheid: de Zweden zouden de volgende dag vroeg vertrekken voor een 7-daagse duikcruise en niet meer terugkomen in San Cristóbal. Ik was in ieder geval superblij dat ik deze fijne mensen ontmoet heb, en ik heb genoeg verblijfadressen mocht ik ooit nog eens naar Zweden op vakantie willen.