Waarom je echt een keer naar Nicaragua moet...

Mijn laatste week in Nicaragua is aangebroken, en wat zijn die 8 weken omgevlogen zeg! Ik heb in mijn travelblog al veel geschreven over mijn doordeweekse dagen in Granada, maar gelukkig heb ik mij ook in de weekenden prima vermaakt. Nicaragua is nog nauwelijks bekend als vakantieland, maar ik heb ervaren dat het absoluut de moeite van een bezoek waard is, zeker nu Costa Rica zo duur en toeristisch is geworden. Hieronder de activiteiten die ik in Nicaragua heb ondernomen en die ik zeker zou aanraden mocht je dit bijzondere land willen bezoeken!

In en vanuit de stad Granada zijn veel mogelijkheden voor leuke activiteiten. Op 1 minuut lopen van mijn guesthouse ligt La Calzada, de straat met de leukste restaurants, bars en clubs van Granada. Hier heb ik aardig wat tijd gespendeerd met collega-vrijwilligers, en het is natuurlijk de aangewezen plek om af te spreken met verschillende reisgenootjes die ik in Cuba heb ontmoet, en die mij op hun backpackreis door Midden-Amerika in Granada kwamen opzoeken. De stad heeft een paar prachtige, koloniale kerken; een grote, deels overdekte markt waar je groente en fruit kunt kopen waarvan je achteraf eigenlijk geen idee hebt wat het is en hoe je het klaar moet maken (gelukkig kon huisbaas Guillermo me helpen). Ook indrukwekkend, en dat geldt voor heel Midden- en Zuid-Amerika: de Cementario, de begraafplaats, die mij door de grandeur van de prachtige grafkapellen altijd enorm aanspreekt.

In één van mijn eerste weekenden ben ik net na zonsondergang naar de vulkaan Masaya geweest. Deze 635 meter hoge vulkaan is actief en je kunt er met de auto tot op de kraterrand komen. In de kratermond zie je de magma rondkolken (het wordt pas lava genoemd na een eruptie), terwijl het een geluid produceert als het ruisen van de zee. Het was magisch om dit natuurverschijnsel van zo dichtbij te zien, en weer een mooie

toevoeging aan mijn lijstje van vulkanen!

In één van mijn vorige blogs heb ik al uitvoerig het bezoek van David, Juliette en mij aan Little Corn Island beschreven, voor mij echt wel één van de hoogtepunten van Nicaragua, en een aanrader als je Nicaragua wilt bezoeken. En natuurlijk de Laguna de Apoyo, het bijzonder mooie kratermeer waar we destijds de beste vrijdagmiddagborrel ooit hadden. Langs het strand van dit meer zijn verschillende hostels die absoluut de moeite van het verblijf waard zijn.

Granada ligt aan het Meer van Nicaragua, dat met een oppervlakte van 8264 km2 het op een na grootste meer van Latijns-Amerika is, in 2011 bezocht ik al het Titicaca Meer in Bolivia dat met 8340 km2 net iets groter is dan het Meer van

Nicaragua. Vanaf mijn guesthouse is het 20 minuten wandelen naar het meer, en vanwege de koele wind daar is het een prima plek om in de schaduw van de bomen een boek te lezen. Er is ook een strand langs het meer, maar het water en het strandzand is niet schoon, en nodigt niet uit te zwemmen of beachvolleybal.
Een rondje hardlopen langs het meer is alleen te doen op relatief koele dagen, en dan tussen 5 en 6 ’s morgens, als de zon net op is, maar met 28 graden is het dan eigenlijk al te warm om iets actiefs te doen.

In het meer liggen 365 eilandjes, ook wel ‘Isletas’ genoemd, deze zijn ontstaan na de laatste uitbarsting van de nabijgelegen Mombacho vulkaan. Samen met 7 andere vrijwilligers van La Esperanza heb ik een boot met gids gehuurd die ons naar de kleine, dicht bij elkaar gelegen eilandjes bracht, sommige zijn maar 100 vierkante meter groot, andere een paar hectares – het is een beetje te vergelijken met Giethoorn. Veel (buitenlandse) miljonairs bezitten zo’n tropisch eiland en dat is te zien aan de kapitale villa’s en jachten ‘voor de deur’. Sommige eilandjes zijn te koop (interesse? Ze gaan vanaf 80.000 euro van de hand), op andere eilandjes vind je horeca of kanoverhuur of ze zijn onbewoond, daar kan de natuur zijn gang gaan, zoals op het eilandje waar apen zitten. Het was een leuk boottochtje, in een baai met helder water besloten we spontaan om uit de boot te springen en te gaan zwemmen, om er vervolgens achter te komen dat de boot geen trapje of handgrepen had en het ons flink wat moeite kostte om nadien iedereen weer aan boord te krijgen.

De Mombacho vulkaan ligt 10 kilometer ten zuiden van Granada en is 1.344 meter hoge stratovulkaan met 3 kraters. Vanwege de hitte maakte ik de luie keuze om me ook hier met een Jeep naar boven te laten brengen om in het hoger gelegen cloud forest een hike te doen. Vanwege de hoogte en de ligging aan het Meer bevindt de top van vulkaan zich continu in de wolken, en het vocht uit de wolken zorgt ervoor dat zich op de top een prachtig groen bos bevindt met veel mooie flora en fauna. We zagen er veel mooie vlinders, kolibries, brulapen (die altijd zo klein lijken vergeleken bij het enorme geluid dat ze kunnen produceren) en bijzonder mooie bloemen, vooral bromelia’s. Op sommige plekken voelde je de warmte van de magma door de aarde heen komen, ook zagen we regelmatig stoom vanuit de vochtige aarde omhoog komen. En het uitzicht was indrukwekkend, we hadden het geluk dat het redelijk

helder was zodat we Granada, Laguna de Apoyo, Masaya Volcano en de Isleta’s konden zien liggen.

Het zal je inmiddels duidelijk zijn dat Nicaragua een land is met veel vulkanen, 28 in totaal, waarvan de meeste onderdeel zijn van de zogenaamde ‘Ring van Vuur’, een keten van vulkanen die van het noordwesten naar het zuidwesten door het land loopt. Twee van die vulkanenk liggen in het Meer van Nicaragua, namelijk de Concepcion en de Maderas - zij hebben na hun uitbarstingen samen een eiland gevormd, Isla Ometepe, dat daardoor de vorm van een zandloper heeft gekregen (of, zoals velen zeggen, van 2 borsten).
Op dit eiland heb ik samen met mijn Zwitserse collega Juliette een weekend doorgebracht. Vanuit Granada reisden we in 2 uur naar het dorpje Rivas, vanwaar de ferry naar Ometepe vertrok. Isla Ometepe is een redelijk groot eiland, met 276 km2 en zo’n 35.000 inwoners, die grotendeels wonen op het groene tussenstuk tussen de 2 vulkaanhellingen. Juliette en ik hebben er heerlijk gewandeld, goede gesprekken gehad en gezwommen in de Ojo de Agua, een natural pool die gevuld is met kristalhelder water uit een ondergrondse rivier die zijn oorsprong heeft in de Maderas vulkaan. Vanuit ons hostel hadden we een perfect uitzicht op de conische Concepcion vulkaan, met een hoogte van 1610 meter de op één na hoogste vulkaan van Nicaragua. Het regenseizoen was net begonnen,

waardoor de vulkanen op Ometepe lastig te beklimmen zijn en ze continu in een dikke (regen-)wolk gehuld zijn. We besloten daarom dat het beter was om liggend in een hangmat met een glas verse mangosap te kijken naar deze mooie vulkanen in plaats van ze te beklimmen.
Toen we met de ferry terug gingen naar het vaste land, had ik het gevoel of ik eerder op deze boot was geweest, maar het was niet dezelfde boot als op de heenreis. En toch kwamen de dekken en de inrichting me bekend voor. Toen ik vervolgens Nederlandse bordjes met ‘Reddingsvesten’ zag, besloot ik maar eens op onderzoek te gaan. In de buurt van de machinekamer vond ik een informatiepaneel dat mijn gevoel bevestigde: het schip had in een vorig leven dienst gedaan als M.S. Brakzand, de veerboot tussen Holwerd en Ameland. De reder die het

schip had laten ontwerpen was Wagenborg, de reder die nu nog steeds de veerboten beheerd op de Nederlandse Wadden, en met wie we jaarlijks naar ons beachvolley-toernooi op Ameland varen. De wereld is klein!

Na al dit natuurgeweld was het afgelopen weekend tijd voor een cultureel weekend, en daarvoor bezocht ik de stad León in het noordwesten van Nicaragua. Overigens liggen de twee meest actieve vulkanen, namelijk de Télica en de Momotombo vlakbij Leon; de bijna perfect conische vulkaan Momotombo barstte afgelopen december nog uit. Leon is na de onafhankelijkheid van Nicaragua in 1835 lang de grote rivaal van Granada geweest – beide steden wilden de hoofdstad van Nicaragua worden. Deze rivaliteit werd zo groot dat het in 1850 leidde tot een burgeroorlog tussen het conservatieve Granada en het

liberale León. Bij wijze van compromis is uiteindelijk het kleurloze Managua de hoofstad van Nicaragua geworden. Leon heeft gelukkig meer sfeer: het heeft met de prachtige koloniale huizen iets weg van Granada, en ook zijn er een paar indrukwekkende kerken, waaronder de Kathedraal van León uit 1814. Omdat mijn maatje Juliette inmiddels terug naar Zwitserland is, besloot ik de weekendtrip naar León in mijn eentje te maken, en zoals gehoopt kwam ik zowel tijdens de 3 uur durende busreis als in het hostel in León veel gezellige medereizigers tegen met wie ik een hoop lol en goede gesprekken heb gehad. Eén dag na Brexit was er genoeg gespreksstof met medereizigers uit de UK die opeens 10% van hun reisbudget hadden zien verdampen.

Al met al heb ik een geweldige (en warme) tijd gehad in Nicaragua, vanaf komend weekend reis ik door naar Costa Rica, waarover later meer!