Bonaire & Curacao: Een stukje Nederland in de Caribbean

Eén ding is zeker: reizen is heerlijk – het is een genot om in zo’n korte tijd zoveel indrukwekkende natuur, bijzonder cultuur en interessante mensen te zien en te ontmoeten. Maar reizen is ook continu in beweging zijn, je reisplan voorbereiden, je weg vinden in onbekende gebieden, een nieuwe baan onder de knie

krijgen, en dat alles in een nieuwe taal en warme omgeving – dat kost energie. En dan is het lekker om even twee weken te ontspannen – in een fijne, relatief bekende omgeving in de Caribbean, met bekende mensen die jouw taal spreken: het is tijd voor 2 weken Bonaire en Curacao.

Waarom deze landen? Bij het maken van de wishlist voor mijn reisbestemmingen had ik bedacht dat het leuk zou zijn om bekenden op te zoeken die woonden in de landen waar ik in de buurt zou zijn. Na mijn bezoek aan Aruba in 2009 en 2010 vond ik dat je naast A ook B én C moest zeggen en aangezien op Bonaire ook mijn fijne oud-collega Casper woont was de keuze snel gemaakt om naar Bonaire en Curacao te gaan. Deze twee weken zou ik samen doorbrengen met Michael en tijdens het verblijf op Bonaire bleken ook oud-collega Walter en zijn vriendin Lisette en en oud-collega Ellis daar te zijn, waardoor het bezoek aan dit eiland één grote gezellige reunie werd. En niet alleen met leuke mensen, maar ook met de kruid- en

pepernoten (mjammie!) die Michael had meegenomen, en met stroopwafels, knakworstjes en Hollands volkorenbrood, dat daar gewoon in de supermarkt wordt verkocht.

Op Bonaire komen, en er later weer vanaf, was overigens nog wel een uitdaging: de lokale airline InselAir houdt er een wonderlijk en onbetrouwbaar reisschema op na, wat me op de heenweg behalve een lange reisduur en de nodige frustraties uiteindelijk ook een gratis luxe overnachting in een een 5-sterrenhotel in Valencia, Venezuela opleverde.

Op Bonaire had ik via AirBnB een superrelaxte studio gevonden, onderdeel van een luxe privévilla waarin een Nederlands stel woonde dat ernaast 2 studio’s beheerde, direct aan zee, maar ook met een ruim privé-zwembad voor de deur.

Een beetje decadent – later kwamen we erachter wie de eigenaar van de villa was: namelijk John den Besten, de horecafraudeur die in 2013 ABN-AMRO had opgelicht* en nu voor 4 jaar achter de tralies zat. Toch een apart idee dat je een week lang in een huis verblijft, waarvan de eigenaar in minder luxe omstandigheden zijn tijd uitzit.

We genoten van het heerlijk weer (een constante temperatuur van 29 graden), wandelden langs de zee, en dronken gezellig drankjes met de oud-collega’s. Casper nam ons op zijn boot mee naar het eilandje Klein-Bonaire waar we geweldig mooi konden snorkelen – qua koraalriffen heeft Bonaire sowieso één van de mooste locaties ter wereld om te snorkelen en duiken. Ik heb er uiteindelijk zelfs zeeschildpadden gezien van 60cm lang, iets wat op mijn eerdere snorkeltochten in Azië en

Amerika nog niet gelukt was.

Om het eiland verder te verkennen huurden we scooters en onderweg zagen we het helderblauwe Lac Cai, de zilverpaarse zoutwinningsvelden, de slavenhuisjes op de zuidelijke punt van Bonaire, het prachtige Gotomeer met de roze flamingo’s en de mooie vergezichten over de diepblauwe zee vanaf de westkant van het eiland.

Een week later vlogen we (met InselAir en met vertraging) naar Curacao, waar we een week zouden verblijven in het huis van Harry, een Curacao’er in hart en en nieren die een groot huis aan zee bezat in de hoofdstad Willemstad. Ook hier genoten we van de rust en het feit dat we zo vanuit de achtertuin de zee in konden lopen. We bewonderden Willemstad waarvan het centrum (terecht) is uitgeroepen tot Unesco Werelderfgoed, de prachtige en kleurrijke koopmanshuizen gaven de pracht en praal weer die de stad gehad moet hebben als Caraïbisch handelscentrum in de tijd van de West-Indische Compagnie.

We huurden een auto om de rest van het 444km2 grote eiland te verkennen, we zagen onder andere de indrukwekkende rotsformaties van Shete Boka aan de noordwest-kust, de prachtige helderblauwe baaien aan de zuidwestkust en de Jan Kok Baai bij Sint Willibrordus, waar de roze flamingo’s mooi afstaken tegen het blauwe water en de groene bergen eromheen.

Aan het eind van de week zou orkaan Matthew langskomen – vrij uitzonderlijk want normaal bleven de benedenwindse eilanden gespaard tijdens het orkaanseizoen. Het vliegveld werd gesloten, scholen gingen dicht en iedereen werd via de radio gewaarschuwd om voldoende proviand in te slaan en de storm thuis af te wachten. Voor de kust lagen veel schepen voor anker om te profiteren van de luwte van het eiland, en zelfs de parlemenetsverkiezingen die de dag erna zouden plaatsvinden, werden gecanceld. Best spannend allemaal – zeker omdat het huis van Harry zo dicht aan zee lag, tussen onze slaapkamer en de branding lag nog geen 15 meter. ’s Nachts bleven we op om de storm te verwelkomen – de wind was inmiddels flink aangewakkerd en de zee was van een kalm blauw veranderd in woest donkergrijs. Maar gelukkig bleef het

hierbij en werd het eiland verder gespaard van grote schade. Ook de dagen erna bleef het bewolkt weer met een harde wind – het vliegverkeer werd gelukkig weer hervat zodat we het eiland konden verlaten. Inmiddels wacht ik op de luchthaven van Curacao (mijn vlucht met InselAir is, je raadt het al, flink vertraagd) op de volgende stap in mijn avontuur: Colombia!

* http://www.destentor.nl/regio/epe/uitgekookte-broers-uit-epe-na-jaren-eindelijk-voor-de-rechter-1.5634577
* http://www.quotenet.nl/Nieuws/Horecafraudeur-John-den-Besten-getraumatiseerd-door-Antilliaans-witwasonderzoek-179260