Hoe is dat, solo reizen?

Ik vind het echt superleuk dat er zoveel mensen met mij meelezen, en meeleven! Ik maak hier veel bijzondere dingen mee, en het is heel waardevol om dat met jullie te kunnen delen. Regelmatig krijg ik vragen over mijn reis, en in deze blog zal ik twee van die vragen beantwoorden.

Je reist solo, vind je dat niet moeilijk?

Nee, tot nu toe vind ik het eigenlijk wel heel fijn. Ik kan nu precies doen wat ik zelf wil, en ik hoef met niemand rekening te houden. En alleen ben ik bijna nooit, ik kom zoveel mede-reizigers tegen. In Cuba was ik sowieso nooit alleen, en in Nicaragua heb ik mijn mede-vrijwilligers om me heen. Onderweg is er altijd wel iemand met wie je in contact komt, zolang je er zelf maar voor open staat. En dat hoeft geen andere Westerse reiziger te zijn, in de bus van Managua naar San Salvador heb ik me bijvoorbeeld prima vermaakt met een aantal locals. En zij hielpen me weer bij de verschillende formaliteiten die nodig waren bij de 4 grensposten die we passeerden.

Qua veiligheid is het wel van belang om niet alleen op pad te gaan. Om die reden koos ik in El Salvador (één van de minst veilige landen in de wereld) voor een lokale gids. En toen ik vanuit Cuba naar Managua (Nicaragua) vloog, heb ik bewust contact gezocht met andere vliegtuigpassagiers: uiteindelijk kon ik met een stel uit Duitsland een taxi delen van de luchthaven naar het centrum van Managua en in de lobby van hun guesthouse wachten tot om 03.00 uur ’s nachts mijn bus naar El Salvador vertrok – Managua is ’s nachts niet veilig voor toeristen en zeker niet voor vrouwen.

Met mijn medereizigers deel ik ook veel tips, inside information kan je helpen om de juiste en vaak goedkopere keuzes te maken. Of je besluit om samen een tijdje op te trekken, gezellig, en vaak ook goedkoper. Dit weekend komt bijvoorbeeld Sigrid langs, een Noorse die ik ken vanuit mijn tijd in Cuba. Ik kan haar alle highlights van Granada laten zien, en we kunnen samen wat dingen ondernemen.

En zelfs al zou ik een tijdje niemand tegen komen, dan nog red ik me wel. Het klinkt misschien gek, maar ik vind mezelf het beste gezelschap dat ik kan hebben – ik begrijp mezelf het beste, en hoef me voor mezelf niet anders te gedragen. Bij iedere gemoedstoestand weet ik precies hoe ik mezelf het beste kan helpen. En mocht ik me onverhoopt gaan vervelen, dan heb ik nog 459 boeken op mijn e-reader,

15 speelfilms en 242 uur aan series op mijn laptop, verschillende puzzelboekjes, wat lichtgewicht sportattributen, 1,6 Gb aan muziek op mijn iPhone, mijn reisverslag en blog om te schrijven en nog een berg aan Spaans huiswerk om te doen .

We lezen veel over je belevenissen en we zien allemaal mooie foto’s, maar er zijn vast ook dingen die je meemaakt die minder leuk zijn, kun je daar iets over vertellen?

Tot nu toe heb ik veel geluk gehad, bijna alles wat ik in mijn hoofd had, ging volgens plan. Ik ben nog niet beroofd (maar ik hoor wel regelmatig verhalen hierover, dus ik blijf alert) en ben ook nog niks belangrijks onderweg kwijtgeraakt (behalve dan werkstress uit Nederland :-) ). Als ervaren reiziger wist ik wel een beetje wat ik kon verwachten, dus mijn voorbereiding en de materialen die ik bij me heb, zijn gelukkig goed afgestemd op wat ik nodig heb. Maar als ik echt iets moet bedenken wat minder leuk is aan mijn trip tot nu toe, dan zijn dat de hoge temperatuur/luchtvochtigheid, de muggen en de veiligheid.

Iedereen ziet mooie foto’s van mijn trip met blauwe luchten en dat zijn natuurlijk de perfecte achtergronden voor mooie foto’s. In totaal heeft het

2 keer kort geregend sinds ik zeven weken geleden op reis ging. Maar wat je niet voelt op die foto’s, is dat het is hier serieus heet is, overdag tussen de 33 en 36 graden en ’s nachts koelt het af tot een broeierige 28 graden. In combinatie met een luchtvochtigheid van meer dan 80%, heb je continu het gevoel in de sauna te lopen. Ik zweet en plak de hele dag door, ook als ik niks doe drupt het zweet van me af. Ik slaap momenteel met 3 ventilatoren om me heen om het ’s nachts nog een beetje aangenaam te maken. Ik douche meestal 3 keer per dag om af te koelen en op te frissen. In Nicaraqua is alleen koud water in huis beschikbaar, maar met deze temperaturen is dat geen enkel probleem. Hardlopen doe ik ’s morgens vroeg zodra het licht is, maar dan nog is het lastig om niet oververhit te raken. Mijn lichaam weet gewoonweg niet meer hoe het moet afkoelen. De hitte kost me veel extra energie, want het lichaam

moet continu hard werken om de warmte kwijt te raken. Midden op de dag mijd ik de buitenlucht zoveel mogelijk, want de zon is ongenadig fel en de gesmeerde zonnebrandcreme zweet je binnen 10 minuten weer van je huid af.

Qua muggen: die zijn er heel veel hier. In het guesthouse, op kantoor, op school, overal. Er heerst hier Dengue, Zika en Chikungunya, alle drie worden (onder andere) overgebracht door muggen. Maar ondanks het regelmatige gebruik van Deet 50% en andere muggenwerende middelen heb ik dagelijks gemiddeld zo’n 25 muggenbulten. De muggen hier lijken wel immuun voor Deet! Best irritant!

En tot slot de veiligheid: nadat ik vanuit El Salvador in Nicaragua aankwam werd ik door verschillende locals voor gek verklaard dat ik in El Salvador geweest was. Ik heb me van tevoren niet gerealiseerd dat het zó gevaarlijk was, en ik ben nog steeds blij met iedere extra dollars die ik uitgegeven heb aan mijn privé gids, want ik had dit land niet willen missen. Maar ook in Nicaragua zijn al meerdere collega’s beroofd, gewoon in de straat waarin ze wonen, in hartje centrum Granada. ’s Avonds kan ik als dame alleen nauwelijks over straat en ook overdag moet alert zijn. Alles wat waardevol is, zoals bankpassen, laat ik ‘thuis’, ik neem alleen wat geld mee dat ik nodig heb voor een drankje, of de boodschappen. Dit remt me behoorlijk in mijn vrijheid, als ik spontaan bedenk dat ik het nabijgelegen meer bij zonsondergang wil fotograferen, kan ik daar nooit alleen naar toe. Of ’s nachts als het wat koeler is een rondje hardlopen is ook geen optie. Gelukkig ben ik flexibel en pas ik me wel makkelijk aan de omstandigheden aan – en ik hoop dat ik door mijn ‘imposante’ lengte minder snel het doelwit ben van straatrovers.

Maar juist deze mindere kanten van de reis zorgen ervoor dat ik de mooie dingen extra waardeer, en ook dat ik flexibeler en inventiever word. Voor iedere uitdaging is een oplossing!