Costa Rica: In de wolken....!

Na een warm afscheid van mijn collega’s in Granada was het afgelopen zaterdag tijd voor een nieuwe uitdaging in Costa Rica. Ik had al een tijd zitten broeden op welke manier ik door Costa Rica zou reizen, aangezien het heel veel moois te bieden heeft, maar ook vrij prijzig is.

Goedkoop reizen in Midden-Amerika kan door te verblijven in backpackers-hostels, maar na een paar mindere ervaringen denk ik dat ik daar toch te oud voor aan het worden ben. Bij dorm rooms (slaapzalen met stapelbedden) haak ik sowieso al af, vanwege het gebrek aan (nacht)rust en privacy, maar ook private rooms met gedeeld sanitair, is me niet altijd even goed bevallen. Medereizigers kunnen soms hele ranzige mensen zijn…. ?
Eén op één contact met jonge medereizigers is vaak best interessant, maar zodra ze in groepen reizen, merk je dat iedereen de

stoerste probeert te zijn, en dan gaat het alleen maar over de hoeveelheid alcohol en drugs die de afgelopen dagen genuttigd zijn. In Midden-Amerika reizen naast veel jonge Europeanen ook veel jonge Australiërs en Noord-Amerikanen, en die hebben vaak meer interesse in de feestjes in de hostels dan in de lokale cultuur. Niet helemaal mijn cup-of-tea (meer).
Mijn plan B is daarom als volgt: ik ga part-time werken voor lokale Costa Ricaanse bedrijfjes in ruil voor gratis onderdak en maaltijden. Daardoor kan ik veel van de lokale cultuur ontdekken, ik kan nieuwe vaardigheden leren, en lokale “Tico’s” ontmoeten en in mijn vrije tijd kan ik erop uit om van de prachtige Costa Ricaanse natuur te genieten.

Afgelopen zondag ben ik begonnen bij mijn eerste werkgever: Ecolodge Vista Verde in het prachtige Monteverde Cloud Forest. Voor dit ecologische hotel ga ik de receptie bemannen en een deel van de administratie digitaliseren. Behalve de eigenaar spreekt het personeel geen Engels, terwijl de meerderheid van de gasten uit de US of Europa komt. De eigenaar is nu met zijn gezin op vakantie, aangezien het nu schoolvakantie is in Costa Rica. Zo fungeer ik dus nu als schakel tussen de Engelstalige gasten en het Spaanse

personeel, en ik moet zeggen dat daardoor mijn Spaans met sprongen vooruit gaat! En het is ontzettend leuk om met zoveel internationale gasten in contact te komen.

Nu was ik al een tijdje figuurlijk in de wolken, maar sinds dit weekend zit ik ook letterlijk in de wolken: de lodge ligt op 1500 meter hoogte en regelmatig hebben we maar zicht van een paar meter als er een grote wolk voorbij trekt. Als het helder is, is het uitzicht fenomenaal, we kijken uit op de Arenal Vulkaan met aan de voet het Arenal meer. In de verte is zelfs het Meer van Nicaragua zichtbaar! En al dat moois kan ik vanaf de receptie, maar ook vanuit mijn privé-hotelkamer zien.

Qua temperatuur was het best even wennen; vanwege de

hoogte is het tussen de 10 en 15 graden, en het is heel vochtig, handdoeken en lakens voelen hier altijd klam aan. Oja, en verwarming is er niet. Ik ben erg blij dat ik bij het inpakken van mijn backpack in Nederland niet teveel bezuinigd heb op mijn lange broeken, in Monteverde heb ik ze hard nodig, want het temperatuurverschil van 20 graden is me niet in de koude kleren gaan zitten! Aan de andere kant ben ik erg blij met dit klimaat: er zijn geen muggen en er is niet zoveel zon: zodoende kan mijn huid herstellen van alle muggenbulten, en de dagelijkse dosis Deet en zonnebrand die ik in Granada nodig had.

In de ochtenden werk ik in het hotel, na de lunch trek ik mijn wandelschoenen aan om één van de routes te verkennen op de 100 hectare grond die bij de lodge hoort. Vanwege het vochtige klimaat is het hier altijd groen, en er zijn ontzettend veel soorten planten en bloemen te zien. Op het terrein stroomt een riviertje en er zijn verschillende grote en kleine watervallen. Nu het regenseizoen is, zijn sommige tracks wat minder goed

begaanbaar, maar desondanks is het een heerlijke manier om mijn vrije middagen te besteden. Aan het eind van de middag kijk ik vaak nog even serie op mijn kamer, en rond etenstijd ben ik weer bij de receptie te vinden, omdat dan ook de meeste gasten weer terugkeren van hun dagbesteding. Nadat de gasten gedineerd hebben, eet ik met de rest van het personeel (er werken alleen maar Costa Ricaanse mannen) en kijken we met zijn allen een film (op DVD – Shrek en The Hangover zijn hier favoriet – uiteraard wel in het Spaans nagesynchroniseerd).

Het hotel ligt letterlijk in de middle of nowhere, vanaf de doorgaande weg is het nog 2 uur stijgen en dalen op smalle, soms ongeplaveide wegen. Maar vanwege de unieke locatie weet het hotel toch steeds weer nieuwe gasten te trekken, ondanks dat het nu laagseizoen is. Door de afgelegen locatie is WIFI, telefoonbereik of TV niet zo vanzelfsprekend. Kraanwater komt uit de beekjes (en het is heerlijk!), beekjes die er door hydro-elektriciteit ook voor zorgen dat er (beperkt) stroom is. Alles is dus ecologisch, zelfs de kok haalt het merendeel van zijn groente en fruit uit de tuin van het hotel. ’s Morgens loop ik vóór het ontbijt eerst even langs de kruidentuin om mijn verse kruidenthee samen te stellen. En de kok heeft altijd wel een heerlijk schaaltje vers fruit of een ananas/mango-smoothie voor me klaar staan.

Ik verwacht het project in dit hotel in twee weken te kunnen afronden, daarna reis ik weer verder door Costa Rica. Maar niet voordat ik nog wat spannende activiteiten heb ondernomen in Monteverde, waarover in mijn volgende blog meer!