Plaats van bestemming

Eindelijk zijn we aangekomen op de plaats van bestemming. Tot nu toe is het een warme en vermoeiende reis geweest, maar wel heel bijzonder.
Het is haast niet voor te stellen hoe groot de contrasten zijn met Zuid-Afrika. Ik weet zelf nog niet wat ik er van moet vinden. De wegen, de mensen, de huizen, de temperatuur niets is hetzelfde.
De reis met de bus was lang maar echt een verademing, er was airco in de bus. Nog nooit ben ik zo blij geweest met een lange busreis.

Met het moment dat we het vliegtuig uitstapte kwam de hitte als een drukkende deken over ons heen, ondanks dat het al 22.00 's avonds was.
In een overvolle bus werden we naar het vliegveld-gebouw gebracht om daar een brief voor de douane in te vullen. Omdat het voor ons een beetje onduidelijk was stonden we uiteindelijk achteraan in de rij met nog 150

mensen voor ons.
Toen we door het kleine vliegveld liepen kreeg ik het toch wel even benauwd, stel dat we onze gastvrouw niet konden vinden, maar eenmaal buiten was ik dat snel kwijt.
Er stonden misschien wel 200 zwarte mensen dus het zou niet moeilijk zijn een blanke vrouw te vinden.

Na kennis gemaakt te hebben met de Ghaneese wegen, chaos, gaten. noem maar op.. kwamen we aan bij ons gastgezin. Na een kort welkom wilden we toch wel graag naar bed.
Eerst nog even onder de emmer afkoelen en dan slapen. Het was echt, echt heel erg warm in de kamer en ik dacht dat ik nooit in slaap zou vallen, maar m'n bed uit zou drijven.
Toch, omdat de reis zo vermoeiend is geweest heb ik redelijk goed geslapen. Zondag hebben we heel rustig gedaan.
's Avonds op tijd naar bed om de volgende dag vroeg met de bus naar Tamale te reizen.

De reis naar Tamale zou 10 uur duren en onderweg waren er drie stops. Mandy, mijn moeder en ik waren de enige blanke in de bus. Tijdens de stops kwamen we bij wat kraampjes waar we wat te eten konden kopen.
We hebben uiteindelijk alleen maar koek en chips gekocht, omdat we al het andere eten niet durfden te kopen. De bus was trouwens wel een verademing na twee dagen constante hitte voelden we ons eindelijk niet meer zo warm.

Om acht uur 's avonds kwamen we aan in Tamale. Bash, een van de contactpersonen, haalde ons op bij de plek waar we allemaal afgezet werden. Hij bracht ons naar de lodge waar zoals in het informatieboekje ook aircondition was beloofd. Een echte domper was dus het moment dat we erachter kwamen dat onze airco het niet deed en dat we na twee nachten slapen in de hitte ons moesten voorbereiden op een derde nacht.

Vanochtend is onze introductie week dan officieel gestart. We kregen uitleg over het project, dus eigenlijk de school, de gastgezinnen, de stad, ziekte en alles waar we vragen over hadden.
Hierna gingen we voor het eerst in een echte Ghanese taxi naar de stad. Een auto die bij ons in Nederland al lang niet meer op de weg zou mogen rijden. Halverwege stapte er nog een Ghanese vrouw in.
Het was dus plakkerig vol. Na drie dagen hebben we nu eindelijk geld kunnen pinnen. We zijn wat kraampjes, of winkeltjes langsgelopen en een beetje wegwijs gemaakt in de stad.

Vanavond hebben we met alle vrijwilligers hier gegeten. Het was best smakelijk, maar veel te veel. Nu zijn we erg moe en liggen we op ons bed. En een gelukje de airco doet het weer. Hij heeft onze kamer in plaats van 37 graden naar 28 graden koud gemaakt. Het is nog geen 20, maar dit is al een hele verbetering.
Morgen gaan we verder met de introductie. Ik hoop alleen dat het snel wat minder heet is. Het schijnt nu wel extreem heet te zijn en alle Ghanezen hebben er ook last van.