Gekrijs, gegil dat wordt bijeindigd door een klap in het gezicht. Nee, geen zachte maar zo'n klap waar je de handafdruk bij in het gezicht ziet staan. Dat is wat er hier gebeurd als iemand niet meewerkt of te hard gilt. Dus voor iedereen die denkt dat de vrouwen hier gillen, alles behalve waar dus. Ik vind dat maar akelig, maar dit is hoe het werkt hier. De mensen worden hier groot gebracht met heel veel klappen, op school, thuis en dus ook in het ziekenhuis.

Op een van mijn diensten moesten er vliezen gebroken worden bij een jong meisje. Ze had op dat moment drie centimeter ontsluiting dan is het zonder een vliezenbreker best lastig om vliezen te breken. Hier wordt er een naald afgebroken en deze met teveel vingers naar binnen gebracht, waardoor het ongelofelijk veel pijn doet. Het is de mentaliteit die anders is. Waar ik misschien nog wat voorzichtig doe met de vrouw, wordt dat hier absoluut niet gedaan. Het maakt me soms gewoon misselijk, het gegil en de agressiviteit. Zo blij dat wanneer ik beval dat dit gewoon in Nederland of in ieder geval niet hier in Ghana gebeurd.

De mensen merken het, want het liefst willen ze dat ik het doe of erbij sta om gewoon heel simpel hun hand vast te kunnen houden. Kon er hier maar een beetje meer empathisch gehandeld worden. Zachter gedaan worden met deze kei-sterke vrouwen.