Vanavond is mijn laatste nachtdienst van deze rit. Wel fijn, want morgen ben ik jarig en dus ook vier lange dagen vrij om weer helemaal bij te slapen. Aangezien ik de enige van het personeel ben die niet slaapt tijdens de nachtdiensten zijn de meeste casussen dus voor mij. Afgelopen nacht heb ik vier van de zeven bevallingen kunnen begeleiden. Hiervan waren er drie een eerste kindje en van een andere vrouw was het haar vierde kind.

We zitten nog steeds met hetzelfde probleem, geen spullen om fatsoenlijk een bevalling te doen en om het onszelf gemakkelijker te maken en de mensen minder op kosten te jagen hebben we zelf voor eigen gebruik wat voorraad ingekocht. Het is echt vervelend, want daar we eerst de enige ward waren zonder spullen, zodat we nog konden lenen van de anderen is dit nu het probleem van heel het ziekenhuis en het is de vraag wanneer er weer een nieuwe voorraad geleverd wordt.

Vanacht hadden we weer te maken met een casus, waarbij de moeder traditionele medicatie heeft genomen om de bevalling op gang te krijgen. Het is me nog niet helemaal duidelijk wat er aan de moeders gegeven wordt, maar wel dat ze hier enorm onrustig van worden en vaak niet kunnen omgaan met de pijn. Daarnaast is het ook gevaarlijk, want het gebeurd dikwijls dat er iemand juist door deze medicatie haar kind verliest door bijvoorbeeld een verkeerde dosering, waardoor ze teveel weëen krijgt. Pas terug hadden we een vrouw die binnen kwam met volledige ontsluiting, medicatie had genomen, maar twee voorgaande keizersnedes had gehad. Het lijkt wel alsof de vrouwen de risico's niet zien of niet snappen. Wanneer je twee keer een keizersnede hebt gehad en het de derde keer weer normaal wil proberen, neem je echt een enorm risico. Uiteindelijk hebben we haar ook door moeten sturen naar het andere ziekenhuis, omdat de baby te groot was om normaal geboren te woren.
Wanneer we vragen aan de vrouwen of ze medicatie gebruikt hebben is het antwoord vaak nee, maar het is opmerkelijk het verschil te zien tussen iemand die spontaan aan het bevallen is of iemand die de medicatie heeft gebruikt. Welke medicatie er ook gebruikt wordt, het werkt in ieder geval wel.
Vooral de meisjes die komen bevallen van hun eerste kindje weten vaak niet waar ze het zoeken moeten en omdat ze dansend, rennend en huilend door de bevalling heen gaan zijn ze vaak uitgeput tegen de tijd dat ze kunnen persen. En omdat ik medelijden met ze heb en ze nog enigszins probeer te helpen worden ze mijn vriendinnetjes genoemtd. Tegen de tijd dat we konden persen was ze zo uitgeput, dat ik de verloskundige moest vragen om mee te duwen. Uiteindelijk werd er een kind geboren helemaal slap, waarbij dus de reanimatie gestart moest worden. Gelukkig heeft de baby de bevalling wel overleefd. Toch blijft het elke keer weer een wonder en verbaas ik me over het feit dat alle baby's hier toch maar geboren worden ondanks dat er geen vacuumpomp wordt gebruikt, niet omdat deze er niet is, maar omdat niemand hiervoor bevoegd is. Als ik me bedenk hoeveel baby's er geboren worden met de behulp van de vacuumpomp of keizersnede verbaas ik me over het feit dat er hier zo weinig complicaties en ingrijpen zijn. Ik krijg het idee doordat het komt, doordat er echt maar enkele bevallingen ingeleid worden en het feit dat de vrouwen hier geen pijnbestrijding kunnen krijgen. Het geboorteproces wordt zo natuurlijk mogelijk gehouden. De vrouwen hebben geen andere keuze, maar het is wel iets om na elke dienst weer dankbaar voor te zijn.

Vannochtend kwam er nog een meisje binnen, 15 jaar getrouwd en zwanger. Omdat ik het meisje opnam was het aan mij te beslissen of ze normaal zou kunnen bevallen, aangezien ze klein en tenger was, of haar door te sturen naar het andere ziekenhuis. Na het onderzoek wist ik dat ze 5 centimeter ontsluiting had en ondanks dat de andere verloskundige haar liever naar het andere ziekenhuis wilde heb ik haar toch gehouden in ons ziekenhuis. Omdat de dokter niet aanwezig is moeten we risicoselectie maken en op tijd door verwijzen naar het referal ziekenhuis. De baby was niet al te groot en ik vond dat ze in het referal ziekenhuis helemaal aan haar lot overgelaten zou worden.. Uiteindelijk beviel ze twee uur na binnenkomst van een gezonde zoon. We hebben haar wel een klein beetje moeten helpen, maar ik was blij dat ze normaal bevallen was, want als jij de beslissing neemt, draag je toch ook de verantwoordelijkheid om de bevalling tot een goed einde te brengen of de juiste inschatting te hebben gemaakt.

De andere bevallingen verliepen allemaal ongecompliceerd. Halverwege de nacht toen eindelijk de rust een beetje was teruggekeerd kwam er een vrouw binnen, die ook zou bevallen van haar eerste kindje. Omdat ze gevolgd werd door twee andere vrouwen moesten we ze even verdelen. Ik deed een onderzoek bij een vrouw die voor de bevalling van haar derde kind kwam en daarna gelijk het onderzoek bij een vrouw die binnenkwam van maternity. Haar baby was bij een zwangerschapsduur van 24 weken overleden en de bevalling was gisterenochtend ingeleid. Hier noemen ze dit trouwens nog een miskraam. Terwijl ik met deze vrouw bezig was beviel de vrouw die als eerste van de drie binnenkwam en de vliezen aan het breken was van de laatste vrouw kon ik niet helpen. De student was nog bezig met handschoenen aan te trekken en de andere verloskundige had maar een handschoen aan en heeft het kind opgevangen met een hand. Toen ze een tweede handschoen kreeg en de student wegliep met de baby kwam er tot onze verbazing nog een tweede baby aan. En ondanks dat iedereen graag tweeling bevallingen doet hadden wij deze nu allebei gemist. Gelukkig, waren beide baby's gezond en het was leuk om de emoties op de gezichten van de moeder en de familie te zien. In plaats van een twee gezonde flinke jongens van bijna 3 kilo geboren.

De vrouw met het overleden kindje is niet meer in onze dienst bevallen. Ik hoop dat ze wanneer ik vanavond aankom wel bevallen is. Het voelt oneerlijk om haar tussen alle bevallen moeders haar weëen te moeten laten opvangen, te weten dat zij nooit met haar kindje in haar armen kan liggen. Maar helaas, naast alle mooie ervaringen, is dit de realiteit. Het lijkt vaak wel alsof we vergeten dat er zoveel verkeerd kan gaan tijdens de zwangerschap en bevalling, terwijl het juist zo'n groot wonder als er na een voldragen zwangerschap een gezonde baby op je armen ligt.