Mijn derde collega-verloskundige is omgekomen in een week tijd. Het is toch te bizar voor woorden. Opnieuw een ongeluk, opnieuw een jonge vrouw die kinderen moederloos achterlaat. En het maakt me serieus bang in het verkeer. De trucks zijn gewoon te oud, de remmen werken niet goed meer, en ze stinken verschrikkelijk. De sfeer op de afdeling is daarom ook echt bedrukt.

Vandaag ben ik opnieuw begonnen met werken. Ik voel me nog niet helemaal zo fit als ik gewend ben, maar ik was het rond hangen in dit huis echt zat. En het heeft me goed gedaan, want ik ben lekker bezig geweest. In totaal zijn er vier kinderen geboren, waarvan er twee gepland stonden voor een keizersnede.
De vrouw van de allereerste baby kwam binnen en toen zij ging liggen op de bevallingstafel -letterlijk- braken haar vliezen. Dikke meconiumdrap, maar gelukkig volgde heel snel hierna een gezond huilend mannetje.
Het baby'tje van de eerste keizersnede had een beetje moeite met ademen. Hier kunnen ze de kinderen niet aspireren, wanneer ze moeite hebben met ademen, want het materiaal is er niet. Het kind werd naar de neonatologie afdeling gebracht waar het dus wat tikken onder de voeten kreeg en hierna kwam de arts even meekijken wat ze het beste konden doen. Ik moest terug naar de labourward aangezien er alweer een nieuw iemand binnen was gekomen. En, jawel een derde gezonde jongen werd die dag geboren na een ongecompliceerde bevalling. Nadat de vierde jongen die dag geboren was, werd het tijd om naar huis te gaan.
Na het werken heb ik eindelijk, na anderhalve week, weer geld kunnen pinnen. De pinautomaten zijn hier echt continue leeg, heel irritant.
Nu ben ik wel helemaal afgedraaid, maar ik ben blij dat ik toch gewerkt heb. Extra handen zijn op dit moment zeker geen overbodige luxe. Zo snel als mogelijk is wil ik wat foto's van de ward plaatsen. Het ziet er echt verschrikkelijk oud uit.